–
γράφει η Κατερίνα Σιδέρη
–
Στη νύμφη του Ερμαίου, στο άλλοτε μάτι της Ανατολής, στη Σμύρνη που τα πάντα ήταν σε αφθονία, ζούσε ο πλούσιος γαιοκτήμονας Διομήδης Χαρισιάδης με τη γυναίκα του Θεοδώρα και την μονάκριβη κόρη τους Εριέττα. Μια πανέμορφη κόρη, ξανθιά με καλλιτεχνική κλίση που δεν τολμούσε να ξεστομίσει αυτή της την αγάπη.
Ζούσαν ωραίες μέρες, εύφορες, με βεγγέρες, βόλτες και γιορτές. Άνθιζε η Σμύρνη και μαζί της άνθιζαν οι νέοι και οι νέες, ερωτεύονταν, αγαπούσαν και προσδοκούσαν σε καρποφορία του έρωτά τους, κάτι που συνέβη και στην Εριέττα. Η ζωή της πήρε χρώμα, έλαμψε και οι οικογενειακές στιγμές πλημμύριζαν κάθε κύτταρό της, έως ότου έφτασαν αυτές οι αποφράδες μέρες που ισοπέδωσαν τα πάντα, προσπαθώντας να εξαλείψουν κάθε τι ελληνικό από το χώματα και τη συνέχεια της Σμύρνης.
Το βιβλίο μας παραθέτει την ιστορία της Εριέττας, μιας κοπέλας που στη ζωή της πόνεσε πολύ, δοκιμάστηκε, έμεινε μόνη αλλά συνέχισε να προσπαθεί να ορθοποδήσει έχοντας όπλα της την πίστη, την ελπίδα αλλά και την αξιοπρέπειά της.
…αν αγαπημένη μου Σμύρνη, ποτέ δεν θα σε ξεχάσω όσο ζω. Θα ζεις πάντα μέσα στην καρδιά μου, μέχρι να πεθάνω…
Μέσα στις σελίδες του βιβλίου, γίνεται λόγος για τον Ομάρ και ένα κόκκινο τριαντάφυλλο, την καλοκάγαθη παραμάνα Ευδοκία, για ένα απαλό φιλί στα χείλη, έναν πρώτο ανεκπλήρωτο έρωτα, για την ερωτευμένη φίλης της Εριέττας Νίνα που αγαπά και απογοητεύεται, για μια χαμένη αγνότητα αλλά και τον πόλεμο που βρίσκεται μια ανάσα μακριά, ενόσω ο ελληνικός στρατός καταφτάνει στη Σμύρνη.
Μια μαύρη σελίδα για την ιστορία των Ελλήνων της Σμύρνης, είναι πλέον γεγονός. Η συμπλοκή με τους αδίστακτους και μανιασμένους Τούρκους, η επανάσταση του Κεμάλ Ατατούρκ, οι προετοιμασίες ενός γάμου, η χειρομαντεία που προκαλεί φόβο, ο νεοφώτιστος Κωνσταντίνος αλλά και τα άσχημα μαντάτα από το μέτωπο σε συνδυασμό με το πεσμένο ηθικό του στρατού μας, φορτίζουν άλλοτε ευχάριστα και άλλοτε δυσάρεστα τον αναγνώστη.
Φωτιά, μίσος, πόνος, αναπάντητα γιατί, καταστροφή, θάνατος!
Μένος, σφαγές, βιασμοί, βανδαλισμοί, αιματοχυσίες.
Μια θηριωδία χωρίς ταίρι, σκέτη κόλαση!
Μια πόλη που έχασε την αίγλη της!
Μια πόλη που έχασε την ταυτότητά της!
Μια πόλη που έχασε τα πάντα!
Μια πόλη που έγινε παρελθόν!
Αυτήν την πόλη θα αφήσει πίσω της η Εριέττα, έχοντας μαζέψει κάποια από τα κομμάτια της και μόνη ανεβαίνει σε ένα καράβι μετά από πολύ κόπο, με προορισμό την Ελλάδα.
Θα φτάσει στον Πειραιά μαζί με χιλιάδες άλλους κατατρεγμένους και κατεστραμμένους ανθρώπους και θα γίνουν βορά της απαξίωσης, της ντροπής και των ορέξεων των Ελλήνων μιας και όλοι όσοι καταφτάνουν, θεωρούνται Τούρκοι και όχι Έλληνες.
Η δυσωδία, οι ψείρες, οι αρρώστιες, η θεία Καλλιόπη που έφυγε πρόωρα, η Ισμήνη που φτιάχνει το δικό της μέλλον και ένας παλιάνθρωπος που την κλειδώνει σε αποθήκη, θα γίνουν παρελθόν όταν εμφανιστεί ο φύλακας άγγελος ή καλύτερα ο από μηχανής θεός κα Άννα και την τραβήξει με δύναμη από τον βάλτο της ζωής αλλά και της ψυχής της.
Η ζωή της Εριέττας αλλάζει ρότα. Κρύβει στους κόλπους της τον ρόλο της Σαρλότ, το Ίδρυμα αστέγων, κάποιες επιτυχίες στο σανίδι, ένα πληγωμένο παιδί τη Μαριέττα, έναν χρυσό σταυρό, την Μαρία και την πονεμένη ιστορία της αλλά και ένα ταξίδι στην Αμερική που θα φέρει δάκρυα χαρά σε πολλά ζευγάρια μάτια.
Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση που μου κίνησε το ενδιαφέρον για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Ευγενίας Βουτσινά – Βασιλειάδου, ένα σύντομο βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:
…η ζωή δεν δίνει στους ανθρώπους πολλές ευκαιρίες να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους…
Η ζωή πολλές φορές είναι σε θέση να σε αποζημιώσει για τα βάσανα που σου έδωσε και άλλοτε όχι. Ευτυχώς για τη γυναίκα της ιστορίας μας. Ανήκει στην πρώτη κατηγορία και μπορεί πραγματικά να πόνεσε πολύ στη ζωή της, όμως με θάρρος, υπομονή, λίγη τύχη και αγάπη κατάφερε να δαμάσει τις φουρτούνες της, να βγει στη στεριά και να διεκδικήσει μια θέση στην ευτυχία, πλάι σε αγαπημένα της πρόσωπα.
Βουτσινά-Βασιλειάδου Ευγενία: Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έφτιαχνα ιστορίες και τις διηγούμουν στα παιδιά της γειτονιάς μου, στην όμορφη Πάτρα, όπου και γεννήθηκα. Μεγαλώνοντας μαγεύτηκα από τις ιστορίες των άλλων και μέσα από τα βιβλία λάτρεψα τη λογοτεχνία και την ποίηση. Μετέπειτα, όταν μετακόμισα πια στην Αθήνα, όπου σπούδασα και απέκτησα τη δική μου οικογένεια, η συγγραφή από όνειρο έγινε πραγματικότητα.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΕΞΗ.
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρει:
Σμύρνη 1920. Τίποτα δεν προμηνύει τον όλεθρο που πλησιάζει. Κάποιοι θα χάσουν για πάντα όσα αγαπούν, άλλοι θα προσπαθήσουν με όση δύναμη τούς έχει απομείνει να κρατήσουν τα όσα οι φλόγες θα απειλούν και θα υπάρχουν κι εκείνοι που θα ξαναβρούν τα πατήματά τους με μοναδικό σκοπό να ζήσουν όσα η ζωή τούς άφησε απομεινάρια.
Η Εριέττα, μια κοπέλα μεγαλωμένη αρχοντοπούλα, δεν μπορεί να φανταστεί σε ποια μονοπάτια θα την οδηγήσει η ζωή. Μέσα στις φλόγες μιας πυρκαγιάς, που θα την κάνει να χάσει τα πάντα, ενός ξεριζωμού, που θα την οδηγήσει στην απόλυτη μοναξιά, και ενός χαμένου παραδείσου, που θα τη στοιχειώνει για πάντα, θα παλέψει να επιβιώσει, αλλά και θα απαιτήσει από τη ζωή όσα βίαια της πήρε.
Οι διαδρομές που θα ακολουθήσει είναι εκείνες που θα χαράξουν τις ρυτίδες στο πρόσωπό της. Εκείνο το ίδιο πρόσωπο που ίσως καταφέρει να αντικρύσει ξανά τις χαμένες πατρίδες…
Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο, θα βρείτε εδώ.
0 Σχόλια