Πέπλο ζωής, της Άννας Ρουμελιώτη
Σκάβω τη γη
έλα σύννεφο και φέρε βροχή.
Σπέρνω ζωή
έλα ουρανέ μου και γίνε σκεπή
πέπλο και άγγιγμα γίνε εσύ
για ετούτη τη γη
χάδι τρυφερό γίνε
κι έλα και τύλιξέ την.
Άκου τη γη
πως παλεύει πως αγωνίζεται να ζει
τα χέρια μου χώμα ιερό υπηρετούν
εργάτης δικός της να είμαι μου αρκεί.
Έλα ήλιε μου και δώσε μου φως
δώσε μου ανάσα γίνε οδηγός.
Έλα αγέρα μου και δώσε πνοή
σπέρνω ζωή
δώρο η φύση πολύτιμη πηγή.
Φέρε μου νερό
διψώ για να ζήσει η σπορά μου
έλα αγέρα μου
και γκρέμισε τη φυλακή
το συρματόπλεγμα αυτό
ξερίζωσέ το
να μην πληγώνει άλλο τη ζωή
κι άσε τη γη ελεύθερη να ανθίσει.
_
γράφει η Άννα Ρουμελιώτη
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Εύστοχα περνάτε τα μηνύματα σας Άννα μέσα απο τους στίχους σας! Είθε οι ευχές σας για μια γη “ελεύθερη απο συρματοπλέγματα” να πραγματοποιηθεί!
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ!!
Άννα μου υπέροχη η διαμαρτυρία σου!!!
Ας ξεριζωσουμε το συρματόπλεγμα λοιπόν….
Ελεύθερη η Γη να ανθίσει…
Ας μην χάσουμε άλλο καιρό!!
Καλή σου ημέρα!!!
Ελενη η φυση πεπλο ζωης πολυτιμο μανδυας της υπαρξης μας μοναδικος που τον εχουμε ξεχασει…καπου πεταμενο και κουρελιασμενο και ντυθηκαμε με συρματοπλεγματα και ζουμε εξω απο τη φυση μας. Σε ευχαριστω πολυ!!!
Πολύ ωραίο Άννα! Μπράβο!
Ευχαριστω παρα πολυ Χριστινα!!
Μπράβο Άννα! Πολύ δυνατό ποίημα!
Μαχη μου αγαπημενη φιλη πολλα πολλα ευχαριστω 🙂