Να ’ταν ο χρόνος ποταμός κι εγώ πανιά ν’ ανοίξω, και στη βραδιά τη σιωπηλή βαρκούλα ν’ αρμενίσω. Να ’ταν η απόσταση στιγμή γοργά να κατορθώσω, μέσα στο φεγγαρόφωτο να ’ρθω να σ’ ανταμώσω. Και το γλυκό μου μυστικό που μόνο εγώ γνωρίζω, γλυκά να σου το τραγουδώ καθώς...

Κόρη λυγερή ξεπρόβαλες απ’ της γωνιάς την άκρη, κατάντικρυ στην προσμονή και στης καρδιάς το δάκρυ. Το δάκρυ σαν ψιχαλητό μου θόλωνε τη θέα, κι η προσμονή σα  βογγητό μου ’κοβε τον αέρα.   Ξεπρόβαλες ξανά με μια περίσσια χάρη κι απ’ τη γωνιά σαν έστριψες η φύση σε...

Ένα πουλάκι κάθεται επάνω στο κλαδί κοιτά τη φύση γύρω του και σιγοκελαηδεί. Τη βλέπει πόσο όμορφη φαντάζει κάθε μέρα μέσα στου ήλιου τη χλιδή, στο κρύο του αέρα. Δεν την τρομάζει τίποτε καμαρωτή φαντάζει, κοιτά τον κόσμο γύρω της και βαριαναστενάζει. Και τη ρωτάει...

Ο έρωτας - το όνειρο - και η μαργαρίτα... Καταπράσινος αγρός γεμάτος μαργαρίτες. Για τ’ όνειρο αυτό τάχα τι λέν' οι ονειροκρίτες; Μ’ αγαπά; Δε μ’ αγαπά; Ρωτώ, ξαναρωτώ. Στα πέταλα αναζητώ να βρω το σ' αγαπώ!   Τα βήματα μου μ' οδηγούν σε ίσκιο από βελανιδιά. Αχ...

  Άσπρη βαρκούλα στο γιαλό, την είδα και τη θαύμασα. Αχ! Ας αρμένιζα κι εγώ και τα νερά να δάμαζα. Ποιος ξέρει που θα μ΄έβγαζε το κύμα τ΄αεράκι, Ίσως και να με ξέβγαζε, σε Αιγαίου λιμανάκι! Ή πάλι να με πήγαινε σε χώρες μαγεμένες, αυτές που χιλιοτραγουδούν τις...

Πέρασες, τους καλημέρισες, τους χαμογέλασες, χαρές τους έδωσες μα κι ευθύνες μιας ζωής. Χάρηκες, μαζί τους γέλασες, αγάπη έδωσες, όνειρα έπλασες μα και δρόμους της φυγής. Καταμεσής του δρόμου στάθηκες, κάθισες και στοχάστηκες. Απόφαση ζωής. - γράφει η Μηλιά...

Περασμένα μεσάνυχτα. Γέλια, χαχανητά. Καπνός σε πνίγει, μα τα παράθυρα κλειστά. Η νύχτα οπισθοχωρεί, έρχεται το πρωί. Δακρύσαν τα παράθυρα, έπιασε δυνατή βροχή. Ο κόσμος φεύγει, μένω να τον κοιτώ. Φυγή που μοιάζει ανθρωποκυνηγητό. Ομπρέλες ψάχνουνε, μπερδεύουν τα...