Πάλι για λίγο στην σκηνή
λίγο κάτω απ' τα φώτα...
Μακρυά η ζωή η αληθινή
λυσσομανά σαν πρώτα
μα δεν με φτάνει πάνω εδώ
δεν φτάνει να δαγκώσει
και δεν μπορεί χωρίς αιδώ
τώρα να με πληγώσει...
Εδώ είναι ο ρόλος μου ζωή
και η ζωή μου ρόλος
πάνω στην ράμπα έχω πνοή
κάτω μου ο κόσμος όλος
στέκει μακρυά μου θεατής
που ανέκαθεν με κρίνει
κι αν στην ζωή μου είναι κατής
εδώ κρίματα σβήνει....
_
γράφει ο Σπύρος Μακρυγιάννης - Αργοναύτης
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Ακολουθήστε μας
Αναλυτικά, όλες οι προσφορές των εφημερίδων του Σαββάτου και της Κυριακής συγκεντρωμένες σε ένα και μόνο σημείο!
ΒΕΡΟΥΚΗΣ Ο μάστορας Βερούκης, συνεργείο ονομαστό, μόνος ήρθε απ’ το χωριό, 17 στα 18, έφτυσε αίμα, να το ανοίξει, δούλευε σαν το σκυλί, μα η ζωή καλή μαζί του, έγινε κάποιος και αυτός, έχει πια 6 υπαλλήλους, χρειάζεται και έβδομο, του προτείνανε παιδί, πατριώτη, απ’...
Στην ακατάστατη μάντρα των αζήτητων αναμνήσεων θα βρεις τις πλάκες με τα συγγράμματα, τα ρητά που ανακατεμένα πια δε βγάζουν νόημα. Μόνο σε μπερδεύουν, το μηδέν και το άγαν, το τίποτα με το άπαν, η δόξα συναντά τη λόξα και οι προσευχές τις κατάρες. Τα ονόματα...
Η μέρα τελειώνει, το φως χαμηλώνει η δύση αρπάζει φωτιά και ματώνει ο ήλιος βαθιά στον ορίζοντα γέρνει στην μοναξιά της ελπίδας μια αχτίδα του στέλνει Η νύχτα που φέρνει μια μπόρα θυμώνει η αγάπη μονάχη στο κρύο παγώνει της βροχής οι ριπές αντηχούν στο περβάζι...
γράφει η Άντια Αδαμίδου - Οι μικροί γαλαξίες Του Νικηφόρου Βρεττάκου Πᾶνε κι ἔρχονται οἱ ἄνθρωποι πάνω στὴ γῆ. Σταματᾶνε γιὰ λίγο, στέκονται ὁ ἕνας ἀντίκρυ στὸν ἄλλο, μιλοῦν μεταξύ τους. Ἔπειτα φεύγουν, διασταυρώνονται, μοιάζουν σὰν πέτρες ποὺ βλέπονται. Ὅμως, ἐσύ, δὲ...
Απόψε είχαμε απογραφή. Με επισκέφθηκαν όλες μου απελπισίες μαζεμένες. Εγώ δεν είχα ιδέα – ποτέ δεν με ενημέρωσε καμία πριν έρθει. Με έπιασαν απροετοίμαστο. Πώς επισκέπτεσαι τον άλλο τέτοια ώρα κυρά μου; Είχα τροχιοδρομήσει να ζήσω μια ευτυχία – στον ύπνο μου....
Διαβάστε κι αυτά
Απόψε είχαμε απογραφή. Με επισκέφθηκαν όλες μου απελπισίες μαζεμένες. Εγώ δεν είχα ιδέα – ποτέ δεν με ενημέρωσε καμία πριν έρθει. Με έπιασαν απροετοίμαστο. Πώς επισκέπτεσαι τον άλλο τέτοια ώρα κυρά μου; Είχα τροχιοδρομήσει να ζήσω μια ευτυχία – στον ύπνο μου....
Με τ’ ανοιξιάτικο αεράκι ένα πρωί, πανιά θ’ ανοίξω πάλι στο γαλάζιο, παίρνοντας μια βαθειά αναπνοή, της θάλασσας τις στράτες σαν διαβάζω. Η βάρκα μου ένα όμορφο σκαρί, σε ταρσανά χτισμένο με μεράκι, να σκίζει τα νερά και να ‘ν’ γερή, με μένα καπετάνιο στο δοιάκι. Ο...
Ρόδο εσύ της άνοιξης, αστέρι της καρδιάς μας γλυκιά νότα της ποίησης, πηγή της ομορφιάς μας. Με σένα η μέρα ξεκινά και η ζωή αρχίζει με σένα αγάλλεται η αυγή κι ο έρωτας ανθίζει. Κάθε ανάσα σου, πνοή, κάθε σου γέλιο, ελπίδα απάγκιο και αναπνοή, μέσα στην...
Κάνουμε πολλές παραστάσεις Σπύρο…να λυσσομανά η αληθινή ζωή…αλλά να μη δαγκώνει…και να σβήνει τα κρίματα ο γύρω κόσμος που κάθεται βραχνάς… Μια μάσκα να φοράμε και να μην μας αγγίζει κανείς…ούτε καν η ίδια η ζωή… Καλό ξημέρωμα!
Όντως είναι έτσι Μάχη μου… Το συγκεκριμμένο ποίημα γράφτηκε πριν την τελευταία παράσταση των ΔραΠαικτών Βόλου, την θεατρική ομάδα στην οποία ανήκω… Πόσα πράγματα από την ζωή σου ξεχνάς ή θυμάσαι πάνω στην σκηνή είναι απίστευτο… Κι ο κόσμος για λίγο σε βλέπει αλλιώς…
Όλη η ζωή μια ράμπα,απλά κοστούμια αλλάζουμε!Όμορφο!
Σε ευχαριστώ πολύ πολύ! Αλήθεια κι αυτό…
Μου άρεσε πολύ το ποίημα σου Σπύρο…κρύβει τόσες αλήθειες!!! Καλές γιορτές με υγεία!!!
Σοφία μου σε ευχαριστώ από την καρδιά μου… Γράφτηκε με το συναίσθημα της στιγμής σε ανάλογη κατάσταση… Πως να μην περιέχει τόσες αλήθειες;;;