Έξι χρόνια μετά τη Μάγισσα, η Camilla Läckberg επιστρέφει στο γνώριμο και αγαπημένο περιβάλλον της Φιελμπάκα με τη ενδέκατη περιπέτεια της Ερίκα Φαλκ και του Πάτρικ Χέντστρεμ, τον Κούκο.

Μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο, δύο αποτρόπαιες δολοφονίες συνταράσσουν τη μικρή κοινωνία της Φιελμπάκα. Το πρώτο θύμα είναι ένας διάσημος φωτογράφος, που βρέθηκε νεκρός μέσα στην γκαλερί όπου ετοιμαζόταν να παρουσιάσει τη νέα του έκθεση. Την ίδια ώρα, στο απέναντι ξενοδοχείο, μία από τις διασημότερες εκδότριες και ένας από τους πιο δημοφιλείς συγγραφείς της Σουηδίας γιόρταζαν τη χρυσή τους επέτειο. Τα θύματα της δεύτερης δολοφονίας είναι ένας πατέρας και οι δυο ανήλικοι γιοι του, που πυροβολήθηκαν στα κρεβάτια τους την ώρα που κοιμούνταν.

Η αστυνομία του Τανουμσχέντε αναλαμβάνει αμέσως δράση και οι έρευνες ξεκινούν. Κάθε υπόθεση δολοφονίας στην ήσυχη κοινότητα διαταράσσει τα συνήθως ήρεμα νερά, πόσο μάλλον όταν τα θύματα είναι μικρά παιδιά ή σε αυτήν εμπλέκονται διασημότητες, που επιπλέον τραβάνε πάνω τους τα φώτα του Τύπου. Οι οικογένειες των θυμάτων διατηρούσαν φιλικές και επαγγελματικές σχέσεις, οπότε είναι πιθανόν οι δυο υποθέσεις να συνδέονται. Με ποιον τρόπο, όμως, και τι κίνητρο μπορεί να έχει ο δολοφόνος;

Ταυτόχρονα, η Ερίκα νιώθει πως είναι καιρός να επιστρέψει συγγραφικά στην ενεργό δράση και αναζητά έμπνευση για το νέο της βιβλίο. Την έμπνευση αυτή θα τη βρει αναπάντεχα στο πρόσωπο της Λόλας, μιας τρανς γυναίκας που δολοφονήθηκε μαζί με την εξάχρονη κόρη της τη δεκαετία του 1980 στη Στοκχόλμη. Η ανεξιχνίαστη αυτή δολοφονία θα εξάψει το ενδιαφέρον της Ερίκας, η οποία θα ταξιδέψει ως εκεί για να βρει στοιχεία και να ξεκινήσει τη δική της έρευνα…

Τα τελευταία χρόνια, η Läckberg είχε επιλέξει να κάνει ένα διάλειμμα από τη σειρά βιβλίων που τη σύστησε και την έκανε διάσημη στο αναγνωστικό κοινό και να εξερευνήσει νέα συγγραφικά μονοπάτια. Το βιβλίο αυτό δεν σηματοδοτεί μονάχα την επιστροφή της σε γνώριμα τοπία και πρόσωπα, τα οποία η ίδια δήλωσε πως είχε νοσταλγήσει, αλλά επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά το συγγραφικό της ταλέντο, αλλά και την ωριμότητα που έχει κατακτήσει από την τελευταία φορά που μας ταξίδεψε στη Φιελμπάκα.

Στον Κούκο, λοιπόν, η συγγραφέας ακολουθεί το γνώριμο –και επιτυχημένο– μοτίβο που χαρακτηρίζει όλα τα βιβλία της σειράς, με την αφήγηση να εκτυλίσσεται χρονικά στο παρόν και στο παρελθόν και με τις ιστορίες να ξεδιπλώνονται σταδιακά, καθώς τα κεφάλαια προχωρούν. Αρχικά, οι δολοφονίες του χθες και του σήμερα δεν φαίνονται να συνδέονται, όμως σιγά-σιγά σχηματίζεται η ολοκληρωμένη ιστορία και στο τέλος αποκαλύπτεται ο συνδετικός κρίκος που τις ενώνει. Οι φυσικές περιγραφές ταξιδεύουν τον αναγνώστη νοερά στο μικρό ψαροχώρι της Φιελμπάκα, το ύφος είναι όσο πρέπει γλαφυρό, η γλώσσα σύγχρονη, καθόλου επιτηδευμένη και πομπώδης, οι χαρακτήρες πολυσύνθετοι και ενδιαφέροντες, με μια αύρα ίντριγκας και μυστηρίου να τους περιβάλλει – ταιριαστή με τη γενικότερη ατμόσφαιρα του βιβλίου. Ακόμα και ο χρόνος (η πλοκή διαδραματίζεται όταν έχει μπει πια για τα καλά το φθινόπωρο) προσδίδει ατμοσφαιρικότητα, με τα κύματα να σκάνε ορμητικά στα βράχια, τη βροχή και τον αέρα να λυσσομανούν κάθε τόσο και τον γκρίζο ουρανό να αντικατοπτρίζει τη μελαγχολία που καλύπτει τις ψυχές όσων εμπλέκονται στην υπόθεση.

Η πλοκή περιστρέφεται γύρω από έναν στενό κύκλο ανθρώπων, που όλοι τους ασχολούνται με τις τέχνες: εκδότες, συγγραφείς, φωτογράφοι, καλλιτέχνες… Μπορεί η Ερίκα Φαλκ να είναι το alter ego της Camilla Läckberg, επομένως υπάρχει πάντα κάποια αναφορά στα βιβλία και τη συγγραφή, όμως ειδικά σε αυτό το βιβλίο η δεύτερη βρίσκει αφορμή να στηλιτεύσει τα κακώς κείμενα του εκδοτικού χώρου: το πομπώδες ύφος και τον σνομπισμό κάποιων συγγραφέων, τις αναγκαίες κοινωνικές συναναστροφές για την προβολή τους, τα ψεύτικα χαμόγελα που κρύβουν πίσω τους κόντρες και φθόνο, τις θυσίες που κάνουν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας ενός συγγραφέα, τη μοναξιά και την αβεβαιότητα που συνοδεύουν πολλές φορές την επιτυχία… Εξάλλου ποια μπορεί να τα γνωρίζει όλα αυτά καλύτερα από τη Läckberg, που φέτος συμπληρώνει δύο δεκαετίες ενεργούς παρουσίας στον χώρο; Όσο για τα άτομα που αποτελούν αυτόν τον στενό κύκλο, αλλά και τους κεντρικούς ήρωες της ιστορίας της; Τα ψυχογραφήματά τους είναι πολυσύνθετα, εξαιρετικά βαθιά και καλοκαμωμένα, με πτυχές καλά κρυμμένες, έτσι που η τελική αποκάλυψη θα τους ξεγυμνώσει με έναν τρόπο σοκαριστικό, συντρίβοντας κάποιους και λυτρώνοντας κάποιους άλλους.

Σε κάθε της βιβλίο, η συγγραφέας επιλέγει να θίγει κοινωνικά ζητήματα που μαστίζουν τη σουηδική κοινωνία κι όχι μόνο. Εδώ, θίγει το θέμα της διεμφυλικότητας και της ταυτότητας φύλου, επιλέγοντας να αφηγηθεί την ιστορία μιας τρανς γυναίκας, που επιπλέον αποτελεί κεντρικό χαρακτήρα της πλοκής. Και μάλιστα, μιας τρανς γυναίκας που έζησε τη δεκαετία του ’80· έτσι, μέσα από τα κεφάλαια-flashbacks ο αναγνώστης έχει τη δυνατότητα να μάθει την ιστορία της και να συγκρίνει το τότε και το σήμερα ως προς την καθημερινότητα αυτών των ανθρώπων κι όλα τα προβλήματα, τις προκλήσεις και τα συναισθήματα που καλούνταν να αντιμετωπίσουν. Δεν είναι η πρώτη φορά που η πένα της Läckberg «αγκαλιάζει» άτομα που στιγματίζονται από την κοινωνία, όμως η συγκεκριμένη ιστορία και η περσόνα της Λόλας ξεχωρίζει και συγκινεί, προβληματίζει, μπαίνει στην καρδιά του αναγνώστη. Και ο τρόπος που αυτό συμβαίνει αποτελεί άλλο ένα παράσημο για τη συγγραφέα, που το κατορθώνει απλώς αποτυπώνοντας την ψυχή αυτής της υπέροχης και ξεχωριστής λογοτεχνικής γυναίκας στο χαρτί. Ακόμα και η Ερίκα δεν θα μπορούσε να το κάνει καλύτερα!

Όσο για την προσωπική ζωή των αγαπημένων μας ηρώων, που επιτέλους ξανασυναντούμε εδώ, αυτή προχωράει με τα καλά και τα κακά της. Η Ερίκα και ο Πάτρικ συνεχίζουν να ψάχνουν λίγο προσωπικό χρόνο ανάμεσα στις επαγγελματικές και γονεϊκές υποχρεώσεις τους και να λατρεύουν σε μόνιμη βάση ο ένας τον άλλον, ενώ οι φίλοι και οι συγγενείς τους καλούνται να αντιμετωπίσουν τις χαρές, τις θλίψεις και τις προκλήσεις που η ζωή τούς επιφυλάσσει. Όλοι τους έχουν εξελιχθεί και ωριμάσει στο πέρασμα του χρόνου, έχουν χάσει αγαπημένα πρόσωπα και έχουν καλωσορίσει άλλα στο πλευρό τους. Και μπορεί να βρίσκονται σε μια φάση της ζωής τους διαφορετική απ’ ό,τι κάποια χρόνια (και βιβλία) πριν, παραμένουν όμως βαθιά ρεαλιστικοί και ανθρώπινοι, επομένως και οικείοι και αγαπητοί στους αναγνώστες.

Όσοι περιμέναμε την πολυπόθητη επιστροφή της Camilla Läckberg στον… τόπο του εγκλήματος, δεν απογοητευτήκαμε με τον Κούκο. Αντίθετα, θυμηθήκαμε γιατί την ξεχωρίσαμε εξαρχής και επιβεβαιώσαμε πως κάποια πράγματα είναι σαν το καλό κρασί: εξελίσσονται και ωριμάζουν με τον χρόνο, αφήνοντας μια ικανοποιητική και γλυκιά επίγευση στην τελευταία γουλιά – εν προκειμένω, στην τελευταία σελίδα.