–

γράφει η Κάλλη Κωνσταντινοπούλου

–

Η Φανή Ματσινοπούλου σε συνεργασία με τις εκδόσεις 24 Γράμματα, μας συστήνει τη πρώτη της ολοκληρωμένη συλλογή 8 διηγημάτων: Το Βραβείο, Αυστηρή Εντολή, Απόψε την Πατήσαμε!, Ο Ευεργέτης, Θα Με Βρεις Μπροστά Σου!, Αμέρικαν Μπαρ, Ο Γάμος και Κόκκινο σε Βαθύ Γαλάζιο.

Όπως πληροφορούμαστε και από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, οι πρωταγωνιστές των ιστοριών πρόκεινται για ανθρώπους καθημερινούς. Γεγονότα καθημερινά που έχουμε συναντήσει, ήρωες που έχουμε γνωρίσει και έχουμε συναναστραφεί, καταστάσεις οριοθετημένες στη πραγματική ζωή των τελευταίων χρόνων του 21^ου αιώνα: ένας διαγωνισμός διηγημάτων, η ανέλπιστη εύρεση εργασίας εν μέσω της παγκόσμιας και εγχώριας οικονομικής κρίσης, το μεταναστευτικό ή ακόμα και η τραγική πύρινη λαίλαπα που συγκλόνισε το Μάτι το 2018.

Το στοιχείο εκείνο που με εντυπωσίασε από τη πρώτη στιγμή, από το πρώτο διήγημα ήταν ο στρωτός λόγος. Η συγγραφέας παραθέτει στον αναγνώστη μόνο τις πληροφορίες που κρίνονται απαραίτητες για την εκτύλιξη της ιστορίας, δίχως να πλατειάζει, να κουράζει ή να βομβαρδίζει τον αναγνώστη με λεπτομέρειες ακατατόπιστες. Σε συνδυασμό με τον μικροπερίοδο λόγο, οι ιστορίες διαβάζονται με ‘’κομμένη την ανάσα’’, αφού δημιουργείται το κατάλληλο κλίμα έντασης και αγωνίας που επιτρέπει στα συναισθήματα του κοινού να δι-εγείρονται και κατ’ επέκταση ο αναγνώστης από τη πρώτη σελίδα να νοιάζεται για τον ήρωα, να ‘’ταυτίζεται’’ μαζί του και όσα νιώθει να τα νιώθει και ο ίδιος· ένα επίτευγμα δύσκολο των συγγραφέων!

Όλα μοιάζουν με αποκομμένες σκηνές από κινηματογραφικές ταινίες· χωρίς να γνωρίζεις εξαρχής το υπόβαθρο του ήρωα παρακολουθείς με προσοχή τη πορεία του και συνειδητοποιείς πως πρόκειται για ένα στιγμιότυπο από το συνονθύλευμα που ονομάζουμε ζωή. Με γρήγορη ταχύτητα ερχόμαστε σε επαφή με ανθρώπους που ξεφεύγουν από τη βεβαιότητα τους και ρισκάρουν, όπως στην ‘’Αυστηρή εντολή’’ όπου παρακολουθούμε μία κοπέλα να εργάζεται εν τέλει σε ένα ορφανοτροφείο αλλά να της απαγορεύεται να αγγίζει και να αγκαλιάζει τα παιδιά, κάτι που τη πληγώνει. Γι’ αυτό το λόγο, στο τέλος παίρνει την απόφαση να βγάλει από πάνω της τη μάσκα και τα γάντια και να τα αγκαλιάσει δίχως να υπολογίζει την αυστηρή εντολή της σεμνότυφης και ιδιότροπης διευθύντριας.

Μέσα από ρεαλιστικούς διαλόγους ο αναγνώστης μπορεί να τούς ανακαλέσει ως δικές του κουβέντες, ως λόγια που ίσως και εκείνος έχει προφέρει σε κάποια στιγμή της ζωής του. Για παράδειγμα, στο ‘’Απόψε την Πατήσαμε!’’, όπου μία κόρη ως αγγαρεία φροντίζει για το Σαββατοκύριακο τη μητέρα της. Μέσα από τη συναναστροφή που στην αρχή μοιάζει άδοξη και ξένη, εκτυλίσσεται μία σχέση στοργής και τρυφερότητας που όμοια της δεν είχαν ξανά γνωρίσει αυτές οι γυναίκες.

Ένα ακόμα στοιχείο που θεωρώ άξιο προσοχής είναι η κλιμάκωση των ιστοριών. Ξεκινάμε από έναν βιβλιοπώλη που τρέχει να προλάβει τον διαγωνισμό διηγήματος για να καταλήξουμε στην πυρκαγιά του 2018 στο Μάτι. Μία ιστορία γροθιά στο στομάχι που ξυπνάει σε όλους μας τις θλιβερές αναμνήσεις του συμβάντος αυτού. Μία ιστορία που αποτυπώνει τον συνολικό πόνο των ανθρώπων αυτών. Μία ιστορία που γίνεται καθολική. Δικαίως, λοιπόν, ο τίτλος αυτού του διηγήματος έχει επιλεγεί και ως τίτλος του βιβλίου: ‘’Κόκκινο σε βαθύ γαλάζιο’’· μία εύστοχη επιλογή τίτλου που αφήνει τον αναγνώστη να συλλάβει μόνος του την ένωση των δύο αυτών χρωμάτων.

Καταληκτικά, θα μπορούσα να πω ότι η Φανή Ματσινοπούλου με εξέπληξε περισσότερο από ευχάριστα με αυτό το βιβλίο, ένα βιβλίο που το διαβάζεις εν μία νυκτί και μόλις το κλείσεις νιώθεις την ανάγκη να το ξανά ανοίξεις. Ένα βιβλίο που τη στιγμή που το τελειώνεις επιθυμείς έντονα να δώσεις μία αγκαλιά στους γονείς σου, να χαμογελάσεις λίγο περισσότερο στον συνάνθρωπό σου και να αναθεωρήσεις τα βέβαια που έχεις θέσει στη ζωή σου. Μία συλλογή, που θα τολμήσω να πω, ότι μπορεί να αποτελέσει μία πολύτιμη έμπνευση στους νέους συγγραφείς και διηγηματογράφους.