Ετικέτα: Μηλιά Τσομπανίδου

Να ’ταν ο χρόνος ποταμός κι εγώ πανιά ν’ ανοίξω, και στη βραδιά τη σιωπηλή βαρκούλα ν’ αρμενίσω....

  Κόρη λυγερή ξεπρόβαλες απ’ της γωνιάς την άκρη, κατάντικρυ στην προσμονή και στης καρδιάς...

Ένα πουλάκι κάθεται επάνω στο κλαδί κοιτά τη φύση γύρω του και σιγοκελαηδεί. Τη βλέπει πόσο όμορφη...

Ο έρωτας – το όνειρο – και η μαργαρίτα… Καταπράσινος αγρός γεμάτος μαργαρίτες....

Άσπρη βαρκούλα στο γιαλό, την είδα και τη θαύμασα. Αχ! Ας αρμένιζα κι εγώ και τα νερά να δάμαζα....

Πέρασες, τους καλημέρισες, τους χαμογέλασες, χαρές τους έδωσες μα κι ευθύνες μιας ζωής. […]...

Περασμένα μεσάνυχτα. Γέλια, χαχανητά. Καπνός σε πνίγει, μα τα παράθυρα κλειστά. Η νύχτα...