Αγαπημένο χέρι
και μαχαίρι,
που κόβει τ’ άδικο
στα δυο να το μοιράσει,
κι έχει το κρίμα μέσα του ταμάχι.
Να μη σου λάχει!..
Κύκνοι τα μάτια σου
σε παγωμένη λίμνη,
ένα ταξίδι μέσα τους έχει φωλιάσει,
μα είναι ανήμπορη η ψυχή να τα εκφράσει.
Και πόσο λίγη!..
Κι ’ναι οι καρδιές
πέτρινοι αητοί, που δεν πετούνε,
στα τόσα χρόνια δεν τους άντεξε κλαράκι
μα με μυτιές το βράχο κάνουν λιθαράκι.
Για ’να μεράκι!..
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Ακολουθήστε μας
Διαβάστε κι αυτά
- Στον πατέρα μου– Ο Ήλιος κρύος και καυτός και πάνω σου η Εκάτη.* Από την κούνια ορφανός, ταφή με ρούχα εργάτη. _ γράφει ο Φώτης Μάλλιος *Θεά της σελήνης, των νεκρών και των...
Πρωινού πάλεμα, αίσθησης ανταρσία, φλόγας αλύχτημα, φίλημα τελευταίο, τις γροθιές μου σφίγγω να μην προφέρω, να μην γράψω το κοινότοπο ρήμα˙ τα σκιρτήματα σκιαγραφώ, διαφεύγει το παραλήρημά τους. Να σε γδύσω, πιότερο να σε ζήσω, στα ανοιχτά χέρια σου να τρέξω. Στο...
Η άγνοια γιγαντώνει το άγνωστο. Τα κύματα που σου γνέφουν, το άγνωστο που καραδοκεί. Το σκοτάδι ανασταίνει τους ξεχασμένους. Καθώς σε αφήνουν όλα, απομεινάρια μιας ζωής σε καλούν. Οι μνήμες του παρελθόντος άφωνες σε συνοδεύουν. Αυτό που έφυγε δεν έχει λησμονηθεί....
Πανεμορφη θλιψη!!!