Ο πυρετός τσακίζει την προσμονή του ορίζοντα μακραίνει η γραμμή. Τη νύχτα κλονίζονται οι θείες σιωπές είναι οι ώρες που πεθαίνουν οι αντοχές και οι αναμονές στου χρόνου τις εσοχές Το είναι μου Πηνελόπη ταξιδεύει σε σένα τα μάτια παραμένουν στην αντένα δεμένα. Τη...

Τα ξυράφια τής μνήμης, χαρακώναν τους ελεύθερους ήλιους, που σημαδεύαν οι άνθρωποι με τα δόρατα τους.   Κι όταν ανοίξαν τα στήθια τους, να μιλήσουν, ζωστήκαν την αθανασία, που την λιτάνευες σε μια σάρκα φθαρτή.   Οι κόρφοι σηκώναν την υπερηφάνεια της ύλης,...

Ίσως είναι το μητρικό σου αλάτι γλώσσα μου,  που σήμερα με έφερε κοντά σου. Το αλάτι σου που άνοιξε την πόρτα του ουρανού μου κι έσκασε μέσα μου σαν ρόδι, σαν πυροτέχνημα, σαν κύμα… Το αλάτι σου που πασχίζει να επιβιώσει μες  τα ανεμόδαρτα τα ρήματα, τα ρόδινα τα...