Με κόκκινο μελάνι φυτεύονται οι λέξεις στ’ αγριοκαίρια
απόσταγμα φλογάτο σ’ ολόλευκο χαρτί
με τ’ ακροδάχτυλα χωμένα μες στο χιόνι
να κραυγάζουν στους τυφώνες.
Ωσάν βαγόνια στην ορθή σειρά περιπλέκονται οι στίχοι
ρόδινο στάλαγμα ξάγρυπνης φωτιάς
αλυχτούν πάνω σε ημίαιμες γραμμές
από την ζέση του μαέστρου ποιητή
και σπάζουν τους κρυστάλλους της σιωπής.
Κόκκινο μελάνι στάζουν τα ποιήματα
δυο ανάριοι προβολείς μες στην ομίχλη.
_
γράφει η Καλλιόπη Δημητροπούλου
Υπέροχο όπως πάντα!
Δυνατό !!! Καλή χρονιά!!!
Πολύ όμορφο!
Σας ευχαριστώ!