–

γράφει η Κατερίνα Σιδέρη

–

Η Δάφνη, μοναχοκόρη, έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής της πλάι στους γονείς της και πολύ γρήγορα έμεινε ορφανή. Με μοναδική συγγενή της την αδερφή του πατέρα της, βρέθηκε ανήλικη στο σπίτι της ελεεινής Βασιλικής, μιας γυναίκας που το στόμα αλλά και η ψυχή της έσταζαν φαρμάκι και δηλητήριο, να την υπηρετεί και να υπομένει την κακομεταχείριση σε όλο της το μεγαλείο. Παρηγοριά θα βρίσκει στην αγκαλιά της φίλης της Μάγδας που ποτέ δε θα την αφήσει μόνη της, θα της συμπαραστέκεται με όλο της το σθένος και θα την εμψυχώνει σε κάθε τρικυμία της φουρτουνιασμένης και πολύκροτης ζωής της.

Τα γεγονότα τρέχουν, η Δάφνη βλέπει φως μέσα από την αγάπη και τον έρωτα του Δημοσθένη, αλλά η μοίρα της είναι αλλιώς καμωμένη. Στα 17 της, στα τέλη του 1949, θα βρεθεί σε Αναμορφωτήριο, εγκυμονούσα και θα κατηγορείται για έναν φόνο που ποτέ δε διέπραξε.

Ο Δημοσθένης που ως έφηβος δημιουργούσε προβλήματα στους γονείς αλλά και στους συνομήλικους του, έχοντας αλλάξει ρότα, θα αγαπήσει πραγματικά τη Δάφνη, αλλά και η δική του μοίρα θα του στερήσει τον έρωτα, την ευτυχία αλλά και την ελευθερία του. Έχει στο πλευρό του τον Γιώργο, ένα φίδι που κρύβεται πίσω από την ατολμία και τη ζήλια, αλλά γρήγορα θα απαλλαχτεί μια και καλή από την επιρροή του.

Αυτά θα είναι τα κυρίαρχα πρόσωπα της ιστορίας, που όσο θα συνεχίζουμε την ανάγνωση θα προστίθενται νέα, τα οποία θα πλαισιώνουν τόσο τη ζωή της Δάφνης όσο και του Δημοσθένη.

…δυστυχώς η ζωή έχει τα πάντα, λύπες, χαρές, απώλειες, πόνο. Το θέμα είναι να σηκώνεσαι τη στιγμή που πέφτεις, γιατί δεν γίνεται αλλιώς…

Ένα σφαγμένο σκυλί, ένας άνανδρος βιασμός με κρυμμένο προσωπείο, τα πειστήρια ενός εγκλήματος σε λάθος θέση, δύο δικαστικές αποφάσεις που κατακεραυνώνουν, μια αυτοκτονία μπροστά στα έντρομα μάτια συγχωριανών και η άρδην αλλαγή στις ζωές των πρωταγωνιστών μας, δεν αφήνουν περιθώριο να αποκλίσεις από τις σελίδες του βιβλίου, που μπορεί η έλλειψη κεφαλαίων να δυσχεραίνει την ανάγνωση, η κεντρική ιδέα όμως είναι τόσο δυνατή που αντισταθμίζει τα πάντα.

Πώς σε λίγες στιγμές η αγάπη γίνεται μίσος;

Πώς οι τρυφερές αγκαλιές γίνονται καρφιά που πονάνε;

Πώς τα γλυκά φιλιά και τα ερωτικά λόγια μεταλλάσσονται σε αιχμηρά βέλη που προκαλούν δάκρυα;

Οι ζωές αλλάζουν, τα χρόνια περνούν, οι αποφάσεις καθορίζουν τη συνέχειά τους και πολλές φορές η μοίρα τους επιφυλάσσει αναπάντεχα δώρα. Κανείς δεν είναι σε θέση να προδιαγράψει τις εξελίξεις. Κανείς δεν φαντάζεται την τροπή που θα πάρουν οι ζωές των δύο νέων που μπορεί να μην είναι μαζί, αλλά πάντα στις καρδιές τους φωλιάζει η αγάπη ή το άσβεστο μίσος.

Η φύλακας – άγγελος Ελένη, μια ευκαιρία για την Αμερική, ο Άγγελος και ο Μιχαήλ που θα δώσουν πνοή σε μια κατατρεγμένη μάνα, τα γενέθλια της Λίλης, ο διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου Λινάρδος Κοσμίδης, μια αστοχία σε μια εγκυμοσύνη και ένα παιδί λιγόφαγο, δύστροπο και διαφορετικό, θα πάρουν τη σκυτάλη της ιστορίας και θα βάλλουν τον αναγνώστη σε άπατα νερά αναζητώντας την πολυπόθητη σανίδα σωτηρίας για τις ψυχές εκείνων που ακόμη πονούν από τα κατάλοιπα του παρελθόντος.

Έχουμε να διαβάσουμε ακόμη πολλά. Καθίστε αναπαυτικά, εξοπλιστείτε με καλή διάθεση και πάμε να συνεχίσουμε τις μικρές αποκαλύψεις, τόσες μονάχα όσες για να σας δελεάσουν και να αναζητήσετε το βιβλίο.

Θα διαβάσουμε για ένα σενάριο ταινίας, για το μοιραίο ταξίδι στην Πόλη που θα στερήσει από μια οικογένεια κάτι πολύτιμο, για τις αναζητήσεις του Ερυθρού Σταυρού, για τον Μικρό Πρίγκιπα και για μια διάγνωση αυτισμού που γίνεται στην Αμερική. Ένα νέο μέλος γεννιέται σε μια πονεμένη οικογένεια λίγες ώρες μετά το πραξικόπημα, η έκρηξη ενός πληγωμένου παιδιού, η οδυνηρή επίσκεψη στο νεκροτομείο, ένας ποδοσφαιρικός αγώνας που κανείς δεν χάρηκε τη νίκη και η μοιραία πτήση 856, είναι εξελίξεις της ιστορίας που θα καθηλώσουν τον αναγνώστη, ο οποίος αδημονεί για τη συνέχεια.

Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση που μου κίνησε το ενδιαφέρον για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Μαρίας Γαβριελάτου, ένα μικρό βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:

…αγάπη σημαίνει ανιδιοτέλεια και αξίζει να τη δώσεις απλόχερα και όταν έρθει η ώρα να ανταμειφθείς, ένα χαμόγελο είναι αρκετό για όλες τις θυσίες που έκανες γι’ αυτήν…

Η μοίρα έχει υφάνει περίπλοκα σχέδια για τη Δάφνη και τον Δημοσθένη. Οι ζωές τους εξομολογούνται στους οικείους τους σαν παραμύθι, ένα ταξίδι επιστροφής θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου και ο χρόνος θα αποδειχτεί ο καλύτερος γιατρός για τις πληγές της ψυχής.

Η αγάπη δεν γίνεται μίσος, όσο κι αν θέλουμε. Μπορεί να κρυφτεί επιδεικτικά πίσω του, μα σίγουρα ο χρόνος θα βοηθήσει ούτως ώστε να πάρει στις καρδιές τη θέση που της ανήκει.

Η Μαρία Γαβριελάτου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε και εργάστηκε στον τομέα της αισθητικής κοσμετολογίας. Αγαπημένη της ενασχόληση αποτελούσε ανέκαθεν η κατασκευή έργων τέχνης. Όμως πάντα τη διεκδικούσε η συγγραφή. Από τα εφηβικά της χρόνια κατέγραφε τις σκέψεις της, αλλά και τις ιστορίες που ξεπηδούσαν από τη φαντασία της.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΈΞΗ.

Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο, θα βρείτε εδώ.