Μολύβι και χαρτί
η σκέψη όμως στεγνή.
Οι λέξεις ψάχνουν ένα νόημα
μα οι πράξεις μουδιασμένες
πως να αποδείξουν το θεώρημα.
Μολύβι και χαρτί
τα δεδομένα όλα είναι εκεί
ψυχροί υπολογισμοί.
Πάρε το ένα από εδώ
βάλε το άλλο από εκεί
και θα ’χεις αποτέλεσμα.
Ένα και ένα κάνουν δυο
όλοι το ξέρουν δα αυτό.
Μα εσύ κοιτάς επίμονα
το άσπρο σου χαρτί
άδειο, άγραφο και ύπουλο
λευκή σημαία
παράδοση στον εχθρό
και υποταγή.
“Μα δεν μπορώ άλλο πια…
…όχι δεν μπορώ
βαραίνει το μολύβι στα χέρια μου
κι η σκέψη μου αδύναμη
γαντζώθηκε…
μα πως να σωθεί απ’ το μυαλό…
όχι δεν μπορώ άλλο πια…
κι αυτή η αντανάκλαση
του πόνου απέναντί μου
βουβή κάθε φορά…
πάρτε την από μπροστά μου
πάρτε αυτόν τον καθρέφτη
τον ανάποδο…
πάρτε τον μακριά…
δεν έχω να του πω τίποτα πια…
_
γράφει η Άννα Ρουμελιώτη
υπέροχο!!!
Όταν οι υπολογισμοί δεν βγαίνουν και τα αποτελέσματα είναι κουραστικά.
Και οι λέξεις αιμόφυρτες επιτείνουν την αγωνία.
Ποίηση βοήθα μας στην μετουσίωση!
Να διαβούμε…
Πέρα από τούτα τα πικρά να διαβούμε..
Καλημέρα!
… κι αυτή η αντανάκλαση
του πόνου απέναντί μου
βουβή κάθε φορά…
Όμορφη εικόνα όπως και το υπόλοιπο ποίημα!
Κι αν μού επιτρέπετε Άννα, μπορεί να είναι βουβή από λέξεις
αυτή η εικόνα, αδολεσχεί, όμως, στα συναισθήματα …
Καλό ΣΚ !
Αχ Άννα μου…. αυτοί οι υπολογισμοί…και πού να σου μιλούσα στη γλώσσα των υπολογιστών που 1+1 κάνει 0! Μάταιοι ετούτοι οι υπολογισμοί…μπλέξαμε σε εξισώσεις και εξισώσεις και αφαιρέσαμε τον άνθρωπο… Αδιόρθωτοι μαθηματικοί της ζωής…
Σας ευχαριστω ολους για τα σχολια και τις προτροπες.Να ειστε καλα!!
Δυνατό Άννα μου το ποίημα σου τούτο!!!
Υπολογισμοί αδιέξοδα!
Της αγανάκτησης η φωνή που αντανακλάται απ’ το τζάμι του καθρέφτη
και επιστρέφει στην πηγή της ξανά.
Καλό βράδυ!!!