Λευτέρωσε την πεταλούδα

Δημοσίευση: 4.11.2015

Ετικέτες

Κατηγορία

 

 

Σαν πεταλούδα... έτσι νιώθω.

Σαν τις πεταλούδες τις καρφιτσωμένες σε κορνίζα... άψυχες, τελειωμένες.

Έτσι είμαι κι εγώ, τελειωμένος - αλλ’ όχι άψυχος. Με κρατούν εδώ, καρφωμένο στο κρεβάτι, με σωλήνες να ξεπηδούν από παντού στο κορμί μου. Τρέφομαι με σωλήνα, αναπνέω με σωλήνα, παίρνω φάρμακα με σωλήνα.

«Δεν αντέχω άλλο, πατέρα», μου είπες. «Κουράστηκα να σε νταντεύω, να κλείνομαι μέσα για χάρη σου... έχω τη ζωή μου να σκεφτώ. Θα σε πάω σε οίκο ευγηρίας, να έχεις τη φροντίδα που πρέπει»
Δεν ήθελα τη φροντίδα του γηροκομείου, εσένα ήθελα μοναχά... να σε βλέπω, να σε ακούω, να σε αισθάνομαι γύρω μου. Όπως τότε, που ήσουν μικρούλα - θυμάσαι; Δεν ξεκολλούσες λεπτό από κοντά μου. Το χεράκι σου στο χέρι μου, περίπατοι στην αμμουδιά κι ατέλειωτες ερωτήσεις για να μάθεις τον κόσμο.

Και τον έμαθες, στον έμαθα... αλλά δεν σου έμαθα τη συμπόνοια, τραγική μου αμέλεια.

Αρνήθηκα την τροφή, αρρώστησε η ψυχή μου, αρρώστησε το σώμα μου - και με γέμισαν σωλήνες για να τρέφομαι, να αναπνέω, να παίρνω φάρμακα.

Πες τους να τους βγάλουν, σε ικετεύω. Να ησυχάσεις κι εσύ, να ξεκουραστώ κι εγώ... να πάω να βρω τη μάνα σου.

Λευτέρωσε την πεταλούδα... την ψυχή μου.

 

_

γράφει η Βάσω Αποστολοπούλου

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!

Ακολουθήστε μας

Ακόμα μια φορά…

Ακόμα μια φορά…

Το ρολόι σήμανε δώδεκα. Έβαλε το ψεύτικο χαμόγελό του και δέχτηκε για ακόμη μια φορά ευχές ουτοπικές για επιθυμίες που σκοντάφτουν στην ίδια την πραγματικότητα. Όσο περνούσαν τα χρόνια, άλλωστε, είχε αποδεχτεί την προσποιητή ευγένεια του κόσμου. Μοτίβο...

Βήματα στη γειτονιά

Βήματα στη γειτονιά

Τον φίλο από τα παλιά τον συνάντησα στη γειτονιά του πατρικού. Έμοιαζε φευγάτος. Δεν ξέρω τι είχε καταφέρει από όσα ζητούσε, όμως έμοιαζε να μην τον ενδιαφέρει πια το ρήμα. ''Ζω ανάμεσα στο παρελθόν και στο τώρα'' μου είπε και δεν πολυκατάλαβα. ''Με δένει ένα περίεργο...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Βήματα στη γειτονιά

Βήματα στη γειτονιά

Τον φίλο από τα παλιά τον συνάντησα στη γειτονιά του πατρικού. Έμοιαζε φευγάτος. Δεν ξέρω τι είχε καταφέρει από όσα ζητούσε, όμως έμοιαζε να μην τον ενδιαφέρει πια το ρήμα. ''Ζω ανάμεσα στο παρελθόν και στο τώρα'' μου είπε και δεν πολυκατάλαβα. ''Με δένει ένα περίεργο...

Δυο κουμπιά και μισό καρότο…

Δυο κουμπιά και μισό καρότο…

Μια μέρα μετά το χιόνι. Ήταν γκρίζα, ''κλεισμένη'' η προηγούμενη μέρα. Πολλοί δεν θέλησαν να μετακινηθούν, ο πάγος δεν αστειεύεται. Όπου δεν βλέπει ο ήλιος, ο χιόνι είναι πιο ''σκληρό'', πιο ''άγριο''. Οι πιτσιρικάδες προφανώς δεν καταλαβαίνουν από λογικές. Κάπου...

Υπολείμματα χαράς

Υπολείμματα χαράς

Περπατάς στην παραλία. Είναι ξεκούραση για το μάτι και για την ψυχή η θάλασσα κι ο ουρανός που αγκαλιάζονται κι ας είσαι δίπλα στην πόλη που αγκομαχάει τους πόνους της. Βήματα που τά ’χεις ξανακάνει φορές ατέλειωτες. Άμμος και πάλι άμμος και βότσαλα και κράσπεδα από...

10 σχόλια

10 Σχόλια

  1. Μάχη Τζουγανάκη

    Την καρδιά μου μάγκωσε η ιστορία σας..

    Φτωχός εκείνος….που δεν έμαθε να αγαπά…να συναισθάνεται…να συμπονά…πόσο μάλλον όταν είναι καρπός από το δικό σου δέντρο…

    Λίγες οι λέξεις σας…μεγάλο το μάθημα…δυνατή η ουσία…!

    Απάντηση
    • Βάσω Αποστολοπούλου

      Πικρές αλήθειες… από πικρές ιστορίες που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν..
      Σ΄ευχαριστώ πολύ, Μάχη μου!

      Απάντηση
  2. drmakspy

    Εργαζόμενος σε νευρολογική κλινική, φαντάζεστε πόσους “παρκαρισμένους” βλέπω εδώ…. Πονάει αυτή η ιστορία… Πονάει…

    Απάντηση
    • Βάσω Αποστολοπούλου

      Σαν γιατρός, που έχουν δει κι εμένα πολλά τα μάτια μου, σε καταλαβαίνω απόλυτα, φίλε μου drmakspy…
      Σ’ ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο!

      Απάντηση
  3. Pola Vakirli

    Μια δυνατή και συγκινητική ιστορία με μηνύματα ανθρωπιάς!!!!!!!!!

    Απάντηση
    • Βάσω Αποστολοπούλου

      Ένα καμπανάκι για τον καθένα μας…
      Σ’ ευχαριστώ πολύ, Πόλα μου!

      Απάντηση
  4. Άννα Ρουμελιώτη

    Κανένας να μην έφτανε σε τέτοιο σημείο ..κανένας Βάσω μου … μεγάλη πίκρα.. Σε ευχαριστώ για αυτη την ιστορία!!

    Απάντηση
    • Βάσω Αποστολοπούλου

      Σε κανέναν δεν αξίζει να ζει τέτοιο εφιάλτη… πόσω μάλλον όταν “ηθικός αυτουργός” είναι το ίδιο του το σπλάχνο, έστω και άθελά του…
      Σ’ ευχαριστώ πολύ, Άννα μου!

      Απάντηση
  5. Μαριανθη πλειωνη

    Πόση απογοήτευση και θλίψη για όσους βιώνουν τέτοια γεγονότα και είναι γονείς…! Έντονα συναισθηματικό το μήνυμα, της αληθινής και πικρής ιστορίας σου,Βάσω μου!!!!!

    Απάντηση
    • Βάσω Αποστολοπούλου

      Αφορμή στάθηκε μια πραγματική ιστορία που παρακολούθησα πρόσφατα με πολύ πόνο και με ανείπωτη, ανίσχυρη οργή, Μαριάνθη μου…

      Απάντηση

Υποβολή σχολίου