Είναι τα βράδια που οι σκιές ζωντανεύουν,
φαντάσματα αμίλητα,
άσωτοι έρωτες που σάρκα ζήτησαν,
αμπόρετα να χαδέψουν,
ό,τι ο χρόνος τους αφαίρεσε λυτρωτικά… πρόφαση του λάθους!
Κι εσύ Χρόνε, πες μου, τι θα με χρεώσεις;
Μια παύση σου ζητώ, στιγμή μόνο άφηκε με να διαλέξω και κάμε την ζωή!
_
γράφει ο Βασίλης Μαντικός
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Ακολουθήστε μας
Αναλυτικά, όλες οι προσφορές των εφημερίδων του Σαββάτου και της Κυριακής συγκεντρωμένες σε ένα και μόνο σημείο!
Μη με κρατάς! Θέλω να πάω κοντά. Τυφλώνομαι απ’ την ομορφιά της. Πρέπει να την αγγίξω κι ας γίνω ανάμνηση στη δίνη της. Είναι η σωτηρία μου. Η αρχή και το τέλος των πάντων.Καρδιά από πέτρα, χέρια και πόδια φτιαγμένα από χαλάζι. Τί να σου κάνουνε κι αυτά;...
Σκιάχτρα μορφές Έρχονται και ταράζουν τα όνειρά μου Η διέξοδος μέσα μου Ομίχλη απέραντη Ταξίδια ανείπωτα Ανατριχιάζουν στο βλέμμα μου Ψιλά γράμματα οι λέξεις Στη συμφωνία θανάτου Σιωπή απόλυτη Συμπαραστάτης στο πλάι μου Και βήματα μετρημένα...
Τα θυμάμαι εκείνα τα τραγούδιαόνειρα καλοκαιρινά, αγκαλιές κάτω από τ' άστρα.Θυμάμαι την μελωδία, το στίχο, τον ρυθμόθυμάμαι, θυμάμαι την ζεστασιά και το σ' αγαπώ. Να τ' οι δίσκοι, να και τα όνειρα μαςκάθε μελωδία ξεχωριστή, όπως και κάθε μέραμια μελωδία...
Μεγάλη παρηγοριά φίλε μου το γράψιμο. Σου κρατάει απίστευτη συντροφιά. Έτσι και γράψεις στο χαρτί - ή όπου αλλού δεν έχει σημασία- αυτά που σου βαραίνουν το μυαλό και την καρδιά, πάει περίπατο η όποια μοναξιά σου. Αν δε παράλληλα, τα όσα σου...
Πόσες ημέρες να έχουν περάσει που η Θεανώ δεν έχει ανταλλάξει δυο ανθρώπινες λέξεις με συνάνθρωπό της; Μια εβδομάδα, δυο; “Και να δεις που, έτσι όπως πάει το πράμα, θα ξεχάσω πώς μιλάνε οι άνθρωποι, αφού εισπράττω μόνο ήχους και δεν...
Ακολουθήστε μας στο Google News
Ακολουθήστε μας στο Google News
Διαβάστε κι αυτά
Πόσες ημέρες να έχουν περάσει που η Θεανώ δεν έχει ανταλλάξει δυο ανθρώπινες λέξεις με συνάνθρωπό της; Μια εβδομάδα, δυο; “Και να δεις που, έτσι όπως πάει το πράμα, θα ξεχάσω πώς μιλάνε οι άνθρωποι, αφού εισπράττω μόνο ήχους και δεν...
Δεμένος χειροπόδαρα πάνω στο χωρίς στρώμα σιδερένιο κρεβάτι, και ακριβώς πάνω από το κεφάλι του κρεμασμένο, ένα βρυσάκι σαν εκείνο του παλιού καιρού που είχαμε στους νιπτήρες μας, όχι σαν υπό απειλή Δαμόκλειας σπάθας αλλά κυριολεκτικά σπάθας εν δράση....
Ερημιά προκαλεί ο πόλεμος και η φτώχεια. Και μια πόλη κατάστρεψε ολοσχερώς μια βόμβα Δίχως παιδιά, δίχως χαρά μόνο με πόνο και σκλαβιά. Δίχως διασκέδαση και καλοπερασιά μόνο με πόλεμο που προκαλεί ζημιά _ γράφει ο Ευθύμιος-Ραφαήλ...
να διαλέγαμε λέει μια σιτγμή ευτυχίας και να κράταγε μια ζωή…
άραγε αντέχεται τόση ευτυχία;
καλημέρα Βασίλη!
… είναι αλήθεια πως δύσκολα αντέχεται Μάχη. Ασυνήθιστοι “εξ ορισμού” οι θνητοί, κουβαλούμε το προπατορικό λυτρωτικά!
Την καλησπέρα μου!!!
Μια παύση σε ένα συνεχές τρεχαλητό μέσα στο χρόνο… τον προπορευόμενο πάντα… Πολύ δυνατό Βασίλη!!
Μία μοναχά ικανή να ομοιάζει ζωή κι ας τρέμει η αθανασία μπρος της…
Σε ευχαριστώ πολύ Άννα!!!
Πως να έμοιαζε η ζωή, αν μας δινόταν η ευκαιρία να παγώσουμε έστω και μια στιγμή;
Κι αν αλήθεια μπορούσαμε να το κάνουμε, ποια απ’ όλες τις στιγμές θα είχε την τιμή να παραμείνει αναλλοίωτη;
Καλή σας ημέρα!!
… το ξεδιάλεγμα Ελένη είναι το πιο δύσκολο από όλα. Αναλογίσου πως η πραγματική ευτυχία κρύβεται συνήθως σε κείνα τα μικρά που, παρασυρόμενοι από τον Χρόνο, παρατούμε στις άκρες του μονοπατιού μας.
Καλησπέρες μας!!!
Ο χρόνος αδυσώπητα για όλους μας περνάει, έγραφα σε κάποιο στίχο μου… Μακάρι να μπορούσαμε να παγώσουμε στιγμές για μας… Μακάρι… Όμορφα μου έδωσες αυτή την μάταια ελπίδα σου…
… σε κάποιον άλλο στίχο γράφω […]Στην πυρά όλα τα κενά του Χρόνου[…]. Στην πυρά λοιπόν όσες στιγμές ανάξιες να γενούν ζωή…
Σε ευχαριστώ!!!!
…να κάνει τη στιγμή που ονειρεύτηκαμε ζωή. ..πόσο όμορφη διατυπωση…οι λέξεις σου που αναφερονται σε σημεία της ζωής μας κομβικα μας πάνε πάντα ένα βήμα παρακάτω. …με συναρπάζει η γραφή σου…συγχαρητήρια Βασίλη. .!!
… λιλιπούτεια σταυροδρόμια κάθε μία τους Μαρία. Δεσμοί, πολλές φορές, η μία με την επόμενη, μα και με την προηγούμενη… αλλά μία η μοναδική!!!
Σε ευχαριστώ πολύ!!!
Κι ο χρόνος από τα βάθη φτάνει και ξεφορτώνει στιγμές, αναστεναγμούς…και προσμειδιά…
Όμως Βασίλη μου… τα τζιτζίκια έχουν… ακόμα Αύγουστο…
Μπράβο σου Βασίλη
Καλοτάξιδο!!
… ακόμη Αύγουστος στη Ψυχή!
Σε ευχαριστώ Παυλίνα!!!
Ασ μου χαρηζε μονο μια στιγμή ευτυχίας και ας μου επερνε την ζωή μου ολόκληρη… να έχω να θυμάμαι…
… να είσαι πάντα καλά Αλεξάνδρα, σε ευχαριστώ πολύ!!!
…άφωνος μ ΄αναστεναγμό ψυχής μένω μπροστά στην στιγμή που κατέθεσες τα λόγια σου αυτά…
Συγχαρητήρια.
Σας ευχαριστώ!!!
Μια παύση σου ζητώ, στιγμή μόνο άφηκε με να διαλέξω
Να υπάρχουν άραγε πολλοί γύρω μας που τούς άφηκε η ζωή να διαλέξουν;
Υπέροχο το ποίημά σας Βασίλη, για πολλά μπράβο και συγχαρητήρια…
… σα δούμε την κάθε μας επιλογή και διάλεγμα, τότε ναι… η ίδια η ζωή ίσως να μας δώνει τις αφορμές…
Σας ευχαριστώ πολύ!!!
“άσωτοι έρωτες που σάρκα ζήτησαν,
αμπόρετα να χαδέψουν”
Σε μία μόνο φράση η αγωνία της δημιουργίας του κόσμου….
Μου άρεσε πολύ!
Σας ευχαριστώ πολύ!!!