Υπήρξαμε πάντα είναι η αλήθεια
παράτυποι συνδαιτυμόνες
προσκεκλημένοι, αλλά απρόσκλητοι.
Κι η παρουσία μας απαραίτητη μεν
για το φιλοθεάμον κοινό
μα στην ουσία ανεπιθύμητη
γιατί θες από αντίδραση
ή από πείσμα παιδικό
θες από κάποια φαντασιοπληξία
ακατανόητη σχεδόν πάντα
και μονίμως κατακριτέα
θες από υπερβολική ίσως
και σκανδαλώδη παιδικότητα.
Ήμασταν εμείς, που χαλούσαμε τη μαγιά
γιατί δεν μάθαμε ποτέ μας
να κρατάμε σωστά
τα χρυσοποίκιλτα σερβίτσια
και τα προικώα τα ασημικά.
Ξεδιάντροποι και αλητάμπουρες
ναι… ήμασταν εκείνοι, που
βούταγαν με τα δάχτυλα
στο βάζο με το γλυκό
και ρίγη ανατριχίλας
και αηδίας προκαλούσαμε
στους ευυπόληπτους συγγενείς μας
σαν μας αντίκριζαν.
Να ‘βλεπες πώς ταράζονταν
πως ίδρωναν και ξεΐδρωναν
και ξίνιζε ακόμα περισσότερο
το ύφος τους το υποκριτικό.
Ναι αλήθεια ήμασταν εμείς
τα παιδιά της δεύτερης
ή μάλλον της τρίτης διαλογής
χωρίς δυνατότητα επιλογής
χωρίς χαμόγελα αγάπης
με είδωλο θολό και σκοτεινό
σαν κοίταζαν στον ανάποδο καθρέπτη
παιδιά των ερινυών
και μιας αέναης σιωπής.
_
γράφει η Άννα Ρουμελιώτη
Άννα , αν μιλάς για παιδιά παρακατιανών συγγενών, να πω ότι κατάλαβα τι λες .Ή μήπως πάλι τα παιδιά αυτής της τρίτης διαλογής είναι μεταφορικά (πώς λέμε τριτοκοσμικά;); ή ακόμα ακόμα τίποτα από τα δύο δεν ισχύει; οπόταν μία εξήγηση τη θέλω σε παρακαλώ.
Και να σου πω, ότι καρτερώ τη μέρα που θα διαβάσω ένα ποίημά σου με ρίμα, είδος ποιητικό που μου αρέσει ιδιαίιτερα γιατί είμαι παλαιομοδίτισσα όχι λόγω ηλικίας αλλά λόγω του ότι σαν μουσικός που είμαι μου αρέσει ο ρυθμός και το μέτρο.
Καλή σου μέρα .
Ας πούμε ότι είναι κάτι παιδιά με κρυφή μαγκιά ……… και σίγουρα όχι του κόσμου ετούτου….. να είσαι καλά Λένα την καλημέρα μου!!
Ήμασταν εμείς, που χαλούσαμε τη μαγιά
γιατί δεν μάθαμε ποτέ μας
να κρατάμε σωστά
τα χρυσοποίκιλτα σερβίτσια
και τα προικώα τα ασημικά.
βρε όλοι εμείς που χαλάμε τη μαγιά….οι δεύτερης διαλογής..δεν το ξέρουμε αλλά εμείς είμαστε η μαγιά…για κάτι νέο..διαφορετικό.
ωραίο Αννα…
Καλή σου μέρα…
Ωραίο Άννα οχι οχι μόνο ωραίο παρα πολυ ωραίο Σ.Κ.
Xαίρομαι που σου άρεσε Σ.Κ. 🙂 Να είσαι καλά!!!
Ευχαριστώ Μάχη μου.. μα γι αυτό χαλάμε τη μαγιά επειδή είμαστε διαφορετικοί… την καλημέρα μου 😉
Νομίζω πως είμαστε μια μεγάλη ομάδα τελικά, εμείς που κουβαλάμε τέτοια βιώματα. Άρα, ταυτιζόμαστε αρκετά με τον ανάποδο καθρέφτη σου! Ωραίο!
Μεγάλη ομάδα και ωραία θα έλεγα. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Πόπη!!!
Πολύ ωραίος ο ανάποδος καθρέφτης σου! Από τα πολύ ωραία ποιήματά σου θα έλεγα. Μπράβο Άννα!
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Χριστίνα 🙂
ναι… ήμασταν εκείνοι, που
βούταγαν με τα δάχτυλα
στο βάζο με το γλυκό
και ρίγη ανατριχίλας. Είναι δυνατόν να περάσεις όλη σου τη ζωή… χωρίς να νιώσεις έστω και μια φορά αυτά τα ρίγη ανατριχίλας; Υπέροχο το ποίημά σου Άννα μου… όπως όλα όσα γράφεις! Καλό απόγευμα!
Πριν λίγο, έστειλα ένα μήνυμα άλλα δεν ξέρω τι ακριβώς έγινε… οπότε και το ξαναγράφω.
Σοφία μου ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου.Με συγκινείς!!
Πόσο ωραία ποιήματα γράφεις Άννα μου!
Πάντα με αγγίζουν…
Χαίρομαι πάρα πολύ Έλενα 🙂 Καλό βράδυ!