Ούτε μισά, ούτε σπασμένα
Στους καμμένους δεν αρμόζουν φτερά.
Και τι να τα κάνουν;
Να τα χαραμίσουν
Πετώντας πάνω από στάχτες κι ερείπια;
Από ψυχές τσακισμένες;
Δεν αντέχουμε άλλο πια.
Τα ’χουμε από καιρό παρατήσει.
Αποδεχτήκαμε το χάος.
Μέχρι και να τ’ αγαπήσουμε κοντέψαμε.
Να πορεύεσαι
-θα σου πουν-
Μ’ ό,τι έχεις.
Μα τι να κάνεις μ’ ένα τίποτα;
Ορίστε τι θα κάνεις!
Πάρ’ το στα χέρια σου
Και φτιάξε τα πάντα!
Ξημερώνει η μέρα
Και τη διώχνεις για νύχτες μοναχικές.
Σου φωνάζουν “μείνε”
Κι ούτε γυρνάς το κεφάλι
Σήκωσε πια το βλέμμα απ’ το χώμα
Ουρανοί σε καλούν!
Μην απαρνείσαι μια ζωή που σου χαρίζεται.
Ένα φορτίο μονάχα σε βαραίνει
Εκείνο της ευθύνης.
Στάσου αντάξιος
Του εαυτού σου προ παντός
Που ’χει τις πιο μεγάλες απαιτήσεις.
-
γράφει η Ελένη Βαρδαξόγλου
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
0 Σχόλια