Ετικέτα: Σπύρος Μακρυγιάννης

Το εργοστάσιο δούλευε με γοργούς ρυθμούς μέρα νύχτα. Τα Χριστούγεννα πλησίαζαν και όλων των λογιών...

Στο Παρίσι κάθε ζωγράφος στις όχθες του Σηκουάνα τη θέση έδωσε σε δολοφόνο. Πονά πολύ η Sacré-Cœur...

Το βλέμμα σοβαρό και λυπημένο πως σώθηκες δεν είναι αρκετό το σώμα απ’ την θάλασσα βρεγμένο και...

Και να που η ψυχή μου έμεινε μόνη γυμνή μπροστά στης κρίσης τον καθρέφτη η αλήθεια του σκληρά να...

Στον αγέννητο Νόμιζα θα ‘ρθεις… Θυμάμαι τότε που αχνοφάνηκες. Κύτταζα την εικόνα μου...

Σπάραξε πάλι μου η καρδιά, βούρκωσαν μου τα μάτια, ακόμα και η αμμουδιά χίλια έγινε...

Άφησαν πίσω μια ολόκληρη ζωή σπίτι και βιος και μια γλυκιά πατρίδα, πέρασαν σύνορα, βρεθήκαν σ’...

  Ξεπρόβαλες ολόσωμη στης θάλασσας την άκρη και άθελά μου κύλησε στα μάτια μου το δάκρυ...

    Σ’ αναζητώ στο νιο φως πρώτος ήλιος που δίνει πρωί, στ’ ανοιχτό παραθύρι, να θυμηθώ,...

Ήταν μια μέρα σαν αυτή πρώτη φορά σε ξένη γη στα δεκαοχτώ μου χρόνια… Απ’ τ’ αεροδρόμιο στο σταθμό...

Δεν σταματούν τα τραίνα πια εδώ, δύο μονάχα τοπικά όλη τη μέρα, και το παράπονο τον παίρνει το...

Σαν την αποχαιρέταγε σ’ εκείνο τον σταθμό δεν ήταν πλέον σίγουρος αν έπρεπε να φύγει κι ένιωθε πως...

Έφευγε το τραίνο σ’ έπαιρνε μακριά κι εγώ στην αποβάθρα χωρίς παρηγοριά σε κράταγα απ’ το χέρι,...

Μια ζωή προσπαθώ να μην χάσω το τραίνο να είμαι εκεί στο σταθμό κι απ’ τους πρώτους να μπαίνω όμως...

Την δύση αυτή που ζούμε μην φοβάσαι άσε την νύχτα να σκεπάσει και τον Άδη πως ξημερώνει πάντα να...

Θυμάμαι πάντα από παιδί εσένα ν’ αγαπάω στα χέρια μου το κάθε τι γινόσουνα εσύ πάνω στην γέφυρα...

Το καλοκαίρι είχε προχωρήσει για τα καλά. Είχε μπει ο Ιούλιος. Τα τελευταία δυο τρία χρόνια που...

Στους έρημους γυρνά η ψυχή μου τους σταθμούς που έχουν βαγόνια στις γραμμές παρατημένα με...