Ο ευφάνταστος τίτλος του βιβλίου, καθώς και το εξώφυλλό του σε βάζει κατευθείαν στο νόημα. Πρόκειται καθαρά για μια ιστορία εκδίκησης. Είχα πολλά χρόνια να διαβάσω ένα αστυνομικό μυθιστόρημα από Έλληνα συγγραφέα. Και το «Μόνο τα θηλυκά κουνούπια εκδικούνται» είναι ένα καλό αστυνομικό βιβλίο.
Ο συγγραφέας Άκης Παρισιάδης, παρά το νεαρό της ηλικίας του, στο πρώτο του κιόλας βιβλίο καταφέρνει να δώσει μια νέα ώθηση σε αυτό το είδος στην Ελλάδα, παρότι η ιστορία που διηγείται εξελίσσεται στην Αθήνα των αρχών της δεκαετίας του 1950. Επηρεασμένος σαφώς από τη χρυσή εποχή του Αγγλικού αστυνομικού μυθιστορήματος, απαλλαγμένος όμως από τις εμμονές, σε τέτοιου είδους βιβλία, να παραπλανήσει τον αναγνώστη, μπλέκει δεξιοτεχνικά δύο και τρεις παράλληλες ιστορίες που με κάποιον τρόπο στο τέλος συνδέονται. Δε γράφει τίποτα το περιττό, υπάρχει μια συνεχής ροή γεγονότων και προσώπων.
Τοποθετεί ως κεντρικό ήρωα έναν δημοσιογράφο, που αρχικά ο χαρακτήρας του τον κάνει ακραία αντιπαθητικό. Όμως στη συνέχεια, ο κ. Άκης Παρισιάδης, βρίσκει τις φόρμουλες, ώστε όχι μόνο ο δημοσιογράφος να εξελίξει τις αρετές του, αλλά και να δώσει τη λύση σε αυτήν τη μπερδεμένη υπόθεση.
Το παρελθόν των ηρώων στέκεται συνεχώς σα δαμόκλειος σπάθη από πάνω τους και κάθε σελίδα, υπενθυμίζει στον αναγνώστη, πως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Άλλωστε κάθε ενέργεια των ηρώων έχει την αρχή της στο παρελθόν τους, που παραμένει άγνωστο και κρυφό. Η εμβάθυνση στο χρόνο, με μια τέλεια ζωγραφική προοπτική, κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο και οι ανατροπές, καθηλώνουν και προβληματίζουν.
Το πρώτο δείγμα του κ. Άκη Παρισιάδη, σε αυτό το είδος βιβλίου, ήταν πολύ θετικό. Αν συνεχίσει και στο μέλλον με τον ίδιο τρόπο, ίσως επιτέλους μπορέσει και το ελληνικό αστυνομικό μυθιστόρημα να ξαναβρεί τη χαμένη του αίγλη, να πρωτοστατήσει, γιατί όχι και σε διεθνές επίπεδο.
_
γράφει Νόρα Μπεκιάρη
0 Σχόλια