Νεράιδα του σκότους

εσύ αντρειωμένη

της νύχτας ιέρεια

από της μέρας το φως

είσαι διωγμένη.

Στα χέρια σου η φωτιά

σπαράζει, πεθαίνει

σκισμένη η ψυχή σου

σωπαίνει… σωπαίνει.

Νεράιδα του σκότους

στης νύχτας τα σωθικά

είσαι εξορισμένη

η μήτρα που σ΄ έφερε

στον κόσμο

σε βάφτισε «ξένη».

Της μέρας έγινες εχθρός.

Στερνό καταφύγιο

της νύχτας ο λυγμός.

Στα μάτια σου μέσα

καθρέφτης ψυχής.

Ευωδιά νυχτολούλουδων

τα αστέρια μαζεύουν

φυλακτό στην καρδιά σου

να ραίνουν.

Κράτησέ την ως το τέλος

γιατί αυτά σ΄ αγαπούν.

 

_

γράφει η Άννα Ρουμελιώτη

Διαβάστε όλα τα άρθρα της δράσης 'Ασυγγνωστη νύχτα'

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!