Πέπλο ζωής, της Άννας Ρουμελιώτη

Σκάβω τη γη

έλα σύννεφο και φέρε βροχή.

Σπέρνω ζωή

έλα ουρανέ μου και γίνε σκεπή

πέπλο και άγγιγμα γίνε εσύ

για ετούτη τη γη

χάδι τρυφερό γίνε

κι έλα και τύλιξέ την.

Άκου τη γη

πως παλεύει πως αγωνίζεται να ζει

τα χέρια μου χώμα ιερό υπηρετούν

εργάτης δικός της να είμαι μου αρκεί.

Έλα ήλιε μου και δώσε μου φως

δώσε μου ανάσα γίνε οδηγός.

Έλα αγέρα μου και δώσε πνοή

σπέρνω ζωή

δώρο η φύση πολύτιμη πηγή.

Φέρε μου νερό

διψώ για να ζήσει η σπορά μου

έλα αγέρα μου

και γκρέμισε τη φυλακή

το συρματόπλεγμα αυτό

ξερίζωσέ το

να μην πληγώνει άλλο τη ζωή

κι άσε τη γη ελεύθερη να ανθίσει.

 

_

γράφει η Άννα Ρουμελιώτη

Ακολουθήστε μας

Φωτιά

Φωτιά

Μη με κρατάς! Θέλω να πάω κοντά. Τυφλώνομαι απ’ την ομορφιά της. Πρέπει να την αγγίξω κι ας γίνω ανάμνηση στη δίνη της. Είναι η σωτηρία μου. Η αρχή και το τέλος των πάντων.Καρδιά από πέτρα, χέρια και πόδια φτιαγμένα από χαλάζι. Τί να σου κάνουνε κι αυτά;...

Φωτιά

Έως το τίποτα

Σκιάχτρα μορφές Έρχονται και ταράζουν τα όνειρά μου Η διέξοδος μέσα μου Ομίχλη απέραντη   Ταξίδια ανείπωτα Ανατριχιάζουν στο βλέμμα μου Ψιλά γράμματα οι λέξεις Στη συμφωνία θανάτου   Σιωπή απόλυτη Συμπαραστάτης στο πλάι μου Και βήματα μετρημένα...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Φωτιά

Έως το τίποτα

Σκιάχτρα μορφές Έρχονται και ταράζουν τα όνειρά μου Η διέξοδος μέσα μου Ομίχλη απέραντη   Ταξίδια ανείπωτα Ανατριχιάζουν στο βλέμμα μου Ψιλά γράμματα οι λέξεις Στη συμφωνία θανάτου   Σιωπή απόλυτη Συμπαραστάτης στο πλάι μου Και βήματα μετρημένα...

Όνειρα γραμμένα σε δίσκους

Όνειρα γραμμένα σε δίσκους

Τα θυμάμαι εκείνα τα τραγούδιαόνειρα καλοκαιρινά, αγκαλιές κάτω από τ' άστρα.Θυμάμαι την μελωδία, το στίχο, τον ρυθμόθυμάμαι, θυμάμαι την ζεστασιά και το σ' αγαπώ. Να τ' οι δίσκοι, να και τα όνειρα μαςκάθε μελωδία ξεχωριστή, όπως και κάθε μέραμια μελωδία...

Η ελιά

Η ελιά

           Μεγάλη παρηγοριά φίλε μου το γράψιμο. Σου κρατάει απίστευτη συντροφιά. Έτσι και γράψεις στο χαρτί - ή όπου αλλού δεν έχει σημασία- αυτά που σου βαραίνουν το μυαλό και την καρδιά, πάει περίπατο η όποια μοναξιά σου. Αν δε παράλληλα, τα όσα σου...

8 σχόλια

8 Σχόλια

  1. Ελένη Ιωαννάτου

    Άννα μου απλά εξαιρετικό!!!
    Δυνατό, Αληθινό!!!
    Πονάει η γη κι εμείς πιο βαθιά πιέζουμε το συρματόπλεγμα.

    Απάντηση
    • Αννα Ρουμελιωτη

      Σε ευχαριστω πολυ γλυκια μου Ελενη!!

      Απάντηση
  2. Αθηνά Μαραβέγια

    Τι όμορφο, τρυφερό κι αγαπησιάρικο!!!
    Αχ αυτή τη γη πόσο δεν την εκτιμούμε και πόσα εκείνη μας δίνει πλουσιοπάροχα!!!
    Ευχαριστώ!!!

    Απάντηση
  3. Αννα Ρουμελιωτη

    Εγω σε ευχαριστω Αθηνα για τα τοσο ζεστα σχολια!!

    Απάντηση
  4. Αννα Ρουμελιωτη

    Εγω ευχαριστω Αννα-Μαρια!!Τοσο γλυκα σχολια ευχαριστω πολυ!!

    Απάντηση
    • Άννα Ρουμελιώτη

      Ευχαριστώ πολύ Μάχη μου!!

      Απάντηση

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *