Έτσι θα έλεγα τον κόσμο καθρέφτη ανάποδο,
Ανάποδο καθρέφτη
καθρέφτη
χωρίς τζάμι
Τον εαυτό σου βλέπεις,
άνθρωπε,
άνθρωπε τι γυρεύεις;
Ξέρει ο καθρέφτης
Ο κόσμος έδειξε τι είσαι
γιατί ότι κάνεις το δείχνει
πονάει, μα δεν σπάει
εδώ είναι ο καθρέφτης.
_
γράφει ο Ευθύμιος- Ραφαήλ Αγγελής
Μην ξεχνάτε ότι το σχόλιο σας είναι πολύτιμο!
Ακολουθήστε μας
Αναλυτικά, όλες οι προσφορές των εφημερίδων του Σαββάτου και της Κυριακής συγκεντρωμένες σε ένα και μόνο σημείο!
Τρόμαξα από το χρώμα που ανεμίζει! Είδωλα, παντού καρφωμένα, να γονατίσει ποιος; Η μαυροφορούσα, στάζει ακόμα αίμα… Παραμορφωμένοι οι δρόμοι από σύμβολα ξένα, κι εγώ παράνομος διαβάτης στην λεηλατημένη γη μου. Ο ουρανός, γαλάζιος, ακόμα! και η θάλασσα,...
Πικρό είναι το τραγούδι μου, μα πιο πικρή η μνήμη που μια αυλαία σφράγισε ολόκληρη εποχή για μια φωτιά που άλωσε ηλιοθρεμμένα σπίτια κι έγινε η ανάμνηση θλίψη κι απαντοχή, που τρέχει πίσω και τρυπά τα βέβηλά τους τείχη να κοινωνήσει, όσο μπορεί, την άκρα αρμονία μες...
Ακολουθήστε μας στο Google News
Επιμέλεια άρθρου
Διαβάστε κι αυτά
Πικρό είναι το τραγούδι μου, μα πιο πικρή η μνήμη που μια αυλαία σφράγισε ολόκληρη εποχή για μια φωτιά που άλωσε ηλιοθρεμμένα σπίτια κι έγινε η ανάμνηση θλίψη κι απαντοχή, που τρέχει πίσω και τρυπά τα βέβηλά τους τείχη να κοινωνήσει, όσο μπορεί, την άκρα αρμονία μες...
Μια χαραμάδα φτάνει, φως κι ας μην έχει, καινούργιους κόσμους για να κτίσει χωρίς την σάρκα να υπολογίζει Ο δύσμοιρος, σαν μια νέα πραγματικότητα τους πιστεύει. Αρνείται, πως είναι της φαντασίας κύημα, υλικό, που χάνεται σαν σύννεφο στον αέρα. Κτίζει και χαλά,...
Στην ουρά του θανάτου, ο άνθρωπος κι είναι το τέρας αόρατο κι αόρατα στριφογυρίζει. Σείεται ανασηκώνεται, με μιας, πολλούς μαζί αρπάζει Στην ουρά γίνεται χαμός λες κι ο άνθρωπος αιώνια θα ζήσει Κτίζει μέγαρα, κάστρα και επαύλεις Καίει δέντρα, ξεριζώνει...
0 Σχόλια