Μόνα Σαββίδου – Θεοδούλου

Η ΜΝΗΜΗ

Μεταφυσικό τοπίο

που ζητάς ερημίτες

να περιγράψουν το εγκαλλώπισμα σου.

Ποιός προπλασμός ψυχής

Σε στερέωσε;

Εκείνη

η  Μικρασία

με τι μορφές των προσφύγων

αγαπημένων προγόνων και πατέρων

που χρύσωσαν την παιδική σου μνήμη

μαζί με τις μορφές των αγίων

κλεισμένες στην Ασίνου και τον Άρακα

δίπλα στο πράσινο βουνό και τη θάλασσα

που σε γέννησε.

Ένα σκοτεινό ιερό η μνήμη.

Η παρουσία των αιώνων η μνήμη.

Μια σκεπή που αγγίζει τη γη.

Στη δροσιά της καταφεύγουμε

ν’ απαλλαγούμε από το βάρος

της αβύσσου.

Η Μόνα Σαββίδου-Θεοδούλου  ̶ ποιήτρια και πεζογράφος ̶  γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου 1949 στη Λεμεσό. Οι γονείς της ήταν πρόσφυγες του 1922 από την πόλη Αλλάγια της Μικράς Ασίας. Σπούδασε Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάστηκε στη Μέση Εκπαίδευση. Είναι Γραμματέας του Κυπριακού Κέντρου Συγγραφέων ΠΕΝ και Πρόεδρος του Συνδέσμου Μικρασιατών Κύπρου και Φίλων που ιδρύθηκε το 2010 ύστερα από δική της πρωτοβουλία. Στη δημιουργική συγκομιδή της συγκεντρώνει αρκετές ποιητικές συλλογές, αξιόλογα πεζογραφικά έργα, λογοτεχνικά πορτέτα Κυπρίων ποιητών, θεματικές ανθολογίες ποίησης καθώς και την επιμέλεια των Ημερολογίων του Συνδέσμου Μικρασιατών Κύπρου και Φίλων.  Πήρε το 1986  το Α’ Κρατικό Βραβείο Ποίησης, το 1993 Τιμητική Διάκριση από τον Σύνδεσμο Φιλίας Ελλάς-Κύπρος σε διαγωνισμό διηγήματος, το 2005 το Α’ Βραβείο Διηγήματος της Εθνικής Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών Κύπρου και το 2007 το Α’ Βραβείο Ποίησης στο Γ’ Φεστιβάλ Ποίησης Θεσσαλονίκης. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε αρκετές ξένες γλώσσες.

Ακολουθήστε μας

Mαρμαρυγή

Mαρμαρυγή

Στην αμμουδιά που μ’ έφερες στάθηκα για λίγο Να θυμηθώ τον χτύπο της καρδιάς Και το φτερούγισμα εκείνο το ανεξήγητο Που ούτε ο γιατρός δεν μπορεί να περιγράψει Και την ταχύτητα των χτύπων της Έτοιμη να σπάσει η καρδιά Τραβώντας μέ απαλά και με χειρουργική ακρίβεια...

Κόκκινη καρδιά από ήλιους

Κόκκινη καρδιά από ήλιους

Στις βροχερές μεγαλουπόλειςτης Ευρώπης,χρόνια και χρόνια πέρασε,περπάτησε και γέρασε.Μα η καρδιά δεν γέρασε!Τον έρωτα αναζητά,χρόνο μετρά και στα κρυφά.Σκιές παραληρούν,χτυπώντας ρυθμικά τα χέρια.Έχασε το παιδί με το μπαλόνι!Στους ουρανούς να περπατά,να χαίρεται και...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Κόκκινη καρδιά από ήλιους

Κόκκινη καρδιά από ήλιους

Στις βροχερές μεγαλουπόλειςτης Ευρώπης,χρόνια και χρόνια πέρασε,περπάτησε και γέρασε.Μα η καρδιά δεν γέρασε!Τον έρωτα αναζητά,χρόνο μετρά και στα κρυφά.Σκιές παραληρούν,χτυπώντας ρυθμικά τα χέρια.Έχασε το παιδί με το μπαλόνι!Στους ουρανούς να περπατά,να χαίρεται και...

Μνημόσυνο στη Χαμένη Άνοιξη

Μνημόσυνο στη Χαμένη Άνοιξη

Μες την κοιλάδα των Τεμπών, πάνω σε ράγες προδοσίας, ένα τρένο νεκρών προσευχών σε πομπή πουλιών θρηνωδίας.   “Είναι παιδιά, είναι φωνές, έχουν φτερά να ανοίξουν. Τρέξτε, σφραγίστε τις γραμμές έχουν σε αγάπες να γυρίσουν.”   Μα οι δείκτες μένουνε βουβοί, τα...

Θυσία

Θυσία

  Πόσες εμπνεύσεις έχω θάψει, από παιδί ακόμη. Πόσο πόνο έχω κρύψει στα σπλάχνα μου. Δε γίνεται αλλιώς. Κάποιες φορές δεν προλαβαίνεις  να αποτυπώσεις τις σκέψεις σου. Είναι τόσες πολλές  και ρέουν αδιάκοπα. Κάποιες φορές σε επισκέπτονται  σε...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου