Μαύρα περιβραχιόνια

Δημοσίευση: 7.12.2014

Ετικέτες

Κατηγορία

Φοράω μαύρα περιβραχιόνια

μα τα χέρια μου στάζουνε πάντα αίμα.

Μη με κοιτάς απορημένος «άνθρωπε»

φοράω μαύρα περιβραχιόνια

ως τυπική ένδειξη πένθους.

Έτσι με έμαθαν

«όταν πεθαίνει κάποιος φοράμε μαύρα» μου είπαν.

Φοράω λοιπόν μαύρα περιβραχιόνια «άνθρωπε»

μα δεν μου σφουγγίζουν το αίμα.

Αυτό το αίμα των παιδιών, που ύψωσαν σφιγμένη τη γροθιά τους

που φώναξαν, που πάλεψαν

που αρνήθηκαν να μην είναι άνθρωποι.

Είναι το αίμα που χύθηκε και χύνεται «άνθρωπε»

κι εγώ δεν ήμουν μαζί τους ούτε μια φορά

να υψώσω τη γροθιά μου, να σπάσω τη σιωπή

να παλέψω να πέσει το τείχος της αδιαφορίας.

Ανάλγητη μαζί με τους πολλούς

με σαπισμένη ψυχή από το φόβο.

Κοίτα με τώρα φοράω μαύρα περιβραχιόνια

μπας και καλοπιάσω το τέρας που μου επιτίθεται

που με ρωτά και με ξαναρωτά «πού ήσουν τότε; πού είσαι τώρα;»

Φοράω μαύρα περιβραχιόνια

από την κορφή ως τα νύχια

πολλά πολλά φοράω κοίτα σε λίγο θα με πνίξουν

και δεν θα παίρνω ανάσα.

Η καρδιά μου θα πάψει να χτυπά μα όχι

κι εκείνων των παιδιών με τις σφιγμένες γροθιές

που βγήκαν στους δρόμους ξανά και ξανά

και με περίμεναν ναι με περίμεναν

 

τα παιδιά μου… τα παιδιά σου «άνθρωπε»

μα δεν πήγα… δεν πήγα

εκείνοι δεν έκαναν πίσω… δεν κάνουν πίσω

εγώ φοβάμαι… ναι φοβάμαι…

 

 

_

γράφει η Άννα Ρουμελιώτη

Ακολουθήστε μας

Φωτιά

Φωτιά

Μη με κρατάς! Θέλω να πάω κοντά. Τυφλώνομαι απ’ την ομορφιά της. Πρέπει να την αγγίξω κι ας γίνω ανάμνηση στη δίνη της. Είναι η σωτηρία μου. Η αρχή και το τέλος των πάντων.Καρδιά από πέτρα, χέρια και πόδια φτιαγμένα από χαλάζι. Τί να σου κάνουνε κι αυτά;...

Φωτιά

Έως το τίποτα

Σκιάχτρα μορφές Έρχονται και ταράζουν τα όνειρά μου Η διέξοδος μέσα μου Ομίχλη απέραντη   Ταξίδια ανείπωτα Ανατριχιάζουν στο βλέμμα μου Ψιλά γράμματα οι λέξεις Στη συμφωνία θανάτου   Σιωπή απόλυτη Συμπαραστάτης στο πλάι μου Και βήματα μετρημένα...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Φωτιά

Έως το τίποτα

Σκιάχτρα μορφές Έρχονται και ταράζουν τα όνειρά μου Η διέξοδος μέσα μου Ομίχλη απέραντη   Ταξίδια ανείπωτα Ανατριχιάζουν στο βλέμμα μου Ψιλά γράμματα οι λέξεις Στη συμφωνία θανάτου   Σιωπή απόλυτη Συμπαραστάτης στο πλάι μου Και βήματα μετρημένα...

Όνειρα γραμμένα σε δίσκους

Όνειρα γραμμένα σε δίσκους

Τα θυμάμαι εκείνα τα τραγούδιαόνειρα καλοκαιρινά, αγκαλιές κάτω από τ' άστρα.Θυμάμαι την μελωδία, το στίχο, τον ρυθμόθυμάμαι, θυμάμαι την ζεστασιά και το σ' αγαπώ. Να τ' οι δίσκοι, να και τα όνειρα μαςκάθε μελωδία ξεχωριστή, όπως και κάθε μέραμια μελωδία...

Η ελιά

Η ελιά

           Μεγάλη παρηγοριά φίλε μου το γράψιμο. Σου κρατάει απίστευτη συντροφιά. Έτσι και γράψεις στο χαρτί - ή όπου αλλού δεν έχει σημασία- αυτά που σου βαραίνουν το μυαλό και την καρδιά, πάει περίπατο η όποια μοναξιά σου. Αν δε παράλληλα, τα όσα σου...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου