Στα ρημαγμένα πεζοδρόμια
κομμένα χέρια
γδέρνουν το τσιμέντο
σκελετοί λουλουδιών
ξεπροβάλλουν μέσα
απ’ την καμένη γη
κι ενός λεπτού σιγή
ποτέ δεν θα είναι αρκετή
για να θρηνήσουμε την Άνοιξη.
Στα ρημαγμένα σπίτια
οι ψυχές
αλυχτίζουν στους τοίχους.
Με καρφιά
κρεμασμένες οι μνήμες
στάλα στάλα
το χύνουν το αίμα
κι εσείς ποιητές
τα χαρτιά σας απλώστε
να σταλάξει
κόκκινο δάκρυ
στους τελευταίους σας στίχους…
_
γράφει η Άννα Ρουμελιώτη
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Ακολουθήστε μας
Αναλυτικά, όλες οι προσφορές των εφημερίδων του Σαββάτου και της Κυριακής συγκεντρωμένες σε ένα και μόνο σημείο!
Μη με κρατάς! Θέλω να πάω κοντά. Τυφλώνομαι απ’ την ομορφιά της. Πρέπει να την αγγίξω κι ας γίνω ανάμνηση στη δίνη της. Είναι η σωτηρία μου. Η αρχή και το τέλος των πάντων.Καρδιά από πέτρα, χέρια και πόδια φτιαγμένα από χαλάζι. Τί να σου κάνουνε κι αυτά;...
Σκιάχτρα μορφές Έρχονται και ταράζουν τα όνειρά μου Η διέξοδος μέσα μου Ομίχλη απέραντη Ταξίδια ανείπωτα Ανατριχιάζουν στο βλέμμα μου Ψιλά γράμματα οι λέξεις Στη συμφωνία θανάτου Σιωπή απόλυτη Συμπαραστάτης στο πλάι μου Και βήματα μετρημένα...
Τα θυμάμαι εκείνα τα τραγούδιαόνειρα καλοκαιρινά, αγκαλιές κάτω από τ' άστρα.Θυμάμαι την μελωδία, το στίχο, τον ρυθμόθυμάμαι, θυμάμαι την ζεστασιά και το σ' αγαπώ. Να τ' οι δίσκοι, να και τα όνειρα μαςκάθε μελωδία ξεχωριστή, όπως και κάθε μέραμια μελωδία...
Μεγάλη παρηγοριά φίλε μου το γράψιμο. Σου κρατάει απίστευτη συντροφιά. Έτσι και γράψεις στο χαρτί - ή όπου αλλού δεν έχει σημασία- αυτά που σου βαραίνουν το μυαλό και την καρδιά, πάει περίπατο η όποια μοναξιά σου. Αν δε παράλληλα, τα όσα σου...
Πόσες ημέρες να έχουν περάσει που η Θεανώ δεν έχει ανταλλάξει δυο ανθρώπινες λέξεις με συνάνθρωπό της; Μια εβδομάδα, δυο; “Και να δεις που, έτσι όπως πάει το πράμα, θα ξεχάσω πώς μιλάνε οι άνθρωποι, αφού εισπράττω μόνο ήχους και δεν...
Ακολουθήστε μας στο Google News
Ακολουθήστε μας στο Google News
Διαβάστε κι αυτά
Πόσες ημέρες να έχουν περάσει που η Θεανώ δεν έχει ανταλλάξει δυο ανθρώπινες λέξεις με συνάνθρωπό της; Μια εβδομάδα, δυο; “Και να δεις που, έτσι όπως πάει το πράμα, θα ξεχάσω πώς μιλάνε οι άνθρωποι, αφού εισπράττω μόνο ήχους και δεν...
Δεμένος χειροπόδαρα πάνω στο χωρίς στρώμα σιδερένιο κρεβάτι, και ακριβώς πάνω από το κεφάλι του κρεμασμένο, ένα βρυσάκι σαν εκείνο του παλιού καιρού που είχαμε στους νιπτήρες μας, όχι σαν υπό απειλή Δαμόκλειας σπάθας αλλά κυριολεκτικά σπάθας εν δράση....
Ερημιά προκαλεί ο πόλεμος και η φτώχεια. Και μια πόλη κατάστρεψε ολοσχερώς μια βόμβα Δίχως παιδιά, δίχως χαρά μόνο με πόνο και σκλαβιά. Δίχως διασκέδαση και καλοπερασιά μόνο με πόλεμο που προκαλεί ζημιά _ γράφει ο Ευθύμιος-Ραφαήλ...
Δραματικά όμορφο…. Μου θύμισε κάτι ανάλογο δικό μου…. Υπάρχει νομίζω μεγάλη ταύτιση… Αν θέλεις ρίξε μια ματιά Άννα… http://spirogyrismata.blogspot.gr/2013/02/blog-post.html
Πράγματι υπάρχει ταύτιση ……. Είναι που οι θύμισες μαχαίρια έγιναν τώρα
πασχίζοντας την λήθη να ξεφύγουν…………. Δραματικά όμορφο Σπύρο. Σε ευχαριστώ πολύ!!
Με ωραίο αρχιτεκτονικό ξεδίπλωμα!
Λιτό και εύοσμο!
Χίλια ευχαριστώ!!!Μεγάλη τιμή για μένα τα σχόλιά σας!
Άννα μου πολύ δυνατό!!! Μπράβο σου!!
Με έκανες να ανατριχιάσω…
Καλό σου απόγευμα!!!
Ωραία μου Ελένη σε ευχαριστώ πάρα πολύ!Καλό απόγευμα να έχεις!
Απλά άψογο Άννα!
Μάχη μου!! Χαρά μου εσύ!!!Σε ευχαριστώ!!
Εξαιρετικό Άννα! Ανατριχιαστικα πανέμορφο.
Σας ευχαριστώ πολύ Γιάννη!!!
Δυνατό! μεστό! υπέροχο!!!
Πωπω, εσείς εδώ μέσα θα με κάνετε να μάθω, έστω και τώρα στα γεράματα, την ποίηση!!!
Πόσο λυρικό και συνάμα γήινο, γεμάτο εικόνες, ακόμα και μυρωδιές!!!
Ευχαριστώ!!!