μια εικόνα… τρία ποιητικά θραύσματα
με συρματόπλεγμα δεμένο γένος
ανδράποδο κανιβάλων,
ευνουχισμένη γενιά,
όνειρα,
στάχτες βουτηγμένες
σε αυταπάτη δανεική.
μέσα από λέξεις και στιχάκια,
δραπετεύω
δίχως συρματοπλέγματα
σε λιβάδια τρέχω
με πόδια γυμνά
…οι άνθρωποι αδειάσαν τους κάδους
και σκουπίδια γεμίσαν οι τηλεοράσεις,
ξεχείλισαν σύρματα ματωμένα, τα όνειρα δέσαν…
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
…μέσα από λέξεις και στιχάκια,
δραπετεύω
δίχως συρματοπλέγματα
σε λιβάδια τρέχω
με πόδια γυμνά…
Υπέροχο!
Όλα πολύ όμορφα Δήμο!
“μέσα από λέξεις και στιχάκια,
δραπετεύω
δίχως συρματοπλέγματα
σε λιβάδια τρέχω
με πόδια γυμνά”
Σας ακολουθώ κ. Χλωπτσιούδη!!Με την αλήθεια των στίχων σας να με συντροφεύει!!!!Ευχαριστώ!!!!!!!!
Ονειροπολώ / οργίζομαι – θλίβομαι…
Μ’ αυτή τη σειρά – τη ίδια που έχουν τα θραύσματα… και που το καθένα μου μιλά αλλιώτικα – χαϊδεύοντας ή κραυγάζοντας!
Ti να πω φίλε μου Δήμο, με αυτά σου τα “θραύσματα” με πλήγωσες κι εμένα και τραύμα προσπάθειας δημιουργίας γεννήθηκε μέσα μου. Σε ευχαριστώ φίλε μου.
Παιδιά, σας ευχαριστώ όλους για τα καλά σας λόγια. Δεν ξέρετε τι ενθάρρυνση είναι…
Εξαιρετικά λόγια, σε τόσα λίγα λόγια…