Τούτα τα λάβαρα
Γίνηκαν κόκκινα από το αίμα των παιδιών
Τούτοι οι δρόμοι
Πλημμυρίζουν από το αίμα των μανάδων
Τούτη η πόλη
Θα καεί, για να ζεσταθούν οι πόθοι που θάφτηκαν κάτω από το χώμα της μνήμης
Όμως, εμείς, αδέρφια!
Θα γεμίσουμε την πόλη με ζωή
Θα σκουπίζουμε τα δάκρυα με τα λάβαρα
Τα λάβαρα εκείνα, που θε να γίνουν κόκκινα από το δικό μας αίμα…
Το χρωστάμε στις ψυχές μας και στην ιστορία!
Κι εμείς, αδέρφια, ξέρουμε – πώς – να πληρώνουμε τούτα τα χρέη…
_
γράφει ο Βαγγέλης Ζιμετάκης
Σίγουρα ξέρουμε….
Γνωστό εδώ και χρόνια!!! ✌️
έχουμε μπερδέψει λίγο πώς πρέπει να γίνονται οι αποπληρωμές…
Καλημέρα σας δυνατό ποίημα!
Ευχαριστώ πολύ!!
Ναι…και στην ιστορία το χρωστάμε… αλλά και η ιστορία μας γράφει, ότι ξέρουμε να πληρώνουμε τα χρέη μας! Ένα είναι το σίγουρο, πως πρέπει να πάψουν επιτέλους να βάφονται τα λάβαρα κι οι δρόμοι μας με αίμα! Πολύ δυνατό το ποίημα σας μπράβο σας!!!
Ευχαριστώ πάρα πολύ!! Εξαιρετικό σχόλιο!!