Τράβηξαν εκ νέου τις γραμμές στον χάρτη
Στη διεθνή σκακιέρα, ρουά – ματ κινήσεις
Η ζωή σου σάκος που κρεμάς στην πλάτη
Ποιον θεό να κλάψεις και να προσκυνήσεις
Η θάλασσα μαύρη, τα νερά θολώσαν
Με πελώριο κύμα η πλώρη παλεύει
Σε σπασμένες βάρκες τις ζωές φορτώσαν
Ψεύτικη η ελπίδα στον βυθό σαλεύει
Πάνω σε εκατόμβες από ψυχές αθώων
Με πορφυρό μανδύα καγχάζει η ιστορία
Λυσσαλέα η πάλη, σαν αγρίων ζώων
Για ένδοξους αγώνες γράφουν τα βιβλία
Νοιώθω ν’ ανασαίνω βαριά, σάπιο αέρα
Ανάμεσα σε λέξεις τρέφω ψευδαισθήσεις
Μάταια περιμένω να ‘ρθει κάποια μέρα
Που δεν θα υπάρχουν μάχες για να πολεμήσεις
_
γράφει η Βάσω Κώστογλου
Δυνατό… ξεκάθαρο κι αληθινό!!!
Ανατρίχιασα… πόνεσα… με τις αλήθειες σου!…
Όπως ακριβώς το λέτε. Επώδυνη και ανατριχιαστική η πραγματικότητα…
Αιχμηρά και αληθινά τα λόγια σου Βάσω. Αυτός ο σάπιος αέρας είναι που με κάνει και εμένα να ασφυκτιώ…και να αναρωτιέμαι αν θα έρθει ποτέ η μέρα αυτή… Καλό σου βράδυ, καλή μας αντοχή..
Σαν νεότερη και πιο μαχητική ίσως, αφήνεις με ένα αν… το παράθυρο ανοιχτό στην ελπίδα, για έναν κόσμο χωρίς ένοπλες μάχες και αιματηρούς πολέμους. Για έναν κόσμο σαν αυτόν που ζωγραφίζεις με ”χρυσό φτερό” ίσως… Καληνύχτα Μάχη, ” αυτός ο κόσμος δεν θ’αλλάξει ποτέ…”
Εξαιρετικό σε όλα του… Τι να σχολιάσω;… Δεν μπορώ να σχολιάσω τίποτε το ξεχωριστό… Όλα είναι τόσο αληθινά, πικρά, δυνατά…. Μόνο για το σύνολο μπορώ να μιλήσω αλλιώς θα έγραφα σελίδα…
Κύριε Σπύρο, τα λόγια σας με τιμούν. Ομολογώ πως έχω ζηλέψει πολλές φορές την ποιητική σας μαεστρία.Λυπάμαι μόνο που οι στίχοι μας αναφέρονται τόσο συχνά πια σε μια τόσο σκληρή πραγματικότητα.
Πολύ αληθινό …δυστυχώς…. Εξαιρετικά δυνατό.
Φιλικά Λία Ράμου
Σας ευχαριστώ. Καλό βράδυ.