Ετικέτα: Σοφία Σκλείδα

Ποίηση της αγάπης, όπως πηγάζει από τις αρχές της ορθόδοξης πίστης μας, απαρχή μέχρι τέλους είναι...

 Ξεκλειδώνω την πόρτα μας ανιχνεύοντας τα ίχνη της εγκατάλειψης του έρωτά μαςΙερή φλόγα κάποτε...

Για να δείτε ολόκληρο το ημερολόγιο ή να το κατεβάσετε δωρεάν, κλικ...

Ho indossato le vesti di silenzio per cantare a te, glorificare il tuo miracolo i tuoi occhi pieni...

Χλωμά τα βράδια ήτανε κοντά σου Νεκρά τώρα μακριά σου Το μυαλό στη μορφή σου σταματά Δάκρυα...

  Έσκισα σε μικρά κομμάτια το περίγραμμα του προσώπου σου έτσι για να σε αποδομήσω εφ’...

κριτικό σημείωμα του Δήμου Χλωπτσιούδη στην ποιητική συλλογή της Σοφίας Σκλείδα...

Έχουμε τη χαρά να μελετούμε τις σκέψεις της Σοφίας Σκλείδα εδώ και πολλά χρόνια κι εκτός από τη...

απόσπασμα από το καλλιτεχνικό ημερολόγιο 2017 του ιστότοπου τοβιβλίο.net και των εκδόσεων...

    Πανάγιο το χώμα στη γη των Ελλήνων Που κρύβει τ΄ αστέρια στη γη του θεού Άμμωνος...

Πολύπλοκη υπόθεση το χρέος Το όφελος Απέναντι στον εαυτό μας Στους εταίρους και τους έτερους Στην...

Για εκείνη τη ματιά που ζητιάνεψες φεύγοντας Για εκείνα τα βράδια που έκλαψες σηκώνοντας όλα τα...

Να΄τανε λέει η  ζωή Αστείρευτο τραγούδι Στίχους σταράτους να μετρώ Αμάραντο λουλούδι […]...

Εγώ, εσύ Εμείς Ενώσαμε από ένστικτο τη μοίρα μας Κοινή φαινόταν κάτω από τον ίδιο έναστρο ουρανό...

Σμήνος διαβατάρικων πουλιών διαταράσσει την ουράνια μεγαλοσύνη Συννεφώδεις δοξαριές εξαπολύει η...

Καρφωμένοι εδώ. Οι στοχασμοί προπορεύονται Η κουκκίδα μας ταλαντεύεται εδώ κι εκεί ψάχνοντας...

Σε νιώθω… Ψηλαφίζοντας τις κιτρινισμένες σελίδες ενός ξεχασμένου βιβλίου παλεύοντας με ένα...

Απόψε εσύ Άνεμος Θαλασσινός Έρχεσαι εδώ […] – γράφει η Σοφία...

Τα πελάγη του  νου ιστορούν Η φλόγα ψυχής κατακαίει Ερωτικές δοξασίες τρυπώνουν στο γαλάζιο της...

Κρατώ το άρωμά σου στο παρόν Αν και παρελθόν Ξεθωριασμένο από τις ταλαντεύσεις του νου Του πάθους...

Πάλι τα ίδια, μονολόγησε όπως τόσες φορές… Ξύπνησε σαστισμένη και έτρεμε σύγκορμη. Το ταξίδι...

Στην ποίηση του Καβάφη (1863-1933) συγκλίνουν με μοναδικό τρόπο ποικίλα ρεύματα. Τα κρίσιμα χρόνια...

Σαλπάρισαν τα όνειρά μας… Δεν άντεξαν να στενάζουν σε μοναχικό καμβά Διέσχισαν τα σύνορα της γης...

Τρεμουλιασμένα σώματα περιφέρονται παντού… Κουβαλούν τη θλίψη, την τραγωδία Σε μια μάχη...

Τα χέρια σου μού λείπουν Που τα ΄σφιγγα βαθιά Την ώρα που οι καρδιές μας μεθούσαν με φιλιά Τα...

Το βλέμμα βαρύ και αμήχανο φυλακίζει τη θλίψη της στιγμής Το πένθος της ζωής Η πανάγια αγνότητα...

Γίναμε απλές κορνίζες του χρόνου Σαν τις ατελείωτες ώρες που μας μαχαίρωναν Τα κρύα δειλινά που...

Μεράκι κέρασε απόψε ο καημός Ποτό σε πίνω κι ανεβαίνει ο πυρετός Γυρίζω πίσω και η σκέψη σου ξανά...

Η διδασκαλία και η μάθηση είναι δύο έννοιες άρρηκτα δεμένες μεταξύ τους και προσδιορίζουν με...

Η σκέψη δεν αντέχει στη θύμηση… Η ψυχή πονάει βουβά Αρνείται να ξεκλειδώσει σκουριασμένες θύρες…...

Ο άνθρωπος, τέλειος από τη φύση του και προικισμένος με ιδιαίτερα χαρίσματα, αναζητάει διαρκώς...

Τι κι αν λένε η αγάπη είναι μόνο αυταπάτη ίσως και οφθαλμαπάτη όταν λείπει νιώθεις κάτι Τι κι αν...

Μέσα στης Πλάκας τα στενά Βήματα μ΄ έφεραν ξανά Με οδηγό τον Περικλή Φειδία, Ικτίνο, Μνησικλή...