–
γράφει η Κατερίνα Σιδέρη
–
Το κόκκινο κορδελάκι, αφορά αναπόσπαστο κομμάτι της Μαρίνας, της κοπέλας και αργότερα της γυναίκας, που θα μας διηγηθεί την ιστορία της ζωής της αλλά συνάμα και τα γεγονότα της Ελλάδας για σχεδόν έναν αιώνα.
Πατέρας της ο Αριστείδης, δασονόμος και μητέρα της η Σοφία, δασκάλα, λόγω των επαγγελμάτων τους θα ταξιδέψουν σε πολλά μέρη της Ελλάδας και θα έρθουν αντιμέτωποι με πολλές και ποικίλες καταστάσεις που θα χαραχτούν στη μνήμη της Μαρίνας και θα εξιστορηθούν στο βιβλίο της.
Η αφήγηση της ιστορίας, ξεκινά με αναμνήσεις όπως η πράσινη πόρτα, ο σύντροφος με το ψευδώνυμο Λεωνίδας, μια παράξενη φυλακή, η μετάβαση από την Κρήτη στην Αθήνα με το αντιτορπιλικό «Ιέραξ», η θεία Σαπφώ και η χαρακτηριστική εκφορά του «λ» της, αλλά και οι αναμνήσεις τόσο της τελευταίας όσο και της Σοφίας από την Κωνσταντινούπολη, την πόλη καταγωγής τους.
Η Μαρίνα μεγαλώνει σε ένα όμορφο οικογενειακό περιβάλλον, χωρίς βέβαια να λείπουν οι άσχημες στιγμές, που με περίσσιο σθένος η μητέρα της ειδικά, προσπαθεί να παρακάμψει. Θυμάται και μοιράζεται με τον αναγνώστη, τη γιορτή του Χρήστου και τη γνωριμία της με τον Φώτη, τις αυστηρές αρχές της οικογένειας, το στρατοδικείο και τη δωροδοκία των 500 λιρών, τη σχολή φαρμακευτικής αλλά και τη μετάθεση του πατέρα της στη Φλώρινα.
Οι πενιχρές οικονομικές απολαβές, η δήλωση εθνικών φρονημάτων, τα νέα για τον δεσμό της Μαρίνας, το δεφτέρι των φυτών, ο ψευτοπαλληκαράς Κούλης, η στρατιωτική θητεία του Φώτη, ο φοιτητής της Νομικής Δημήτρης Χαριστίδης αλλά και η είδηση για την αρρώστια του θείου με σκλήρυνση κατά πλάκας, είναι χαραγμένα στη μνήμη της και θα τη συντροφεύουν πάντα στη ζωή της.
Οι πρώτες διακοπές στη Φλώρινα, η εργασία στην εταιρεία Άστρον, μια τρυφερή εξομολόγηση, το κέρασμα του παγωτού, μια πρόταση γάμου, οι τρεις Κύπριοι φοιτητές, η παραίτηση του Ψαθά, το σύνθημα «Ελλάς – Κύπρος – ένωσις», ένα ονειρεμένο κόκκινο φόρεμα, η ολοκαίνουρια βέρα και το μυστήριο του γάμου, προσδίδουν άλλοτε γλυκά και άλλοτε πικρά συναισθήματα.
Ο οίκος Ναύτου, οι αγαπημένες νουγκατίνες της οικογένειας, ένα ταξίδι στη Ρόδο, το σπίτι στη θάλασσα, το σύνθημα 1-1-4, μια άδικη απόλυση, η χούντα, η μεταπολίτευση αλλά και η Δήμητρα που θα εισβάλει στη ζωή της οικογένειας χαρακτηρίζουν άλλοτε τη ζωή της Μαρίνας και άλλοτε την ιστορία της Ελλάδας.
Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση, για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Θελξινόη Κοντογιάννη – Φιλιππίδου, ένα μικρό βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:
…καμιά φορά η ζωή χρειάζεται και λίγη τρέλα…
Τι θέλει ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος;
Ανθρώπους που αγαπά και τον αγαπούν γύρω του, μια όμορφη ζωή μεστή σε συναισθήματα, άπλετα χαμόγελα και θάρρος για να αντιμετωπίζει τις αναποδιές. Αυτό εισέπραξα από την αφήγηση της Μαρίνας με το χαρακτηριστικό κόκκινο κορδελάκι στα καστανά μαλλιά της και πραγματικά, είναι μονάχα η αλήθεια!
Η Θελξινόη Κοντογιάννη – Φιλιππίδου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αμμόχωστο της Κύπρου από γονείς εκπαιδευτικούς οι οποίοι της μετέδωσαν τις ηθικές της αρχές, την αγάπη για τον πολιτισμό, την περηφάνια για τη χριστιανική και ελληνική της καταγωγή, το πείσμα και τη θέληση για υπεράσπιση του δικαίου. Εργάστηκε κατά κύριο λόγο στη Μέση Εκπαίδευση ως φιλόλογος.
Το 1974 έζησε τα γεγονότα των εσωτερικών ταραχών, του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής, που τη σημάδεψαν βαθιά.
Η κατάληψη της πόλης της και ο ξεριζωμός από την πατρική εστία υπήρξε μια ανεπούλωτη τραυματική εμπειρία, ενώ η σκληρή πάλη να ορθοποδήσει ξανά η οικογένεια, στηριγμένη αποκλειστικά στην εργασία και την αγωνιστικότητα των μελών της, συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Έχουν εκδοθεί δύο μυθιστορήματά της από τις Εκδόσεις Αγγελάκη: «Άρατε Πύλας» (2014) και «Γκρίζες ελπίδες» (2018)
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αγγελάκη.
0 Σχόλια