Ετικέτα: Ελένη Βαρδαξόγλου

Κάποιο βράδυ ξέμεινα γυμνή στο άδειο σου δωμάτιο Με κλεφτές ματιές ν’ αγναντεύω Από δω προς το...

Βγαίνοντας απ’ το σπίτι αχάραγα θα πεις μια βιαστική καλημέρα στον ιδιοκτήτη του γωνιακού...

Αυτή η ανάσα από ένα ατέλειωτο τσιγάρο με φέρνει αντιμέτωπο στο χτες Σαν να ταξίδευα αιώνια σε...

Ούτε μισά, ούτε σπασμένα Στους καμμένους δεν αρμόζουν φτερά. Και τι να τα κάνουν; Να τα χαραμίσουν...

Μάτια καστανά Ποια οινοπνεύματα σε ταξιδεύουν κι απόψε; Πάντοτε μακριά μου. Ζηλεύω τη θάλασσα, που...

Στο χέρι μου το τελευταίο τσιγάρο Με μόνο φως την πανσέληνο κι ένα κερί που αργοσβήνει Η στάχτη...

Θαυμαζω τώρα Το πώς το πρόσωπο που καθένας αγαπά Ξεθωριάζει και μένει μόνο ν’ ατενίζει Το...

Εδώ που στέκω Κόσμε σαπισμένε Ένα μονάχα σε ρωτώ Γιατί σκοτώνεις τα παιδιά σου; Ας μην βιαστούν να...

Κι αν τώρα θέλω τόσο να σ’ αγγίξω Πάντα θα μ’ εμποδίζει Μία αστείρευτη δειλία Κι αν κάποιο...

Χρόνο για μένα δεν άφησα καθόλου, Τον σκόρπισα ψάχνοντας τα μάτια σου στα πλήθη. Ποτέ όμως δεν θα...

Αν κάποιος τολμούσε να με ρωτήσει Τι σημαίνεις για μένα Θα του απαντούσα, χωρίς δεύτερη σκέψη Πως...

Καλώς ήρθες ξένε. -Όχι, δεν είσαι ο πρώτος. Πολλοί, πριν ακόμα από σένα απολάμβαναν το απαλό...

            Μπορεί να με ξέχασες ετούτο το βράδυ Εγώ όμως σε...

«Κουράστηκα να ζω σε έναν τόσο αφιλόξενο κόσμο. Είναι τελικά η αδιαφορία η μόνη λύση. Να περπατώ...

Καθώς άγγιζα τα χείλη του για τελευταία φορά Καθώς χανόμουν στο βυθό των ματιών του Ποσό ήθελα να...

Μετά βίας μπορούσα να ανοίξω πια τα μάτια μου. Το λιγοστό φως, που έτρεμε στο βάθος με τύφλωνε....

Με φίλους κι αγαπητικούς Ίσως γνωστούς μα και τυχαίους Θα χάνεσαι σε μελαγχολικές κουβέντες που...

Το μαύρο των ματιών σου, που κάθε ελιάς καρπός ζηλεύει Μέσα στη θάλασσα του κόσμου κάνει πως...