–

γράφει η Κατερίνα Σιδέρη

–

Όλοι κρύβουμε μέσα μας έναν βυθό. Απροσπέλαστο, απύθμενο, μοναχικό ή και όχι. Ο βυθός του καθενός είναι εκεί και περιμένει να τον εξερευνήσουμε. Άλλοι το κάνουν και άλλοι όχι. Μπορεί να μοιάζει απόμακρος, τρομακτικός ή μπορεί να είναι φιλόξενος, απάνεμος, γαλήνιος και φεγγαρολουσμένος.

Ο βυθός του καθενός περιέχει κομμάτια των αναμνήσεων μας, ανείπωτες σκέψεις, γεγονότα που μας άφησαν σημάδια. Είναι η παρακαταθήκη μας, η κληρονομιά μας, η ταυτότητά μας.

Αυτήν την παρακαταθήκη θα φέρει στο φως η Πέρσα, θα την μοιραστεί μαζί μας έχοντας βουτήξει στα άδυτα του βυθού της με την προσδοκία να αναδειχθεί ξανά στο φως έπειτα από την κάθαρση, τη συγχώρεση και φυσικά τη νηνεμία της ψυχής της.

…όλα όσα μας συμβαίνουν γίνονται για κάποιον λόγο…

Η Πέρσα λοιπόν είναι η ηρωίδα του σημερινού μας βιβλίου. Έχει καταγωγή από την Αίγινα,  μέλος μιας πολύτεκνης οικογένειας, είναι φιλόλογος και έχει δύο παιδιά την Ιφιγένεια και τον Θοδωρή από τον γάμο της με τον Άγγελο. Πλέον χωρισμένη, μένει μόνη της ενόσω τα παιδιά της έχουν τραβήξει τους δικούς τους δρόμους. Η Ιφιγένεια επέλεξε τη Δραματική Σχολή και ο Θοδωρής τη Σχολή Μηχανικών στη Χίο, όπου εκεί έχει δημιουργήσει την οικογένειά του με τη δοτική και καλοσυνάτη Άννα.

Για τον χαρακτήρα της, δεν θέλω να αποκαλύψω πολλά. Θα την έλεγα εγωίστρια και σίγουρα λιγόψυχη, μιας και στα δύσκολα επιλέγει να το βάζει στα πόδια. Η Πέρσα, κάνοντας απολογισμό της ζωής της, θα σταθεί στα κεφάλαια εκείνα που την σημάδεψαν και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της και μέσα από αυτό το ταξίδι που θα κάνουμε κι εμείς ως αναγνώστες μαζί της, θα αδημονούμε να φτάσουμε στην Ιθάκη της.

Το κεφάλαιο Ερωτόκριτος γιος του αγροτικού γιατρού με τον οποίο είναι αλλόκοτο ζευγάρι, μια πετσέτα διπλωμένη στα τέσσερα που φυλάει εντός της ένα συγκινητικό σημείωμα, η άρρηκτη σχέση της με την αδερφή της Μελισσάνθη που πάντα θα στέκει πλάι της ακοίμητος φρουρός, αλλά και μια τυχαία συνάντηση κάτω από τον καυτό ήλιο, μας εισάγουν αβίαστα στην ιστορία της Πέρσας, αφήνοντας αιχμές για την ιστορία.

Η συνέχεια περικλείει την ευεργετική βοήθεια μιας μαθήτριας σε πρόβλημα που αντιμετωπίσει η Πέρσα, την εξωτερική αλλαγή στην εμφάνισή της, τη νέα της διέξοδο στο αλκοόλ, τον συνάδελφο Νίκο που θα αποτελέσει ένα ακόμη κεφάλαιο στη ζωή της αλλά και τα κουτιά των αναμνήσεών της που θα έρθουν στο φως με την μετακόμιση που αποφάσισε να κάνει.

Η Πέρσα ψάχνεται, αναζητά τον εαυτό της, τα κακώς της κείμενα, αναζητά το εγώ της αλλά και λύσεις στα αναπάντητα ερωτήματά της που την ταλαιπωρούν χρόνια. Νιώθει απόμακρη, νιώθει ένα κενό εντός της, νιώθει μετέωρη και παράταιρη μα προσπαθεί να λύσει τον γρίφο που πάντα την ταλαιπωρούσε σε σχέση με τον χαρακτήρα της.

Η συνομιλία της με τον παράξενο ψαρά στην ακροθαλασσιά της Χίου, τα βιβλία με τις διαφορετικές κουλτούρες και εκείνα με τις ολιστικές θεραπείες, το γράψιμο που πάντα έβρισκε πρόσφορο έδαφος στις δύσκολες στιγμές της, μια απώλεια από τη ζωή της η δεύτερη που μετράει, αλλά και η οφθαλμίατρος Μαρία που χωρίς δεύτερες σκέψεις θα γίνει μέλος της οικογένειάς της, είναι στοιχεία που ξεχώρισα και αναμένουν τη σύνδεσή τους με τη συνέχεια της ιστορίας.

Ένα ακόμη σημαντικό κεφάλαιο της ζωής της, είναι ο Γιάννης, η καθημερινή τους επικοινωνία μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η σχέση τους που περνά δια πυρός και σιδήρου, η μέθοδος Θήτα, η επίσκεψη στο μοναστήρι του Αγίου Εφραίμ στη Νέα Μάκρη, αλλά και η ζωγραφιά με τον ανοιχτό κύκλο που δυστυχώς θα πέσει θύμα κάποιου ξεσπάσματός της.   

Η ζωή της θα γκρεμιστεί για ακόμη μια φορά με τη σκυτάλη να κρατά ο θυμός, η αξιοπρέπεια αλλά και οι ανασφάλειές της που την τυφλώνουν, ένα μικρό ισχαιμικό επεισόδιο δεν θα της αλλάξει στάση αλλά ούτε και τα μοναχικά ταξίδια θα φέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα στην ψυχολογική της αναταραχή.

Λίγο πριν κλείσει η αυλαία, το σκηνικό αλλάζει άρδην, ένα νέο κεφάλαιο βρίσκεται προ των πυλών που θα αφήσει άφωνους τους οικείους της και η Πέρσα, για ακόμη μία φορά κρατώντας γερά τα χαλινάρια της θα καλπάσει σε δύσβατα μονοπάτια με σύμμαχό της τη μοναξιά.

Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση που μου κίνησε το ενδιαφέρον για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Μαρίας Βουζουνεράκη, ένα σύντομο βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:

…πρέπει να είμαστε περήφανοι για τα παράσημα της ζωής μας…

Στους τίτλους τέλους έχουν μια θέση η μονή του αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, οι ευεργετικές διακοπές για τέσσερις στην Ιθάκη, η μονόπλευρη αλληλογραφία με την Χίο, μια κλεψύδρα αλλά και ένα αεροπορικό εισιτήριο για Ροβανιέμι.

Δεν θα προχωρήσω σε περαιτέρω αποκαλύψεις. Η ζωή της Πέρσας αναμοχλεύεται με τις άμυνές της, με τον ταραγμένο χαρακτήρα της, με τις αντοχές της και σε αυτήν την άνιση μάχη υπάρχει νικητής αλλά και ηττημένος.

Πάντα αν προσπαθήσεις να αναμετρηθείς με το παρελθόν ή αν προσπαθήσεις να αλλάξεις στάση ζωής θα πρέπει να ξέρεις ότι απαιτούνται θυσίες στον βωμό της ευτυχίας, απαιτούνται σκληρές αναμετρήσεις με τα λάθη, υποχωρήσεις και φυσικά έχεις ανάγκη την ευλογία της συγχώρεσης. Που θα καταλήξει όλο αυτό δεν είμαι σε θέση να σας πω. Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι μια τέτοια αναδρομή θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για ένα καλύτερο μέλλον χωρίς τα βαρίδια και τα λάθη του παρελθόντος.

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα του βιβλίου.

Η Μαρία Βουζουνεράκη γεννήθηκε στην Ιεράπετρα της Κρήτης.

Είναι απόφοιτος του τμήματος Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας, του Εμπορικού Κολεγίου Αθηνών (St. George Commercial College).

Εργάστηκε επί σειρά ετών στον ιδιωτικό τομέα και συγκεκριμένα δραστηριοποιήθηκε στο τμήμα εξυπηρέτησης πελατών έως το 2018, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε για λόγους υγείας.

Τα τελευταία χρόνια ο λόγος της εκφράζεται, παράλληλα με τη συγγραφή, και μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα και ποικίλες γνωστές ιστοσελίδες.

Ταυτόχρονα, αποτελεί μία από τις ραδιοφωνικές παραγωγούς του διαδικτυακού ραδιοφώνου «Ράδιο Αλληλέγγυοι».

Aπό την Άνεμος εκδοτική κυκλοφορούν τα βιβλία της:

«Η οργή του χρόνου» (μυθιστόρημα, 2022)

«Πάμε μια βόλτα;» (μυθιστόρημα, 2019)

«Η νύχτα στα μάτια των δειλών» (ποιητική συλλογή, 2017)

Το βιβλίο κυκλοφορεί από την Άνεμος εκδοτική.

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρει:

Ένας βυθός η ζωή μας· ένας απρόσμενος, μαγικός, ανεξερεύνητος βυθός, που στα μάτια μας άλλοτε φαντάζει ελκυστικός κι άλλοτε τρομακτικός. Η ιδέα του άγνωστου που κρύβει μαγνήτιζε τους ανθρώπους από πάντα. Υπάρχουν κάποιες φορές, όταν τα κύματα της θάλασσας καταφέρνουν να τον θολώσουν, που το απύθμενο σκοτάδι του τους τρομάζει, μετατρέποντάς τον σε απρόσιτο κι επικίνδυνο γι’ αυτούς. Όμως ποτέ δεν στάθηκε ικανό να τους αποτρέψει να βουτήξουν στα βαθιά του νερά και ν’ ανακαλύψουν τους θησαυρούς που βρίσκονται κρυμμένοι στα έγκατά του· να προσπαθήσουν να τον κατακτήσουν.

Η Πέρσα, αν και γεννήθηκε στο νησί της Αίγινας, δεν επιδίωξε ποτέ να εξερευνήσει τον δικό της βυθό. Ούτε την ενδιέφερε να μάθει τι κρύβεται στην αγκαλιά του. Από παιδί ακόμα, επιζητούσε ένα και μόνο πράγμα: να την αγαπούν και να της το δείχνουν. Ήθελε να παραμείνει στην επιφάνεια με όποιο κόστος.

Τι έχει μεγαλύτερη αξία τελικά; Να επιπλέουμε στα θολωμένα νερά της ζωής μας, παραμένοντας ασφαλείς ή να τολμάμε να κατανικήσουμε τον φόβο μας βουτώντας εντός τους; Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα για τον ανεξερεύνητο και σκοτεινό βυθό της ανθρώπινης ψυχής, για τους κινδύνους και τις παγίδες που ελλοχεύουν μέσα του, αλλά και για την αστείρευτη δύναμή μας να τον εξερευνήσουμε και ν’ αναδυθούμε δυνατότεροι προς τη φωτεινή επιφάνεια.