Απέναντι σε καθρέφτες.
Απέναντι στους εαυτούς μας.
Απέναντι στον ήλιο που ξημερώνει τη μίζερη μέρα μας.
Απέναντι στον εξευτελισμό που αισθανόμαστε μέσα μας.
Απέναντι στη ζωή και στο θάνατο που δε ζητήσαμε.
Απέναντι σ’ όλα αυτά που αγαπήσαμε.
Απέναντι σε υποσχέσεις του παρελθόντος, που δεν τηρηθήκαν.
Απέναντι στους όρκους, που δεν κρατηθήκαν.
Απέναντι στην εξιλέωση που δεν έρχεται.
Απέναντι στ’ όνειρο που μας ανέχεται…
Απέναντι σ’ όλους αυτούς που μας πιστέψαν.
Απέναντι στα λάθη, που τη ζωή μας καταστρέψαν.
Απέναντι στις λίγες ελπίδες που μας απομείναν.
Απέναντι στις αντοχές μας, που μας υπομείναν…
Απέναντι στον καημό, που με την πίκρα του μας κέρασε.
Απέναντι σ’ ό,τι χάθηκε, κ’ η ψυχή μας αναστέναξε…
Απέναντι στα χρόνια, που σ’ ένα τίποτα, τα χαραμίσαμε.
Απέναντι σ’ αυτά, που έπρεπε να ξέρουμε, μα δε γνωρίσαμε…
Απέναντι στους δισταγμούς, που αναγεννούν οι φόβοι μας.
Απέναντι σ’ όλα αυτά, κ’ εμείς ―να ’μαστε― μόνοι μας!..
Απέναντι! Απέναντι! Απέναντι!
Ε ί μ α σ τ ε οι απέναντι…
Ενώ όλα ―γύρω μας― κινούνται παράλληλα.
0 Σχόλια