Η ζωή μας Νεφέλωμα κινούμενο το παίρνει ο αέρας, πότε δω, πότε εκεί μια βγαίνει μπροστά μια κρύβει το φως μια θλιμμένο τρέχει μ’ αγωνία μια ξανθό ζεσταίνει την καρδιά   Οι αλήτες κι οι ονειροπόλοι ξαπλώνουν καταγής και χαζεύουν σιωπηλοί χάνονται στην κίνηση...

Να ’χα μόνο μια στιγμή μια περήφανη στιγμή να σου δώριζα για πάντα μια λιακάδα κάθε μέρα να ξυπνάς να κοιτάς ό,τι αγαπάς να φωτίζει μες στου κόσμου τα γινάτια   Να’ ταν μόνο μια φορά να σου χάριζα φτερά όπου θέλει η καρδιά σου να πετάξει να ζυγώνεις τη χαρά...

Πέρασε τώρα ο καιρός να μην φοβάσαι κι αυτό το μούδιασμα  του πόνου που θυμάσαι μια ζάλη είναι, π’ αντιστέκεται στην σκέψη   Πέρασε τώρα ο καιρός να μην γκρινιάξεις τον εαυτό σου ερειπωμένο να κοιτάξεις αν χρειαστεί, δωσ’ του μια ανάμνηση να παίξει  ...

Εγώ που σ' αγαπώ σου υπόσχομαι να τρέξω αν τύχει και προσέξω πως έχεις πληγωθεί Κι η γη κι ο ουρανός δεν θα 'χουν σημασία θα ‘ναι χωρίς αξία μάρτυς μου ο Θεός   Εγώ που σ' αγαπώ αν χρειαστεί θα διώξω του ουρανού το τόξο το φως θα παραβγώ Σε μια σταλαγματιά θα...

Βγαίνει η νύχτα στις λάσπες λερώνει το λευκό φόρεμά της κι αφού κανείς δε ζυγώνει τώρα πια τη σκιά της που στο φως περισσεύει θυμώνει και κλαίει γιατί κανείς δεν της είπε «Πού πηγαίνεις μονάχη;» - γράφει η Βασιλική...

Σήμερα έστρεψα το πρόσωπό μου σ’ ό,τι αποτρόπαιο έχει γεράσει το κορμί σου σ’ ό,τι άπληστο έχει τραφεί από σένα σ’ ό,τι μεγαλόπνοο ρήμαξε τα όνειρά σου σ’ ό,τι φιλόδοξο κατέστρεψε την ηρεμία σου και σκωπτικά με υπομονή μετέτρεψε τα δυο σου μάτια σε θάλασσες λυγμών...