Εποχή φθινοπώρου
Το καλεντάρι γράφει
κι εγώ κυκλώνω τις μέρες…
Ξερά φύλλα στρώνουν χαλί υποδοχής
ένα πορτοκαλένιο ποτάμι ξεχύνεται
ανοίγοντας δρόμο για το χειμώνα
γεμάτο από νερά απόνερα και λάσπες
κι εγώ αφημένο βαρκάκι πλεούμενο
μετράω βήματα κύματα για μιαν ακτή
Άνοιξη θαρρώ ήταν κι εγώ ανθισμένος
χόρευα στο δέντρο κουνώντας τα κλαδιά
πουλί φτερωτό άγουρος καρπός
και σιγοτραγουδούσα στον αέρα φυλαχτά
τα μεγάλα τα όνειρα τα μυστικά
τις χρωματιστές ιδέες τις εποχιακές
Με βρήκε το παράπονο εκεί πάνω
σαν έβραζε ο τόπος του καλοκαιριού
και καρτερούσα ένα φθινόπωρο βροχερό
από ετούτα που ξεπλένουν και ηχούν
σταγόνες μανιασμένες και χαλάζια
Να ‘ρθουν να καθαρίσουν τούτο το σώμα
Να ‘ρθουν για να δικάσουν τις μέρες μας
Στις ειδήσεις ακούω τον καιρό και σωπαίνω
Θα έχουμε λέει καλοκαιριά και ζεστές μέρες
Κι εγώ πιο κρύος από ποτέ τουρτουρίζω
στη νέα εποχή των πραγμάτων…
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Εύστοχη παραβολή των ημερών που ζούμε… Προσδοκίες που διαψεύσθηκαν… Βήματα κύματα προς μια θάλασσα καθαρή μακρυά από τα απόνερα λασπόνερα που όμως μας έφεραν σε ένα κρύο βάλτο που όσο κι αν ακόμα ο καιρός ζεστός είναι, η σάπια υγρασία του κρυώνει την ψυχή μας… Όπως πάντα λυρική και με βαθιά νοήματα στους στίχους σου! Καλημέρααααααααααααα!
Σε ευχαριστώ Σπύρο. Κάνεις πάντα εύστοχη ανάλυση στους στίχους μου! Καλή σου μέρα!
”Στις ειδήσεις ακούω τον καιρό και σωπαίνω,
Θα έχουμε λέει καλοκαιριά και ζεστές μέρες.
ΚΙ’εγώ πιο κρύος από ποτέ τουρτουρίζω
Στη νέα εποχή των πραγμάτων.”
Αυτό το κροτάλισμα των δοντιών από την παγωνιά της ψυχής, τη χειμωνιά της απελπισίας και το χιονιά της μοναξιάς είναι ένα απαίσιο συναίσθημα Μάχη μαχήτρια. Μα ξαφνικά μέσα σ’αυτό το κρύο έρχονται και κάτι απρόβλεπτες και από τους μετεωρολόγους ακόμα Αλκυονίδες μέρες που φέρνουν το ζεστό ζωογόνο χάδι και η νέα εποχή των πραγμάτων γίνεται απίστευτα ωραία…
Αυτές οι Αλκυονίδες μέρες της ψυχής μας, είναι που φέρνουν την επιθυμητή της Άνοιξη Λένα! Σε ευχαριστώ!
[…..Κι εγώ πιο κρύος από ποτέ τουρτουρίζω
στη νέα εποχή των πραγμάτων…]
Με δύναμη ο λόγος σου και τα συναισθήματα!!!Την καλημέρα μου!!
Αννα μου σε ευχαριστώ! Καλήμεραααα
Δεν θα σταθώ στον βούρκο και στα λασπόνερα, ούτε στο κρύο της νέας εποχής πραγμάτων, που πέρα από το σώμα μας πολύ περισσότερο παγώνει την ψυχή μας, σωπαίνει τα τραγούδια μας, βουβαίνει τη φωνή μας και μας αφήνει μόνο να υποψιαζόμαστε πως ζούμε.. ( πολύ εύστοχο από τον κ. Θερμογιάννη ).
Η εικόνα που με μάγεψε σήμερα είναι
” χόρευα στο δέντρο κουνώντας τα κλαδιά
πουλί φτερωτό άγουρος καρπός
και σιγοτραγουδούσα στον αέρα φυλαχτά
τα μεγάλα τα όνειρα τα μυστικά ”
και καταδεικνύει για άλλη μια φορά τη δύναμη της πένας σας!!!
Καλημέρα.
Σας ευχαριστώ πολύ. Η εικόνα που ξεχωρίσατε είναι και για μένα πολύ ζωντανή. Δίνει και την ελπίδα που έχει ο καθένας μας…κι ας είμαστε άγουροι καρποί…φτερουγάμε πάνω στα κλαδιά μας….ζωγραφίζουμε όνειρα… Κι ας ενοχλούν οι εποχές…οι καιροί…Τα πουλιά εξάλλου ξέρουν με τα φτερά τους να προστατεύονται από το κρύο… Άγια η φύση…
Την καλησπέρα μου
Θα έρθει και κείνο το φθινόπωρο που θα καθαρίσει…θα ξεπλύνει… και θα δικάσει τούτες τις μέρες… Θα έρθει! Αρκεί να χουχουλίζουμε ο ένας το χέρι του άλλου, για να μην κρυώνουμε! Και χορεύοντας με τα ανθισμένα δέντρα της ψυχής σου Μάχη μου, να αφήσουμε την καρδιά μας ελεύθερη για να βρει την ελπίδα!!!
Τι όμορφα και ζεστά λόγια! Σε ευχαριστώ πολύ Σοφία. Αυτό το χουχουλιασμα ιδίως το λάτρεψα. Καλό βράδυ!
Μάχη εξαιρετικά λόγια!!!
Δυνατοί στίχοι!!
Μπράβο σου!!!
Καλό σου βράδυ!!!
Γλυκιά Ελένη σε ευχαριστώ πολύ! Καλό σου βράδυ!