Επιλέξτε Σελίδα

Μη μιλάς

Δημοσίευση: 25.08.2014

Ετικέτες

Κατηγορία

 

 

Μη μιλάς

Μη μιλάς μην τολμάς

μια χαρά βράζεις στο σιωπηλό σου το ζουμί 

και αγκομαχάς

τι θέλεις τώρα και πας και τα χαλάς.

 

Τι έχεις λέει;; αντιρρήσεις, διαφωνίες;;

ναι μας έχεις και αφραγκίες.

 

Γι αυτό κάτσε εκεί καλά

με τα ξεροκόμματα

που τα πετούν τα αφεντικά

για να κρατούν τα στόματα κλειστά.

 

Κι αν σου δόθηκε η ευκαιρία

δύο πανάθεμα κι όχι μόνο μία

στον αγύριστο να πάνε

κοίτα αυτοί δεν σε ξεχνάνε

και θα λάβεις και "εύφημη μνεία"

γιατί την έκανες τουμπέκα

μη σου φύγει το "αλά μπρατσέτα".

 

Έτσι νόμιζες καημένε κι έδωσες κι άλλη ευκαιρία 

τη φυλακή σου να επεκτείνουν

κι εκεί μέσα να σε κλείνουν.

 

Αν τολμάς πες τους το τώρα

πως ήρθε και για σένα η ώρα

να μιλήσεις, να φωνάξεις

μια και δυο να τους πατάξεις

πρόσεξε μόνο τι θα πεις ...

είναι ανοιχτά τα σύνορα της φυλακής......

 

_

της Άννας Ρουμελιώτη

Η φωτογραφία είναι πνευματική ιδιοκτησία της  Άννας Ρουμελιώτη.

Διατίθεται με άδεια Creative Commons, όπως παρακάτω

cc

[Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 3.0 Ελλάδα]

(CC BY-NC-SA 3.0 GR)

Ακολουθήστε μας

Αναζήτηση…

Αναζήτηση…

Πλέουμε στο κουφάρι του καλοκαιριού Δίπλα μας κόλποι, ο Μέγας Γυαλός, η Μικρή Άμμος νησιά, της Αποκάλυψης, της Παναγιάς, της Λαγνείας Διαβήκαμε στον καιρό και σε μέρη δύσβατα Μάθαμε να χωρίζουμε τις θύμησες όπως χωρίζουν τα νησιά τους ανθρώπους τους -ντόπιοι,...

The last exit

The last exit

Με την πρώτη συννεφιά του Σεπτέμβρη χρωματίζονται τα όμορφα που θα έρθουν.  Αρκεί να θες να τα δεις… Όπως θα οδηγείς στη μεγάλη βαρετή ευθεία ενός ατέλειωτου, σκληρού και άχρωμου καλοκαιριού,  μη ξεχαστείς! Να στρίψεις στην τελευταία έξοδο.  Σ ’αυτή που γράφει… “Μωβ,...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

The last exit

The last exit

Με την πρώτη συννεφιά του Σεπτέμβρη χρωματίζονται τα όμορφα που θα έρθουν.  Αρκεί να θες να τα δεις… Όπως θα οδηγείς στη μεγάλη βαρετή ευθεία ενός ατέλειωτου, σκληρού και άχρωμου καλοκαιριού,  μη ξεχαστείς! Να στρίψεις στην τελευταία έξοδο.  Σ ’αυτή που γράφει… “Μωβ,...

Χαμένος Παράδεισος

Χαμένος Παράδεισος

Νιώθεις ή μήπως από τον πόνο μούδιασε η ψυχή και η συνείδηση; Τι γίνεται γύρω μας; Το αίμα κόκκινο κυλά στο χώμα που πατάς. Αίμα αθώο, που δεν πρόλαβε να ζήσει. Κείτεται ανήμπορο πάνω στα λουλούδια που με χαρά ανθίζουν. Βλέπεις η φύση δεν λογαριάζει το ανθρώπινο...

Περί σιωπής

Περί σιωπής

Αλυσοδέθηκες   Το παρελθόν σε εγκλωβίζει  μ' ενοχές. Κι είναι η ενοχή ένοπλη σκιά, που σε καταδικάζει  να ζεις πολεμώντας κι υπομένοντας —διαρκώς—   τον πόνο του πυρακτωμένου σιδήρου, σκουριασμένου, από τα χρόνια, στην τραυματισμένη σου ψυχή.   Φοβάσαι...

4 σχόλια

4 Σχόλια

  1. Βαγγέλης Τσερεμέγκλης

    Τα σύνορα της φυλακής είναι ανοιχτά, ποιος όμως κατάφερε να κάνει φυλακή το μυαλό; Να το κλείσει σε σύνορα; Να χτίσει τοίχους γύρω του;
    Κανείς και ποτέ.
    Εξαιρετικό Άννα, μπράβο.

    Απάντηση
  2. Άννα Ρουμελιώτη

    Όσες κι αν χτίζουν φυλακές ο νους θα δραπετεύει ….. τουλάχιστον αυτό… σε ευχαριστώ πολύ Βαγγέλη!

    Απάντηση
  3. Ειρηνη Σ.

    γροθια στο στομαχι !!!!!!!

    Απάντηση
  4. Άννα Ρουμελιώτη

    Ευχαριστώ πολύ Ειρήνη Σ.!!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου