Σκάβω τη γη
έλα σύννεφο και φέρε βροχή.
Σπέρνω ζωή
έλα ουρανέ μου και γίνε σκεπή
πέπλο και άγγιγμα γίνε εσύ
για ετούτη τη γη
χάδι τρυφερό γίνε
κι έλα και τύλιξέ την.
Άκου τη γη
πως παλεύει πως αγωνίζεται να ζει
τα χέρια μου χώμα ιερό υπηρετούν
εργάτης δικός της να είμαι μου αρκεί.
Έλα ήλιε μου και δώσε μου φως
δώσε μου ανάσα γίνε οδηγός.
Έλα αγέρα μου και δώσε πνοή
σπέρνω ζωή
δώρο η φύση πολύτιμη πηγή.
Φέρε μου νερό
διψώ για να ζήσει η σπορά μου
έλα αγέρα μου
και γκρέμισε τη φυλακή
το συρματόπλεγμα αυτό
ξερίζωσέ το
να μην πληγώνει άλλο τη ζωή
κι άσε τη γη ελεύθερη να ανθίσει.
_
γράφει η Άννα Ρουμελιώτη
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Άννα μου απλά εξαιρετικό!!!
Δυνατό, Αληθινό!!!
Πονάει η γη κι εμείς πιο βαθιά πιέζουμε το συρματόπλεγμα.
Σε ευχαριστω πολυ γλυκια μου Ελενη!!
Τι όμορφο, τρυφερό κι αγαπησιάρικο!!!
Αχ αυτή τη γη πόσο δεν την εκτιμούμε και πόσα εκείνη μας δίνει πλουσιοπάροχα!!!
Ευχαριστώ!!!
Εγω σε ευχαριστω Αθηνα για τα τοσο ζεστα σχολια!!
“Σπέρνω ζωή” Τραγούδι για τη Ζωή το ποίημα αυτό! Όμορφο,μελωδικό,δυναμικό! Σε ευχαριστώ Άννα μου! ♫
Εγω ευχαριστω Αννα-Μαρια!!Τοσο γλυκα σχολια ευχαριστω πολυ!!
Πολύ πολύ όμορφο Άννα!
Ευχαριστώ πολύ Μάχη μου!!