Λησμονιά
Ξέφυγα μια στιγμή απ’ τους λυγμούς
κι ήρθα κοντά σας
πουλιά της λήθης μου
σύντροφοί μου εσείς,
που γλυκό κελάηδισμα προσφέρετε
χωρίς ανταμοιβή.
Γλιτώσατε απ’ το μένος των κυνηγών
παρηγοριά η μορφή σας σε τούτο το δάσος.
Μα οι κυνηγοί των ψυχών
να το ξέρετε είναι οι πιο σκληροί.
Δεν χτυπούν με όπλα
αρκεί να στάζουν λίγο λίγο
το δηλητήριο στην πληγή.
Πικρό δηλητήριο,
που αργά σε σκοτώνει.
Κι εσύ να αναρωτιέσαι
πότε, πού, πώς και γιατί
έγινε τούτο το λάθος να υπάρχεις;
Κι αυτό το ερώτημα το βασανιστικό
να το κουβαλάς μέχρι το τέλος.
Εκεί στο τέλος σας θέλω
αγέρωχα πουλιά μου.
Εκεί στο τέλος θέλω να με συνοδεύσετε
και να τραγουδήσετε για τη λησμονιά μου.
_
γράφει η Άννα Ρουμελιώτη
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Αγαπητή Κα Ρουμελιώτη,
Είναι απόλυτα αληθινό αυτό που εκφράζει το ποίημά σας για τη λήθη. Κυρίως αυτή προσφέρεται αφειδώλευτα από τους ευεργετηθέντες.
Όμως, άθελά τους κι αυτοί, γίνονται εκείνοι που ανεβάζουν την αξία των λησμονηθέντων. Τόσο πολύ κλιμακώνεται η αξία αυτών που λησμονούνται, ώστε να μη φτάσουν ποτέ στο σημείο να διανοηθούν πως η ύπαρξή τους ήταν ένα λάθος … Η πνοή του Θεού ποτέ δε λησμονείται …
Πολύ όμορφη προσπάθεια! Συνεχίστε με την ποίησή σας να στηλιτεύετε εκείνους που χτυπούν την ψυχή … Εκεί στοχεύουν … Στο νου και στην ψυχή …
Αυτό είναι και το σχέδιο …
Καλή δύναμη!
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για το σχόλιό σας και για την ενθάρρυνση!
Μπράβο σου Αννα, αγγίζεις μέ τους στιχους σου την ψυχή. Όπως είπε κι ο κ. Σκοπετεας εύστοχα παραπάνω ναι να θυμάσαι πως η πνοή του Θεού ποτέ δε λησμονείται…
Είναι τιμή να δέχομαι τέτοια σχόλια!Ευχαριστώ πολύ Μάχη!!
Μυστήριο η ζωή αξεδιάλυτο καθώς βιώνουμε κι αναπλάθουμε τον κύκλο της! Αλλά είναι κάτι στιγμές που η έμπνευση εκφράζεται με καλοδουλεμένους στίχους ,με γλώσσα καθαρή ,που ως αναγνώστης θέλεις να πεις: συγχαρητήρια Άννα Ρουμελιώτη ,για την προσφορά χωρίς ανταμοιβή, για την προσοχή μας στους κυνηγούς ψυχών που από δημιουργοί καταντούν καταστροφείς. Τα παθήματα πολλά ,κάποτε πρέπει να μάθουμε και από αυτά αλλά πώς! Με την καταφυγή, ακουμπώντας τις χορδές της ψυχής μας ,αγγίζοντας και ερευνώντας ταυτόχρονα τον κόσμο που μας περιβάλλει!Σε ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρία να ξανασκεφτώ!
Εγώ ευχαριστώ ευχαριστώ πάρα πολύ για τα επαινετικά σχόλια Άννα!