Νεράιδα του σκότους
Νεράιδα του σκότους
εσύ αντρειωμένη
της νύχτας ιέρεια
από της μέρας το φως
είσαι διωγμένη.
Στα χέρια σου η φωτιά
σπαράζει, πεθαίνει
σκισμένη η ψυχή σου
σωπαίνει… σωπαίνει.
Νεράιδα του σκότους
στης νύχτας τα σωθικά
είσαι εξορισμένη
η μήτρα που σ΄ έφερε
στον κόσμο
σε βάφτισε «ξένη».
Της μέρας έγινες εχθρός.
Στερνό καταφύγιο
της νύχτας ο λυγμός.
Στα μάτια σου μέσα
καθρέφτης ψυχής.
Ευωδιά νυχτολούλουδων
τα αστέρια μαζεύουν
φυλακτό στην καρδιά σου
να ραίνουν.
Κράτησέ την ως το τέλος
γιατί αυτά σ΄ αγαπούν.
_
γράφει η Άννα Ρουμελιώτη
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Πολύ όμορφο ποίημα- εύγε!
Μεγαλη τιμη!Σας ευχαριστω παρα πολυ.
Άννα μου, πολύ όμορφο!!
Μαχη μου ευχαριστω πολυ παρα πολυ!!
Άννα μου άρεσε πολύ!!
Με άγγιξε αυτό σου το ποίημα!
Ιδιαίτερο πολύ!
Καλό σου ξημέρωμα!!
Σε ευχαριστω πολυ για τα καλα σου λογια Ελενη.Την καλημερα μου!
Με ευαισθησία και συναίσθημα Άννα και αυτό το ποίημα σου! Και όπως πάντα με τη δική του αλήθεια!!! Καλό απόγευμα.
Με τη δικη του αληθεια πραγματι. Ευχαριστω πολυ Μαριανθη.