3.02.2017

Κόρη λυγερή
ξεπρόβαλες απ’ της γωνιάς την άκρη,
κατάντικρυ στην προσμονή
και στης καρδιάς το δάκρυ.
Το δάκρυ σαν ψιχαλητό
μου θόλωνε τη θέα,
κι η προσμονή σα  βογγητό
μου ’κοβε τον αέρα.
 
Ξεπρόβαλες ξανά
με μια περίσσια χάρη
κι απ’ τη γωνιά σαν έστριψες
η φύση σε φλερτάρει.
Άνοιξαν τ’ ουρανού
ξάστερες οι αγκάλες,
ηρέμησαν θαρρείς
κύματα και αντάρες.
 
Η όψη σου γαλήνεψε
της φύσης τα στοιχεία,
το δάκρυ παραμέρισε
κι απλώθηκε ηρεμία.
Τα χρώματα της ίριδας
στόλισαν τη μορφή σου
κι ορθάνοιχτες φαντάζανε
οι πύλες του παραδείσου.
 
Αχ! κόρη λυγερή
με ομορφιά ναρκίσσου,
να ’μουν η γη να σε κρατώ
κι αγέρι Επτανήσου.
Να χάιδευα τον κόρφο σου
και να σε νανουρίζω,
σε πέρατα ωκεανών
μαζί σου ν’ αρμενίζω!

_

γράφει η Μηλιά Τσομπανίδου

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 08 – 09 Φεβρουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 08 – 09 Φεβρουαρίου 2025

Real News https://youtu.be/dwfdmkrvrfQΚαθημερινή Πρώτο Θέμa Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να...

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Χθες, με μια κίνηση ηχητική και πρόσχαρη, άναψα τα κεριά που έχω στο σαλόνι μου. Όχι όλα ▪︎ μόνο εκείνα που μου πρόσφεραν την χαρά της συμμετρίας. Μα το ξέρεις▪︎ ακόμα και εκεί πρέπει να υπάρχει μία τάξη έτσι για να πιστέψω πως μπορώ να γαληνέψω το εσωτερικό μου χάος....

Δεν έχω οξυγόνο

Δεν έχω οξυγόνο

Σας παρακαλώ, κύριε, δεν έχω οξυγόνοΑφήστε να με αναπνεύσω Εκκωφαντική σιωπή ναρκοθέτησε το πεδίοΒαραθρώδες κενό μες στης γης τα αποκαΐδιαΗ φύση κλαίει, σπαράζει, θρηνεί, μεμψιμοιρεί και σκούζειΕκφωνεί τον επικήδειο λόγοΜπροστά σε μαρμαρωμένο ακροατήριο των ψυχών Σας...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Δεν έχω οξυγόνο

Δεν έχω οξυγόνο

Σας παρακαλώ, κύριε, δεν έχω οξυγόνοΑφήστε να με αναπνεύσω Εκκωφαντική σιωπή ναρκοθέτησε το πεδίοΒαραθρώδες κενό μες στης γης τα αποκαΐδιαΗ φύση κλαίει, σπαράζει, θρηνεί, μεμψιμοιρεί και σκούζειΕκφωνεί τον επικήδειο λόγοΜπροστά σε μαρμαρωμένο ακροατήριο των ψυχών Σας...

Βουβή κραυγή

Βουβή κραυγή

Οι ώμοι του ανασηκώθηκαν Και τα πλευρά του άνοιξαν διάπλατα μπροστά του καθώς τα πόδια του τον πήγαιναν πήγαιναν προς τον γκρεμό. Εκείνος δεν έβλεπε, δεν ήξερε,  δεν αισθανόταν. Τα μάτια του ήταν άσπρα και στεγνά από κάθε ίχνος ζωής ενώ προχωρούσε. Περπατούσε σε ύψος...

Κουτί από Χαρτόνι

Κουτί από Χαρτόνι

Στο πεζοδρόμιο, ένα κουτί από χαρτόνιφυλάσσει τα όνειρα ενός άστεγου.Μέσα του, ένα παλτό σκισμένο,μια φωτογραφία ξεθωριασμένη,και μια χούφτα σιωπές. Οι σιωπές αυτές δεν είναι απλές·είναι φορτωμένες με λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ,με ματαιώσεις που γεννήθηκανστη σκιά...

7 σχόλια

7 Σχόλια

  1. 'Αννα Ρουμελιώτη

    Λυρικό!! Πολύ ωραίοι στίχοι!!!

    Απάντηση
    • Milia Tsobanidou

      Χαίρομαι που σας άρεσε κυρία Ρουμελιώτη και σας ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιό σας!!! 🙂

      Απάντηση
  2. sofia25164

    Πανέμορφο και αυτό το ποίημά σου Μηλιά μου…Μπράβο σου!!!

    Απάντηση
    • Milia Tsobanidou

      Σοφία μου γλυκιά σ’ ευχαριστώ πολύ. Να έχεις ένα όμορφο βράδυ. Πολλά φιλιά!!! 🙂

      Απάντηση
  3. Ανώνυμος

    ΜΗΛΙΤΣΑ ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΗ ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΓΙΑΥΤΟ… ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΛΟΓΟΠΛΕΚΕΙΣ

    Απάντηση
  4. ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΛΟΚΑΜΑΚΗ

    Ποιητικότατο…Γεμάτο εικόνες και όμορφες νότες δροσιάς, έμπνεσης, νοσταλγίας και δύναμης!

    ΜΠΡΑΒΟ ΜΗΛΙΑ!

    Απάντηση
    • Milia Tsobanidou

      Σας ευχαριστώ πολύ κυρία Πλοκαμάκη για το τόσο όμορφο σχόλιό σας!!! Να έχετε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!!! 🙂

      Απάντηση

Υποβολή σχολίου