Ω! Λησμονιά γρήγορα τρύπωσες
Στις σκιές των ματιών μου
Και τα δάκρυα της αγάπης
Τα 'κλεψες τη νύχτα
Σαν τυφλός τιτάνας
στάθηκα στη γέφυρα της σιωπής
Περιμένοντας το φως
Αλλά να έσβησαν και τα ψήγματα του φεγγαριού
Ξεχάστηκαν τα καλοκαίρια
Σκεπάστηκαν από τις πέτρες του χρόνου
Κι έμεναν οι χειμώνες της ζωής μου
Τα βράδια να περπατούν
Έχοντας συντροφιά
Μάρτυρες και χλωμούς αγγέλους
_
γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Πολύ όμορφο!!! Γεμάτο ευαισθησία…
Πανέμορφο!
Υπέροχο ποίημα!!!!!!