Αν κάποιος τολμούσε να με ρωτήσει

Τι σημαίνεις για μένα

Θα του απαντούσα, χωρίς δεύτερη σκέψη

Πως είσαι κάθε στιγμή που νιώθω σχεδόν χαρούμενη

Είσαι η Παρασκευή μου,

που με κρατά να υπομένω κάθε πληκτική εβδομάδα

Η αρχή της ελευθερίας μου

Και η απαλλαγή μου από κάθε τι που με δένει

Είσαι εκείνα τα δευτερόλεπτα πριν το φιλί

Λίγο πριν τα χείλη ενωθούν

Τότε που σβήνει ο κόσμος

Και παραμένουν ζωντανοί μόνο οι ερωτευμένοι

Είσαι δύο χέρια γνώριμα

Που θέλω πάντα να μ’ αγκαλιάζουν

Που μου παίρνουν μακριά κάθε φόβο

Και με σφίγγουν απαλά

Είσαι μία παραλίγο αγάπη

Ένα συναίσθημα που τρέμω να νιώσω

Όμως βρίσκεται εκεί

Και δεν ξέρω για πόσο θα μπορώ ακόμα να αρνούμαι.

Ξέρω μονάχα, πως όταν σε βλέπω να πλησιάζεις

Ένα χαμόγελο χαράζεται στο πρόσωπο μου

Σαν να ‘ναι η όψη σου το φάρμακο

Για κάθε αρρώστια του μυαλού μου

_

γράφει η Ελένη Βαρδαξόγλου