“…ο τολμών νικά και δεν υπάρχουν λόγοι αποφυγής για οποιοδήποτε όνειρο” – Χαρά Χρυσάφη

(Φωτογραφία: Στράτος Γιαννόπουλος)

Σήμερα, στην λογοτεχνική δράση «Ελάτε να μιλήσουμε για τη λογοτεχνία» φιλοξενούμε την λογοτέχνη Χαρά Χρυσάφη, την οποία και ευχαριστώ για την τόσο  ανθρώπινη συνέντευξή της!

Πρώτα όμως ας γνωρίσουμε την προσωπικότητα της δημιουργού μες από το βιογραφικό της:

Η Χαρά Χρυσάφη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1988. Είναι απόφοιτος της Παιδαγωγικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, του Τμήματος Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης(Νηπιαγωγών). Έχει γράψει 2 βιβλία. Μια ποιητική συλλογή με τίτλο «Ερωτικές Αντιφάσεις» και το «Καταρρίπτεται» που αποτελείται από 15 θεατρικούς μονολόγους, εκδ. Ωριώνας. Ποιήματα της έχουν εκδοθεί στο συλλογικό έργο «Στων Ιδεών την πόλη» και στο «Γιορτή Ποιητών 2015».

-Βραβείο ποίησης στο 30ο διαγωνισμό “Σικελιανά”(κατηγορία Βιβλίο).

-Τιμητικό -βραβείο από την Δ.Ε.Ε.Λ στην 34η γιορτή ποιητών 2014.

Επίσημη σελίδα στο facebook: https://www.facebook.com/X%CE%B1%CF%81%CE%AC-%CE%A7%CF%81%CF%85%CF%83%CE%AC%CF%86%CE%B7-561870327243506/

Ε-mail: [email protected]

Ερωτηματολόγιο για Συγγραφείς και Ποιητές

1. Γιατί γράφεις;

Γράφω όχι από καπρίτσιο, όχι για τη δόξα, όχι για το χρήμα. Γράφω για μένα, για την περιέργεια μου, για τη φαντασία μου, για την αγάπη που θέλω να μοιραστώ. Τώρα αν αυτό πάει κα κουμπώσει και με κάποιον άλλο, σε μια στιγμή, σε μια συγκυρία να διαβάσει όλα αυτά που θέλω να πω, παραείμαι ευτυχής.

2. Για ποιους λόγους θα συμβούλευες κάποιον να γίνει συγγραφέας ή ποιητής και γιατί να τ’ αποφύγει;

Κατ’ αρχάς θεωρώ πως ο καθένας μπορεί να γράψει και να μοιραστεί τις ιδέες και τον λόγο του, αρκεί αυτό να γίνει μέσα από την καρδιά του. Η συμβουλή μου είναι απλή. Κάποτε η Μελίνα Μερκούρη είπε δεν ξέρω να τραγουδώ καλά, αλλά όταν το κάνω, το κάνω με ψυχή. Αυτή είναι η συνταγή για να γίνει κάποιος συγγραφέας, ποιητής ή ό,τι άλλο ονειρεύεται. Ένα καλός λόγος για να αποφύγει κανείς να το τολμήσει είναι αν έχει στο μυαλό του να γίνει ένας πλούσιος διάσημος κατεργαράκος. Κακά τα ψέματα ένας νέος συγγραφέας που ξεκινά με έπαρση και νομίζει πως τα ξέρει όλα, το μόνο που πετυχαίνει είναι να γίνει ακόμα ένα προϊόν υποκουλτούρας και εκμετάλλευσης. Κατά τα άλλα ο τολμών νικά και δεν υπάρχουν λόγοι αποφυγής για οποιοδήποτε όνειρο.

5. Τι είναι για εσένα οι αναγνώστες; Πελάτες, κριτές ή συμβουλάτορες;

Οι αναγνώστες για μένα είναι το κομμάτι που λείπει για να μπορέσει η κατάθεση μιας ιδέας, μιας ιστορίας, ενός ποιήματος να πάρει σάρκα και οστά. Είναι κοινωνοί, είναι θεατές σε μια παράσταση. Γιατί το βιβλίο και οι αναγνώστες είναι όπως οι ηθοποιοί και οι θεατές. Και ο θεατής μπορεί να είναι ο,τιδήποτε. Πελάτης κριτής, συμβουλάτορας, με καλές προθέσεις, χαρούμενος, απογοητευμένος, συγκινημένος, εκνευρισμένος. Ό,τι χωρά η ψυχή και διάθεση του μπορεί να είναι. Και εγώ τα δέχομαι όλα αυτά, γιατί εκεί κρύβεται η αλήθεια του καθενός.

6. Η καλύτερη και η χειρότερη κριτική που άκουσες για το έργο σου;

Η καλύτερη: «Εντάξει που τα σκέφτηκε όλα αυτά!»

Η χειρότερη: «Πολλές παρομοιώσεις σε μια πρόταση, δεν κατάλαβα τίποτα».

8. Τι σε ενοχλεί και θα ήθελες να αλλάξει στον λογοτεχνικό χώρο; Τι σου αρέσει και θα ήθελες να μείνει ως έχει;

Αν κάτι με ενοχλεί στο λογοτεχνικό χώρο είναι η ψευτοκουλτούρα. Ένα μπερές με γυαλιά και κασκόλ δε σε κάνει συγγραφέα. Έτσι θα δεις έναν ηθοποιό να παίζει τον συγγραφέα. Ούτε δυο στιχάκια του ποδαριού και ένα βιβλίο με τέλειες πωλήσεις το ίδιο. Το να πασχίζει εξάλλου κανείς να γίνει διάσημος εν μία νυχτί, για το προσωπικό του καπρίτσιο και μόνο, με μαθηματική ακρίβεια η ζωή κάποια στιγμή του σπάει το καλάμι που ανέβηκε. Επίσης η δική μου η γενιά έχει σιχαθεί να βλέπει σε κάθε γωνιά ένα κριτικό, να κρίνει πολιτικά, κοινωνικά, περιβαλλοντικά, συμφεροντολογικά. Να κρίνει παντού, τους πάντες και για πάντα. Και πόσο μάλλον αυτό να γίνεται από ανθρώπους που υπηρετούν τον πολιτισμό. Η τέχνη είναι τόσο απλή και δεν τις χρειάζονται στολίδια και λόγια που δεν τα καταλαβαίνει κανείς. Είναι πιο απλό να πεις «Σ’ αγαπώ με την καρδιά μου» παρά «Σ’ αγαπώ με όλο τα αίμα που μπορεί να βγάλει κανείς από μια ματωμένη καρδιά, που πληγώθηκε από 3 βέλη του Αγαμέμνονα, τότε που εγώ δειλά έδενα τα χρυσοκέντητα μαλλιά σου κόμπους». Αυτό που μου αρέσει είναι ότι πια όλο και περισσότεροι συγγραφείς έχουν ξεπεράσει αυτού του είδους την ψευτοκουλτούρα και τολμούν να καταθέσουν απλά και όμορφα το έργο τους. Δεν αποσκοπούν σε τίποτα παρά μόνο να μιλήσουν για αυτά που έχουν μέσα τους όσο και αν οι καιροί με νύχια και με δόντια δε θέλουν να «ξερνάς» ό,τι σε βαρυστομαχιάζει, να ξεστομίζεις τις αλήθειες με όποιο κόστος. Με χαροποιεί τέλος το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι με καλές προθέσεις σε όλους τους χώρους. Στους εκδοτικούς οίκους, στα μέσα ενημέρωσης, στον συγγραφικό κύκλο. Και όταν συνεργάζονται τίμια και άδολα, μπορείς να αναπνεύσεις καλύτερα την τέχνη.

9. Ποια λογοτεχνική ερώτηση μισείς να σου κάνουν και γιατί;

«Όλα αυτά που γράφεις τα έχεις ζήσει, είναι προσωπικές εμπειρίες;» Ναι σίγουρα είναι μια ερώτηση που εξιτάρει τον οποιοδήποτε, γιατί εμπλέκονται τα προσωπικά δεδομένα, όμως αν ήταν έτσι, όλοι θα έγραφαν μια αυτοβιογραφία που στο κάτω κάτω δεν αφορά και κανέναν άμεσα. Πόσο μάλλον αν δεν είσαι ο Κολωκοτρώνης ή ο Καβάφης. Το στοίχημα ενός δημιουργού, νομίζω, είναι να γράψει κάτι που να κουμπώνει εμπειρικά με τον οποιοδήποτε. Γιατί σε όλους μπορούν να συμβούν τα πάντα. Σε άλλον περισσότερα, σε άλλον λιγότερα. Αν καταφέρει ο αναγνώστης να κάνει ανάκληση σε μια προσωπική του εμπειρία, αυτό είναι κέρδος. Το ζήτημα είναι να αγγίξει κανείς τα δικά του ζητούμενα και πιστέψτε με και ο συγγραφέας τα άγγιξε πριν καταθέσει το έργο του. Μπορεί και όλα τα γραφόμενα του να μην τα έχει ζήσει ποτέ. Αυτό που έζησε σίγουρα ήταν να παρατηρεί με επιμέλεια τους ανθρώπους, τον κόσμο, τη ζωή και αυτό μεταφέρθηκε με μερικές κόλλες χαρτί.

10. Με άριστα το 10, πού κατατάσσεις την συγγραφική σου ικανότητα και γιατί;

Ποτέ δεν ήμουν καλή στα μαθηματικά, πόσο μάλλον στις βαθμολογήσεις. Παρ’ όλα αυτά πιστεύω πως ο καθένας μας θα πρέπει κατά καιρούς να κάνει την αυτοκριτική του. Υπάρχουν στιγμές που είναι κάτω του 5 και άλλες που αγγίζει το 10. Όπως συμβαίνει με τις μέρες αισιοδοξίας και απαισιοδοξίας. Δεν θα πω το κλασσικό δεν μπορώ να απαντήσω, αυτό θα το κρίνει ένας αναγνώστης, θα πω όμως πως έχω γράψει και κάτω του μετρίου, έχω γράψει και πάνω του μετρίου. Αν φυσικά μπορεί να υπάρξει τέτοιου είδους κλίμακα. Αν για κάτι δεν είμαι σίγουρη είναι για το αν υπάρχει αντικειμενικότητα στα πράγματα. Αν κάπου υπάρχει όμως προσπαθώ να την ανακαλύπτω κάθε μέρα. Και κάθε μέρα είναι διαφορετική. Σήμερα με βαθμολογώ με 7,7.

11. Πιστεύεις πως οι περισσότεροι ομότεχνοί σου γράφουν από εσωτερική ανάγκη ή επιδιώκουν αποκλειστικά το χρήμα και την δόξα;

Πιστεύω πως ο καθένας έχει τις προσδοκίες του όσον αφορά την τέχνη. Και ο Πικάσο, πριν γίνει ο Πικάσο, ζωγράφιζε από εσωτερική ανάγκη, αλλά μετά και γνωστός έγινε και λεφτά έβγαλε. Βέβαια αυτό, δεν απέκλεισε ποτέ το γεγονός ότι πάντα ζωγράφιζε από εσωτερική ανάγκη. Το ζήτημα είναι κανείς να προσδοκά πράγματα που τον κάνουν να νιώθει ευτυχισμένος και να μπορεί να κοιμάται σε ευσυνείδητο μαξιλάρι τις νύχτες. Αν ένας συγγραφέας, λοιπόν, επιδιώκει αποκλειστικά το χρήμα και τη δόξα και αυτό τον κάνει ευτυχισμένο, δεν βλέπω κάτι μεμπτό. Και αυτό για να το πετύχει κανείς τέχνη θέλει. Αν όμως μ’ αυτό τον τρόπο καταπατά κάθε είδους εσωτερική του ανάγκη να γράψει από την καρδιά του, τούτο είναι πρόβλημα. Αν μπορεί να καταφέρει και τα τρία τότε θα γεμίσουμε Πικάσο. Η ιστορία δείχνει βέβαια, πως ο Πικάσο ένας είναι. Οπότε γράφτε παιδιά τώρα που το λέει η ψυχή σας και ζωή θα δείξει. Είσαι πιο ευτυχισμένος όταν οι προσδοκίες σου είναι λίγες. Γιατί το χρήμα και τη δόξα μπορεί να σου τα πάρουνε, τον εαυτό σου κανείς.

13. Ανέφερε τρείς χαρακτηρισμούς για τον εαυτό σου για τους οποίους είσαι υπερήφανος/η και άλλους τρείς για τους οποίους όχι.

Υπερήφανη για το θάρρος, την υπομονή και γενναιοδωρία μου.
Μη υπερήφανη για την ισχυρογνωμοσύνη, ανυπομονησία και υπερβολή μου.

14. Ο χειρότερος εφιάλτης που φοβάσαι για την καριέρα σου και το ομορφότερο όνειρό που σου έχει πραγματοποιηθεί ή προσδοκάς να συμβεί στο μέλλον;

Ο χειρότερος εφιάλτης μου είναι να μην είμαι ειλικρινής πια με τον εαυτό μου. Το ομορφότερο που συνέβη είναι ότι και από τύχη και από την συμπαράσταση πολύ δικών μου ανθρώπων, αλλά και άγνωστων για μένα μπόρεσα και κατέθεσα λίγα από αυτά που ήθελα να πω στα δύο μου βιβλία. Το τι θα γίνει στο μέλλον δεν το ξέρω, είμαι εδώ για να το ζήσω όπως έρθει, γιατί αυτό τα ξέρει όλα, εγώ πάλι τίποτα.

15. …και η ώρα σου να ανταποδώσεις την…. ιερή εξέταση που πέρασες από αυτή την ανακριτική συνέντευξη! Κάνε μια δική σου, λογοτεχνική ερώτηση-ταμπού για κάτι που θα ήθελες να μάθεις για τον δημιουργό αυτού του ερωτηματολογίου!

«Αν σου έλεγαν ότι πια δεν μπορείς ή δεν πρέπει να γράφεις γι’ αυτά που θέλεις να πεις, πως θα αντιδρούσες;»

Θεόφιλος Γιαννόπουλος: Θα πέθαινα!

Αν είσαι συγγραφέας, ποιητής, αναγνώστης ή κριτικός βιβλίων, τότε σε καλούμε σε μια προσωπική λογοτεχνική συνέντευξη-ταμπού στην στήλη ”Θάλασσα ιδεών”!

Για να σας αποσταλεί  το ερωτηματολόγιο  επικοινωνείτε μαζί μου στο προφίλ www.facebook.com/giannopoulos.theofilos ή στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο [email protected] με τίτλο  θέματος: «Μιλάμε για τη λογοτεχνία» συμπληρώνοντας την λέξη «Συγγραφέας», «Ποιητής» , «Αναγνώστης» ή «Κριτικός βιβλίων», ανάλογα με την ιδιότητά σας.

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την συμμετοχή.

Ελάτε να βάλουμε όλοι μας από ένα λιθαράκι ώστε ο λογοτεχνικός κόσμος να γίνει ακόμη ομορφότερος!

Με όλη μου τη θετική ενέργεια

Θεόφιλος Γιαννόπουλος