Της νιότης το κορμί τυλίγει η ομορφιά
με δύναμη και χάρη καλπάζει, κατακτά. Αδίστακτος ο χρόνος θέτει σ’ αυτήν
φραγμό γρανάζια της φθοράς ρυθμίζουν τον παλμό.
Τα κύτταρα του άνθους γιορτάζουν μια φορά,
ανάλγητο το γήρας τα ρίχνει στη φωτιά.
Μάταιος ο αγώνας να αλλάξεις τη φορά,
που έχει χαράξει η φύση στου κάλλους την τροχιά.
Μονόδρομος το τούνελ στης δύσης τη σκιά, μια ομορφιά που σβήνει και πίσω
δε γυρνά, σκυτάλη στη σοφία δίνει μα στην ψυχή τη μοναξιά
_
γράφει η Ελένη Λουκά
0 Σχόλια