Πάλι για λίγο στην σκηνή
λίγο κάτω απ' τα φώτα...
Μακρυά η ζωή η αληθινή
λυσσομανά σαν πρώτα
μα δεν με φτάνει πάνω εδώ
δεν φτάνει να δαγκώσει
και δεν μπορεί χωρίς αιδώ
τώρα να με πληγώσει...
Εδώ είναι ο ρόλος μου ζωή
και η ζωή μου ρόλος
πάνω στην ράμπα έχω πνοή
κάτω μου ο κόσμος όλος
στέκει μακρυά μου θεατής
που ανέκαθεν με κρίνει
κι αν στην ζωή μου είναι κατής
εδώ κρίματα σβήνει....
_
γράφει ο Σπύρος Μακρυγιάννης - Αργοναύτης
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Ακολουθήστε μας
Αναλυτικά, όλες οι προσφορές των εφημερίδων του Σαββάτου και της Κυριακής συγκεντρωμένες σε ένα και μόνο σημείο!
Εσύ κυματοθραύστη των ονειράτων μου, εσύ εξορκιστή του έρωτά μου, στ’ απέραντο, αρίφνητο κι απύθμενο που ποτίζει αυτόν τον κόσμο, εσύ ΄σαι ο αφρός του πόθου κι όλων των ορμεμφύτων των χυδαίων και κτηνωδών… Η αγάπη σου με τρέφει με μία αηδία εκπορνευμένη! - Όταν με...
Ανατριχιάζεις πάνω μου και άξαφνα η δύναμή σου χάνεται σ' ένα πρωτόγνωρο αίσθημα κτήσης. - Λαχταρώ την άστατη ανάσα σου, τον άρρυθμο παλμό του στέρνου σου την ύστατη στιγμή του πόθου. - Σ' εξουσιάζω στους τύπους: με διψασμένα χείλη αναζητώ κρυφές στάλες στο κορμί σου....
Ακολουθήστε μας στο Google News
Επιμέλεια άρθρου
Διαβάστε κι αυτά
Ανατριχιάζεις πάνω μου και άξαφνα η δύναμή σου χάνεται σ' ένα πρωτόγνωρο αίσθημα κτήσης. - Λαχταρώ την άστατη ανάσα σου, τον άρρυθμο παλμό του στέρνου σου την ύστατη στιγμή του πόθου. - Σ' εξουσιάζω στους τύπους: με διψασμένα χείλη αναζητώ κρυφές στάλες στο κορμί σου....
Δυο σταγόνες μέλι κόλλησαν στις άκρες των χειλιών, καθώς το αίμα, στις ροζιασμένες σακούλες, φούσκωνε και ξεφούσκωνε, σαν τη δερμάτινη ζώνη που βαστά το στομάχι, μην τυχόν και παραπέσει στις άκρες των ποδιών. Για να μην πεινάσει ο χρόνος, όση ώρα...
1. Στο μικρό δωμάτιο, μέτρησε τέσσερις άσπρους τοίχους. Ψηλά ο ουρανός. «Ήρθε η Άνοιξη», σκέφτηκε. Τους έβαψε γαλάζιους και πνίγηκε στη θάλασσα. 2. Στο σκονισμένο κομοδίνο είχε ξεχάσει τα σκουλαρίκια της. Με χάλκινες ζωγραφιές. Σε κλουβί, μικρά...
Κάνουμε πολλές παραστάσεις Σπύρο…να λυσσομανά η αληθινή ζωή…αλλά να μη δαγκώνει…και να σβήνει τα κρίματα ο γύρω κόσμος που κάθεται βραχνάς… Μια μάσκα να φοράμε και να μην μας αγγίζει κανείς…ούτε καν η ίδια η ζωή… Καλό ξημέρωμα!
Όντως είναι έτσι Μάχη μου… Το συγκεκριμμένο ποίημα γράφτηκε πριν την τελευταία παράσταση των ΔραΠαικτών Βόλου, την θεατρική ομάδα στην οποία ανήκω… Πόσα πράγματα από την ζωή σου ξεχνάς ή θυμάσαι πάνω στην σκηνή είναι απίστευτο… Κι ο κόσμος για λίγο σε βλέπει αλλιώς…
Όλη η ζωή μια ράμπα,απλά κοστούμια αλλάζουμε!Όμορφο!
Σε ευχαριστώ πολύ πολύ! Αλήθεια κι αυτό…
Μου άρεσε πολύ το ποίημα σου Σπύρο…κρύβει τόσες αλήθειες!!! Καλές γιορτές με υγεία!!!
Σοφία μου σε ευχαριστώ από την καρδιά μου… Γράφτηκε με το συναίσθημα της στιγμής σε ανάλογη κατάσταση… Πως να μην περιέχει τόσες αλήθειες;;;