Το μανάβικο της γωνίας
μελαγχολικά ΚΛΕΙΣΤΟΝ.
ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ
προς άλλη ολιγοήμερη επιχείρηση.
Έξω, δυο τρία τελάρα φρούτα
σαπισμένα
κι ένα λάχανο κιτρινισμένο
περιμένουν το σκουπιδιάρικο
να τα μαζέψει.
Κοντοστέκομαι…
Η καλημέρα του κυρ Μανόλη
συντροφεύει ακόμα τ’ αυτιά μου
από ’κείνες τις ζεστές, τις ανθρώπινες
και το χαμόγελο κρεμασμένο
στο γερασμένο του πρόσωπο
το βλέπω ακόμα να ζωγραφίζεται
στον άδειο πάγκο.
_
γράφει η Πολυξένη Βακιρλή
Τα παλιά μανάβικα, μπακάλικα δεν σβήνουν ποτέ. Αφήνουν ανεξίτηλα τα σημάδια τους στις γειτονιές…
Πολύ όμορφο Πόλα μου!
ΠΟΛΎ ΚΑΛΌ ΚΑΙ ΕΠΊΚΑΙΡΟ ΤΟ ΠΟΊΗΜΆ ΣΟΥ ΑΓΑΠΗΤΉ ΠΌΛΛΑ! ΣΥΓΧΑΡΗΤΉΡΙΑ!