Ο Κρυστάλλης είναι ένας τόσος δα κόκκος άμμου, που η μητέρα του τον βάφτισε έτσι «γιατί είχε μια διάφανη καρδιά που πάνω της άστραφταν όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου». Αυτός ο μικρός ήρωας λοιπόν καταφέρνει να μεταφερθεί στην πόλη, η οποία μαστίζεται από ξηρασία. Ο Κρυστάλλης γνωρίζει τα έντομα και τα πουλιά του τόπου, που του εξηγούν το πρόβλημά τους και όταν διαπιστώνει ότι όλα εξαρτώνται από αυτόν αρχίζει δράση! Πράγματι, όπως λέει και η συγγραφέας: «Αρκεί ένας κόκκος σκόνης να βρεθεί ψηλά στον ουρανό και με τη βοήθεια των υδρατμών να δημιουργηθεί το σύννεφο, που αυτό με τη σειρά του, μόλις μεγαλώσει και βαρύνει πολύ, θα φέρει τη βροχή…» (σελ. 23). Θα τα καταφέρει ο Κρυστάλλης; Θα βρει τρόπο να ανέβει ψηλά στον ουρανό; Θα το κάνει κι ας ξέρει ότι ίσως αυτό του στοιχίσει τη ζωή; Θα έρθει επιτέλους η βροχή στη διψασμένη πόλη;
Μια υπέροχη ιστορία για τους μικρούς αναγνώστες (5-8 ετών) των εκδόσεων Οσελότος, καλογραμμένη, πλούσια σε λεξιλόγιο, ιδέες και νοήματα, και εικονογραφημένη από τη δωρική και μεστή πένα της Δήμητρας Πέππα. Μου άρεσε πάρα πολύ η κεντρική ιδέα και τα επιμέρους θέματα που δε διστάζει να θίξει η κυρία Ξύδη: αυταπάρνηση, αυτοθυσία, ευστροφία, σεβασμός στο περιβάλλον, αγάπη για τα φυτά και τα λουλούδια, συνεργατικότητα, αισιοδοξία, πίστη στο όραμα και στα ιδανικά, προσπάθεια, υπέροχα συναισθήματα που δεν έχω ξανασυναντήσει συγκεντρωμένα τόσο αρμονικά σε άλλο παιδικό βιβλίο.
Γίνεται να μην αγαπήσεις ένα πλάσμα που λέει: «Με μεγάλη μου χαρά θα το κάνω κι ας χαθώ, δε με πειράζει καθόλου. Πριν απ’ αυτό όμως, θα έχω πολεμήσει, θα έχω προσπαθήσει και θα έχω πετύχει κάτι που πολύ λίγοι μπορούν. Θα έχω δώσει ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους, παιδιά, ζώα και φυτά. Υπάρχει μεγαλύτερη ανταμοιβή από αυτό;» (σελ. 25). Όχι, αγαπημένε μου κόκκε, δεν υπάρχει. Ειδικά όταν σε στηρίζουν άνθρωποι σαν τη Στεριανή και τη Δροσιά, πλάσματα σαν τον Μπάμπη τον μπάμπουρα, τη Μελίνα τη γαλιάντρα, τον Χαρίλαο το χελιδόνι κ. ά.
Υπέροχο, τρυφερό, ουσιώδες, γεμάτο εικόνες και αισθήματα, θα ατσαλώσει τους μικρούς αναγνώστες και θα τους κάνει καλύτερους ανθρώπους.
“Γίνεται να μην αγαπήσεις ένα πλάσμα που λέει: «Με μεγάλη μου χαρά θα το κάνω κι ας χαθώ, δε με πειράζει καθόλου”
Και μόνο γι αυτή τη φράση, την τόσο δυσεύρετη πια στην εποχή μας, πρέπει να διαβάσουν την όμορφη ιστορία της Κάκιας Ξύδη όλα τα παιδιά – από 5 έως 95 ετών!