13.09.2014

Οι απέναντι

Απέναντι σε καθρέφτες.

Απέναντι στους εαυτούς μας.

Απέναντι στον ήλιο που ξημερώνει τη μίζερη μέρα μας.

Απέναντι στον εξευτελισμό που αισθανόμαστε μέσα μας.

Απέναντι στη ζωή και στο θάνατο που δε ζητήσαμε.

Απέναντι σ’ όλα αυτά που αγαπήσαμε.

 

Απέναντι σε υποσχέσεις του παρελθόντος, που δεν τηρηθήκαν.

Απέναντι στους όρκους, που δεν κρατηθήκαν.

Απέναντι στην εξιλέωση που δεν έρχεται.

Απέναντι στ’ όνειρο που μας ανέχεται…

Απέναντι σ’ όλους αυτούς που μας πιστέψαν.

Απέναντι στα λάθη, που τη ζωή μας καταστρέψαν.

Απέναντι στις λίγες ελπίδες που μας απομείναν.

Απέναντι στις αντοχές μας, που μας υπομείναν…

 

Απέναντι στον καημό, που με την πίκρα του μας κέρασε.

Απέναντι σ’ ό,τι χάθηκε, κ’ η ψυχή μας αναστέναξε…

Απέναντι στα χρόνια, που σ’ ένα τίποτα, τα χαραμίσαμε.

Απέναντι σ’ αυτά, που έπρεπε να ξέρουμε, μα δε γνωρίσαμε…

Απέναντι στους δισταγμούς, που αναγεννούν οι φόβοι μας.

Απέναντι σ’ όλα αυτά, κ’ εμείς ―να ’μαστε― μόνοι μας!..

 

Απέναντι! Απέναντι! Απέναντι!

Ε ί μ α σ τ ε  οι απέναντι…

Ενώ όλα ―γύρω μας― κινούνται παράλληλα.

Ακολουθήστε μας

Το Αλάτι των Ονείρων

Το Αλάτι των Ονείρων

  Σε ένα ψαροχώρι γεννήθηκα,  εκεί, δίπλα στο κύμα και την αρμύρα, έχτισα τα όνειρά μου. Με το πρώτο φως άκουγα τις βάρκες  να σπάνε τη σιωπή του πρωινού  και τις φωνές των ψαράδων να μπλέκονται με το τραγούδι του ανέμου. Εκεί, έμαθα να διαβάζω τα σύννεφα,  να...

τα παιδιά που φύγαν

τα παιδιά που φύγαν

Εμείς αγαπημένη δε θα μάθουμε ποτέ για εκείνα τα παιδιά που ταξίδεψαν πάνω σε οβίδες όπως τα πουλιά ταξιδεύουν με ένα άχυρο στο στόμα αφήνοντας τον άνεμο να δεχτεί το σώμα τους και την ψυχή τους στα δάκρυα μιας μάνας Μήτε για εκείνα που σε ένα στενόχωρο δωμάτιο...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

τα παιδιά που φύγαν

τα παιδιά που φύγαν

Εμείς αγαπημένη δε θα μάθουμε ποτέ για εκείνα τα παιδιά που ταξίδεψαν πάνω σε οβίδες όπως τα πουλιά ταξιδεύουν με ένα άχυρο στο στόμα αφήνοντας τον άνεμο να δεχτεί το σώμα τους και την ψυχή τους στα δάκρυα μιας μάνας Μήτε για εκείνα που σε ένα στενόχωρο δωμάτιο...

Αντανακλάσεις

Αντανακλάσεις

Απ’ την χερσόνησο του Σίτβε, μέρος εξωτικό μα όχι ξακουστό, από το πιο απόμερο σημείο, της τάφρου του ερωτικού μου πόθου, ξεκινά• Στο δέρμα του λαιμού μου, κοντά στο πιο διακριτό οστό του γυναικείου σώματος , εκείνο που τραβάει τα ανδρικά τα βλέμματα,αν η ματιά είναι...

Γαλάζιες σκέψεις

Γαλάζιες σκέψεις

Να κοιτάζουμε το ηλιοβασίλεμα χωρίς γυαλια ηλίου,  να βλέπουμε τα αληθινά του χρώματα  Δεν μιλάμε. Σιωπή.  Τα κύματα είναι σαν μελωδία από κάποιο γνωστό τραγούδι. Τους στίχους δεν θυμάμαι. Αλλά σίγουρα θυμάμαι την μελωδία.  Αν κοιτάξω την θάλασσα, με ορθάνοιχτα τα...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου