Παγωτό Δακρυγόνο, του Παύλου Ανδρέου

Ένα σύγχρονο Παγωτό Δακρυγόνο

Μια νέα ποιητική φωνή

γράφει η Σταυρούλα Μπίου

 

Απ’ το ήδη σουρεαλιστικό και βγαλμένο από μιαν άλλη εποχή (όχι πολύ μακριά) εξώφυλλο, με τον υπερρεαλιστικό πίνακα και τον τίτλο Παγωτό Δακρυγόνο, κάνει ευθύς αμέσως ορατές στον αναγνώστη τις προθέσεις του ο νεαρός ποιητής Παύλος Ανδρέου. Πώς αλληλεπιδρούν ένα παγωτό κι ένα δακρυγόνο, πώς το ίδιο το παγωτό γίνεται δάκρυ-, γίνεται -γόνος και σπείρει τη φωτιά των λέξεων, ξετυλίγεται καθώς διαβάζεις ένα προς ένα τα τριάντα ποιήματα της συλλογής. Ο ποιητής μοιάζει εκ πρώτης όψεως, μέσα από τα πρώτα ποιήματα, να διακατέχεται από μια απαισιόδοξη διάθεση, όμως σύντομα, όσο γίνεσαι κοινωνός της ποίησής του, όσο κολυμπάς στα γαλήνια φουρτουνιασμένα νερά του και αποδέχεσαι τα μηνύματά του, τα επαναστατικά του μηνύματα, τα μηνύματα που σε χτυπούν σαν κεραυνός εν αιθρία, τόσο αγαλιάζεις και φέγγει μέσα σου η ελπίδα της Ποίησης· κι αυτό σήμερα, αυτή ελπίδα είναι εξαιρετικά δυσεύρετη, γι’ αυτό και η χαρά όταν εντοπίζεται σ’ έναν τόσο νεαρό ποιητή στα πρώτα του βήματα, είναι μεγάλη. Η εποχή μας, οι «αρρώστιες» της, τα «κορδόνια θανάτου» μιας άλλης εποχής που δεν έζησε ο ποιητής, τις συνέπειες της οποίας όμως βιώνει βαθιά στη ψυχή του, όλα μεταγγίζονται στην πένα και τις λέξεις του…είναι αυτά που τον ωθούν να αποτυπώσει στο χαρτί όσα θέλει να φωνάξει, όσα θέλει να καταγγείλει, όσα θέλει να αλλάξει. Και κάπου εκεί μέσα, ολόρθη στις μνήμες του, η πόλη του, η Αμμόχωστος της Κύπρου: «Κι αν τώρα στένεψε η μνήμη / εγώ θυμάμαι την Αμμόχωστο».

Δεν είναι τυχαία φαντάζομαι και η επιλογή του πρώτου ποιήματος με τον τίτλο «Υπερηχογράφημα»: «Προτίθεμαι να καταστρέψω / την τρέχουσα ταυτότητά μου / γιατί δεν της έμοιασα ούτε στιγμή». Η γέννηση, ωστόσο, του νεαρού ποιητή πραγματοποιήθηκε, και με την εν λόγω συλλογή είμαι σίγουρη πως η ποιητική του ταυτότητα έχει θέσει γερά θεμέλια για τη συνέχεια, η οποία προδιαγράφεται λαμπρή! Κι όποιος θελήσει να γίνει μέτοχος της ποίησής του νεαρού Παύλου Ανδρέου, ίσως ανακαλύψει κάτι καινούριο απ’ τον ίδιο του τον εαυτό.

Ανάδρομη φορά

Αν συντηρούμε χαρταετούς

αγκιστρωμένους τρεις γενιές

στο ίδιο συρματόπλεγμα

τότε θα γυρίσουμε ανάποδα

τον κόσμο ολόκληρο

σε ογδόντα χρόνια.

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Real News https://youtu.be/2a72XROiaaUΚαθημερινή https://youtu.be/TvC4bKhFsr8?si=NU_CAZ-ZoUZtWPeR https://youtu.be/x7nNBchmgw8?si=kp3f-okyaaz7rDHxΠρώτο Θέμa Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των...

Μιλώντας τη νύχτα – ΚΛΕΡ ΝΤΕΪΒΕΡΛΙ

Μιλώντας τη νύχτα – ΚΛΕΡ ΝΤΕΪΒΕΡΛΙ

γράφει η Κατερίνα Σιδέρη Το μιλώντας τη νύχτα, είναι το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως και έχει μεταφραστεί σε 22 γλώσσες. Από τις πρώτες του σελίδες, αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις να κάνεις με πολύ ξεχωριστούς ήρωες, με χαρακτήρες ιδιαίτερους και συνάμα διαφορετικούς. Η...

Η ποιητική του ακατάπαυστου ή ο Michel Foucault στα ‘Εχέγγυα της Φύρας’ του Γιάννη Λειβαδά

Η ποιητική του ακατάπαυστου ή ο Michel Foucault στα ‘Εχέγγυα της Φύρας’ του Γιάννη Λειβαδά

Η ποιητική του ακατάπαυστου ή ο Michel Foucault στα ‘Εχέγγυα της Φύρας’ του Γιάννη Λειβαδά γράφει ο Μιχάλης Κατσιγιάννης   Η κριτική είναι δομή. Τι θα πει αυτό; Η κριτική είναι πρακτική εξουσίας, λόγος κυριαρχίας και μάλιστα επιτελεστικός. Ο λόγος της κριτικής –ο...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Βιβλιοκριτικές
Η ποιητική του ακατάπαυστου ή ο Michel Foucault στα ‘Εχέγγυα της Φύρας’ του Γιάννη Λειβαδά
Η ποιητική του ακατάπαυστου ή ο Michel Foucault στα ‘Εχέγγυα της Φύρας’ του Γιάννη Λειβαδά

Η ποιητική του ακατάπαυστου ή ο Michel Foucault στα ‘Εχέγγυα της Φύρας’ του Γιάννη Λειβαδά

Γράφει ο Μιχάλης Κατσιγιάννης

Βιβλιοκριτικές
ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΡΧΑΙΕΣ ΚΑΙ ΒΥΖΑΝΤΙΝΕΣ ΠΟΥ ΑΓΓΙΞΑΝ ΚΑΙ ΞΕΠΕΡΑΣΑΝ ΤΟΝ ΜΥΘΟ – Ζαμπακίδης Ζήνωνας & Μαρκάκη Βασιλική
ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΡΧΑΙΕΣ ΚΑΙ ΒΥΖΑΝΤΙΝΕΣ ΠΟΥ ΑΓΓΙΞΑΝ ΚΑΙ ΞΕΠΕΡΑΣΑΝ ΤΟΝ ΜΥΘΟ – Ζαμπακίδης Ζήνωνας & Μαρκάκη Βασιλική

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΡΧΑΙΕΣ ΚΑΙ ΒΥΖΑΝΤΙΝΕΣ ΠΟΥ ΑΓΓΙΞΑΝ ΚΑΙ ΞΕΠΕΡΑΣΑΝ ΤΟΝ ΜΥΘΟ – Ζαμπακίδης Ζήνωνας & Μαρκάκη Βασιλική

Γράφει η Κατερίνα Σιδέρη

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου