Σε νιώθω…
Ψηλαφίζοντας τις κιτρινισμένες σελίδες
ενός ξεχασμένου βιβλίου
παλεύοντας με ένα συνονθύλευμα
αντιμαχόμενων αναμνήσεων
Σε συναισθάνομαι…
Στις αστιγματικές μνήμες των συνανθρώπων μας
στις σιωπηρές φωνές των θελήσεών μου
Σε νοσταλγώ…
Προσμένοντας την πολυπόθητη λύτρωση
Αναπνέοντας το άρωμα της κρυφής βούλησης
Αφουγκραζόμενη τον παλμικό
Χτύπο της καρδιάς μου….
_
γράφει η Σοφία Σκλείδα
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Ακολουθήστε μας
Διαβάστε κι αυτά
Η ψευδαίσθηση της μοναδικότητας της ανθρώπινης ύπαρξης, όταν έρχεται σε σύγκρουση με τον πραγματικό ψυχισμό.
Η “πτώση” είναι αναπόφευκτη, όταν η ματαιότητα συναντά το κενό και όταν η πληρότητα δεν αποτελεί προορισμό, αλλά πρόσκαιρη στάση μέσα στο ταξίδι.
Στις γειτονιές των ανθρώπων του μόχθου πλανιέται μια πληγωμένη ελπίδα, ψυχής η κραυγή ένα παιδί πεινασμένο που μόλις κρατιέται σ' ένα τραπέζι που κάποιος μοιράζει λιγοστό το ψωμί Τη μέρα εκείνη της κρίσης λαμπρός ο ήλιος καλεί αδικημένους, θλιμμένους στο κόσμο...
Μαβιά σύννεφα ταξιδεύουν στα δυτικά με τον ανάλαφρο ρυθμό παλιού τραγουδιού. Ένα κορίτσι κεντάει στο τελάρο του το τριανταφυλλί του λιόγερμα. Ένα σύννεφο, το ‘συρε μαζί του το σούρουπο, σκάλωσε στα κλαδιά της γαζίας ξεθώριασε το κιτρινάκι της φορεσιάς της...
Από τις καλύτερες, τις πιο ολοκληρωμένες γραφές που έχω διαβάσει τελευταία. Άψογη σύνταξη, ιδιαίτερη μουσικότητα, ποιητική ροή. Έξοχο…
Σοφία μου υπέροχο το ποίημα σου…δυνατό, όπως και το συναίσθημα της νοσταλγίας!!!.Καλό βράδυ κι ένα όμορφο τριήμερο!!!!!
Νοσταλγικό, όμορφο, εμπνευσμένο!
Μπράβο Σοφία!!!!
Σας ευχαριστώ από καρδιάς!
Σοφία μου σε ευχαριστώ πολύ!Καλό τριήμερο να έχουμε!
Χρυσούλα μου σε ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια σου!
Εξαιρετικό, συμφωνώ σε όλα με το πρώτο σχόλιο, μπράβο Σοφία!!!
Σε ευχαριστώ πολύ Μάρθα μου!