Άκουσέ με,

μην πεις τίποτα, μονάχα άκουσέ με,

άσε τα λόγια μου να ντύσουν τη σιωπή σου,

άσε τον ήχο τους ν’ αγγίξει την ψυχή σου

κι ανάμεσα στο γέλιο και στο δάκρυ

να φύγουμε για λίγο μακριά.

Άφησέ με να έρθω κοντά σου,

δείξε μου τον πιο σύντομο δρόμο,

μη μου στερήσεις αυτό το ταξίδι,

είναι ο μόνος λόγος που υπάρχω.

Άκουσέ με,

μην πεις τίποτα, μονάχα άκουσέ με.

Η καρδιά μου γονάτισε από ανείπωτο πόνο,

συρρικνώθηκε σε πληγή άλικη που επιμένει ν’ αντέχει

παλεύοντας να εδραιωθεί στο χώρο του άδειου κορμιού μου.

Αναρωτιέμαι που βρίσκει τη δύναμη.

Πάντα θα είσαι η δύναμή μου.

Θέσεις κενές σε κάθε γωνιά του σπιτιού μας,

στο τραπέζι, στον καναπέ, στο κρεβάτι,

στα γόνατά μου, στην αγκαλιά μου…

θέσεις κενές μαρτυρούν την απουσία σου,

θέσεις κενές δηλώνουν την παρουσία σου,

τις χωράω όλες με ευλάβεια στον κύκλο των χεριών μου

και πλέκω τα δάχτυλα σφιχτά για να μη δραπετεύσουν.

Άκουσέ με,

μην πεις τίποτα, μονάχα άκουσέ με.

Άφησέ με να φιλήσω τα βελούδινα χέρια σου,

να χαϊδέψω τα εβένινα μαλλιά σου,

να μεθύσω απ’ το άρωμα της νιότης σου,

να βυθιστώ στη λάμψη των ματιών σου,

άφησέ με να σου δείξω την αγάπη μου.

Δε φοβάμαι το θάνατο, ή καλύτερα τη ζωή μετά το θάνατο,

γιατί είναι γεγονός αμετάκλητο, χωρίς πισωγύρισμα,

τον ύπνο φοβάμαι, ή καλύτερα τις στιγμές μετά το ξύπνημα,

γιατί κάθε φορά που περνώ από μέσα τους

με χρεώνουν με ένα επιπλέον σημάδι.

Δε μετρώ άλλο πια τα σημάδια.

Άκουσέ με,

μην πεις τίποτα, μονάχα άκουσέ με.

Δώσε μου το βαρύ σιδερένιο κλειδί

για ν’ ανοίξω της ψυχής την αυλόπορτα

και δείξε μου το δρόμο

για το σπαραχτικό και λυτρωτικό αγκάλιασμα.

Τούτη η ώρα είναι η ευτυχία.

Λευκά περιστέρια στεφανώνουν το ουράνιο στερέωμα

και περβόλια ανθίζουν στις πετρωμένες καρδιές μας.

Τούτη η ώρα είναι η δικαίωση της ύπαρξής μου.

Τούτη την ώρα είμαστε μόνο εσύ κι εγώ.

γράφει η Ntina Dard

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!