Μια στιγμή μόνο…

Δημοσίευση: 18.02.2015

Ετικέτες

Κατηγορία

 

 

Απόγευμα φάνηκε στη γύρα του δρόμου...

Με μακριά και ξέπλεκα τα μαύρα μαλλιά

Ρόδου πινελιές στα όμορφα μάγουλα

Σίγουρο έλαμπε στα μάτια της το Αύριο

Στη μικρή της χούφτα κρατούσε τον κόσμο

Γοργό το βήμα, πεταχτό

στη γη λες δεν πατούσε

 

Κι είπε να καθίσει λίγο 

Μια ανάσα μόνο

Μια στιγμή

 

Δίψασε

Και στο καθρέφτισμα του νερού

Είδε 

 

Η στάχτη λες και τά 'βαψε τα λίγα της μαλλιά

Κι ο χρόνος χάραξε σκληρά τα βελουδένια μάγουλα

Πού πήγαν κείνες οι φωτιές που παίζαν μες στα μάτια;

 

Μα πώς;

Μόνο για μια στιγμή ήταν

Σάμπως ξεχάστηκε...

 

Και τώρα...

Έμεινε κει να σκέφτεται 

Δίβουλη...

 

Κι ο ήλιος τελείωνε τη σημερνή του ρότα

και ζωγράφιζε τον ουρανό με χίλια χρώματα...

Ανέμελος αυτός...

Ίδιος πάντα...

 

_

γράφει η Αγγέλα Χρονοπούλου

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!

Ακολουθήστε μας

Φωτιά

Φωτιά

Μη με κρατάς! Θέλω να πάω κοντά. Τυφλώνομαι απ’ την ομορφιά της. Πρέπει να την αγγίξω κι ας γίνω ανάμνηση στη δίνη της. Είναι η σωτηρία μου. Η αρχή και το τέλος των πάντων.Καρδιά από πέτρα, χέρια και πόδια φτιαγμένα από χαλάζι. Τί να σου κάνουνε κι αυτά;...

Φωτιά

Έως το τίποτα

Σκιάχτρα μορφές Έρχονται και ταράζουν τα όνειρά μου Η διέξοδος μέσα μου Ομίχλη απέραντη   Ταξίδια ανείπωτα Ανατριχιάζουν στο βλέμμα μου Ψιλά γράμματα οι λέξεις Στη συμφωνία θανάτου   Σιωπή απόλυτη Συμπαραστάτης στο πλάι μου Και βήματα μετρημένα...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Φωτιά

Έως το τίποτα

Σκιάχτρα μορφές Έρχονται και ταράζουν τα όνειρά μου Η διέξοδος μέσα μου Ομίχλη απέραντη   Ταξίδια ανείπωτα Ανατριχιάζουν στο βλέμμα μου Ψιλά γράμματα οι λέξεις Στη συμφωνία θανάτου   Σιωπή απόλυτη Συμπαραστάτης στο πλάι μου Και βήματα μετρημένα...

Όνειρα γραμμένα σε δίσκους

Όνειρα γραμμένα σε δίσκους

Τα θυμάμαι εκείνα τα τραγούδιαόνειρα καλοκαιρινά, αγκαλιές κάτω από τ' άστρα.Θυμάμαι την μελωδία, το στίχο, τον ρυθμόθυμάμαι, θυμάμαι την ζεστασιά και το σ' αγαπώ. Να τ' οι δίσκοι, να και τα όνειρα μαςκάθε μελωδία ξεχωριστή, όπως και κάθε μέραμια μελωδία...

Η ελιά

Η ελιά

           Μεγάλη παρηγοριά φίλε μου το γράψιμο. Σου κρατάει απίστευτη συντροφιά. Έτσι και γράψεις στο χαρτί - ή όπου αλλού δεν έχει σημασία- αυτά που σου βαραίνουν το μυαλό και την καρδιά, πάει περίπατο η όποια μοναξιά σου. Αν δε παράλληλα, τα όσα σου...

1 σχόλια

1 Σχόλιο

  1. Άννα Ρουμελιώτη

    Όμορφο!!Νοσταλγικό!!Δεν μπορεί να έσβησαν εντελώς οι φωτιές που καίγαν μες στα μάτια!!Συγχαρητήρια!!!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου