Να έρχεσαι…
Κι ας ήσουν έρωτας πολύ ανάγωγος
που ήρθες και χτύπησες αργά την πόρτα.
Απ’ τον πηγαιμό να επιστρέφεις…
Να διαβάσεις τη λέξη «σ’ αγαπώ»
που στα χείλη αυτοκτονεί
γιατί αρνήθηκα να την προφέρω.
Σημάδια στα χνάρια σου ν’ αφήνεις
μη χαθείς…
Δεν έχω δρόμους μέσα μου, είμαι αλωμένη πόλη.
Τα τείχη μου σύντομα θα πέσουνε
πάνω στον παραδομένο εαυτό μου.
Θα τεμαχίσουν το μυαλό μου.
Να είσαι εδώ.
Να υπερασπιστείς
την ήττα μου μαζί σου…
_
γράφει η Βίκυ Δρακουλαράκου
Θερμά σας ευχαριστώ !!!