Ο Άρχοντας στο έλεος των αρχόντων
Πέτρινος Άρχοντας, λιτός, στου βράχου την κορφή,
αιώνιος πρόμαχος, στητός, γεμάτος περηφάνια.
Κανόνας πίστης μοναχών και ελπίδα τους κρυφή,
σκάλα να στήσουν, που στη γη θα φέρει τα επουράνια.
Πόσοι ύμνοι, πόσοι ψαλμοί και λειτουργιές
πόσοι άχραντοι όρκοι από αμούστακα βλαστάρια,
πόσες στον ίσκιο του να ρίγησαν καρδιές,
πόσες ζωές ανάστησαν τα στιβαρά λιθάρια.
Με χρυσαφένιο ένδυμα ο ήλιος και αν τον ντύνει,
στα πόδια του ατίθαση φωλιάζει η μπλε κυρία.
Κι αν ασημένια στέφανα του πλέκει η σελήνη,
ο χρόνος πάντα μόνος του γυρεύει τα πρωτεία.
Με σθένος στις επάλξεις του το σπόρο είχε φυλάξει
της λευτεριάς, στου γένους μας τα σκλαβωμένα χρόνια.
Μα ο καιρός που κύλησε όλα τα έχει αλλάξει
και οι ρωγμές του είναι φωλιές μόνο για χελιδόνια.
Μέρα τη μέρα ο Άρχοντας όλο γερνά και γέρνει.
Μοιάζει η τύχη του στα χέρια ενός θεού να ‘χει απομείνει.
Το δωδεκαπόστολο σιμά, τις προσευχές του στέλνει.
Τα ουράνια αποκρίνονται « συν Θεώ… και χείρα κίνει ».
Αποσταμένος Άρχοντας, στο έλεος των αρχόντων,
αναζητά τη στήριξη σε κάποια εφορεία.
Μπλέκονται τα κιτάπια του στα χέρια ιθυνόντων.
Τον χρόνο αντίστροφα μετρά η γραφειοκρατία.
Μια μέρα αν λάχει να σταθώ, σε πέτρες άμορφο σωρό
κι αργά το δάκρυ μου κυλά σε μια φωτογραφία,
σ’ όσους ρωτούν, α λ ί μ ο ν ο στους άρχοντες… θα πω,
που στα βαθιά συρτάρια τους βουλιάζει η ιστορία.
_
γράφει η Βάσω Κώστογλου
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
![Φιλοσοφικές παρεμβάσεις, του Ανδρέα Αντωνίου [5]](https://tovivlio.net/wp-content/uploads/2015/05/philosophy_antoniou_b-440x264.jpg)
Υπέροχο! Σε εκφράσεις και σε λυρισμό, σε συναίσθημα και σε γλαφυρότητα… Αλήθεια σε ποιον τόπο αναφέρεται;
ΜΆΛΙΣΤΑ.Ωραίο ποίημα απ’ αυτά που αξίζει ποιήματα να τα απολαλούν.Που απ’ αυτάβγαίνει νόημα που έχουν κάτι να πουν και το λένε με όμορφες ”υπαρκτές” λέξεις και όχι δυσνόητες , βαρύγδουπες και σαν ”πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα”
Καυστικά απολαυστική!
Πολύ ωραίο ποίημα!Μπράβο!
Σας ευχαριστώ όλους για τα θετικά σας λόγια.
Κύριε Σπύρο, οι στίχοι μου αναφέρονται στον Βυζαντινό πύργο που υπάρχει στη Νέα Φώκαια Χαλκιδικής. Κτίστηκε γύρω στο 1407, για την προστασία του μετοχιού της μονής του Αγ. Παύλου. Στον πύργο το 1821, είχε εγκαταστήσει το στρατηγείο του ο αρχηγός της επανάστασης στη Χαλκιδική, Εμμανουήλ Παπάς. Δίπλα στον πύργο βρίσκεται ο μετοχικός ναός των Δώδεκα Αποστόλων. Είναι ένα κτίσμα που σώζεται άρτιο ως τις μέρες μας. Βέβαια, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, η θάλασσα δείχνει να έχει άγριες προθέσεις απέναντι στο βράχο πάνω στον οποίο είναι κτισμένος ο πύργος. Γνωρίζω πως υπάρχει η πρόθεση από τις αρχές για την συντήρηση του μνημείου. Εύχομαι, μέσα στη γενικότερη παρακμή που ζούμε, να βρεθεί σύντομα και ο τρόπος, για να μπορέσουμε να παραδώσουμε όρθιο τον Άρχοντα και στους επόμενους … Θέλω να τονίσω πως για μας τους Φωκιανούς, που εγκατασταθήκαμε πρόσφυγες σ’ αυτόν τον τόπο, ο Βυζαντινός αυτός πύργος αποτέλεσε από την πρώτη στιγμή σημείο αναφοράς. Ίσως γιατί κάποιος που από τη μια στιγμή στην άλλη έχει εκδιωχθεί από τον τόπο του μπορεί να συναισθανθεί καλύτερα την αξία που έχει η σύνδεση με τις ιστορικές μας ρίζες.
Ευχαριστώ για την διεξοδική ενημέρωση!
Μετά από όλα τα παραπάνω δηλώνω ακόμα περισσότερο εντυπωσιασμενη! Συγχαρητήρια
Και πάλι σας ευχαριστώ κ. Τζουγανάκη!!!
Πολύ όμορφο και ιδιαίτερο το ποίημα σας Βάσω!!!
Σας ευχαριστώ!!!