Να ’χα μόνο μια στιγμή
μια περήφανη στιγμή
να σου δώριζα για πάντα μια λιακάδα
κάθε μέρα να ξυπνάς
να κοιτάς ό,τι αγαπάς
να φωτίζει μες στου κόσμου τα γινάτια
Να’ ταν μόνο μια φορά
να σου χάριζα φτερά
όπου θέλει η καρδιά σου να πετάξει
να ζυγώνεις τη χαρά
όπου ο άνεμος φυσά
η ψυχή σου μιαν ανάσα να χορτάσει
Να σου χάριζα το φως
κάθε κρίμα και λυγμός
να ρουφήξουν τόση λάμψη μαζεμένη
να στεγνώσει η βροχή
που’ χει μέσα σου κρυφτεί
ν’ ανατείλει η ψυχή σου αλαφρωμένη
_
γράφει η Βασιλική Νικηφοράκη
0 Σχόλια