Παύσεων πυρά

20 Σχόλια

1. 

   Μάχη Τζουγανάκη στο 31/08/2015 σε 11:32 πμ

   να διαλέγαμε λέει μια σιτγμή ευτυχίας και να κράταγε μια ζωή…
   άραγε αντέχεται τόση ευτυχία;

   καλημέρα Βασίλη!

   Απάντηση
   • 

     Βασίλης στο 31/08/2015 σε 3:08 μμ

     … είναι αλήθεια πως δύσκολα αντέχεται Μάχη. Ασυνήθιστοι “εξ ορισμού” οι θνητοί, κουβαλούμε το προπατορικό λυτρωτικά!

     Την καλησπέρα μου!!!

     Απάντηση
2. 

   Άννα Ρουμελιώτη στο 31/08/2015 σε 11:54 πμ

   Μια παύση σε ένα συνεχές τρεχαλητό μέσα στο χρόνο… τον προπορευόμενο πάντα… Πολύ δυνατό Βασίλη!!

   Απάντηση
   • 

     Βασίλης στο 31/08/2015 σε 3:10 μμ

     Μία μοναχά ικανή να ομοιάζει ζωή κι ας τρέμει η αθανασία μπρος της…

     Σε ευχαριστώ πολύ Άννα!!!

     Απάντηση
3. 

   Ελένη Ιωαννάτου στο 31/08/2015 σε 12:27 μμ

   Πως να έμοιαζε η ζωή, αν μας δινόταν η ευκαιρία να παγώσουμε έστω και μια στιγμή;
   Κι αν αλήθεια μπορούσαμε να το κάνουμε, ποια απ’ όλες τις στιγμές θα είχε την τιμή να παραμείνει αναλλοίωτη;

   Καλή σας ημέρα!!

   Απάντηση
   • 

     Βασίλης στο 31/08/2015 σε 3:13 μμ

     … το ξεδιάλεγμα Ελένη είναι το πιο δύσκολο από όλα. Αναλογίσου πως η πραγματική ευτυχία κρύβεται συνήθως σε κείνα τα μικρά που, παρασυρόμενοι από τον Χρόνο, παρατούμε στις άκρες του μονοπατιού μας.

     Καλησπέρες μας!!!

     Απάντηση
4. 

   drmakspy στο 31/08/2015 σε 1:32 μμ

   Ο χρόνος αδυσώπητα για όλους μας περνάει, έγραφα σε κάποιο στίχο μου… Μακάρι να μπορούσαμε να παγώσουμε στιγμές για μας… Μακάρι… Όμορφα μου έδωσες αυτή την μάταια ελπίδα σου…

   Απάντηση
   • 

     Βασίλης στο 31/08/2015 σε 3:19 μμ

     … σε κάποιον άλλο στίχο γράφω […]Στην πυρά όλα τα κενά του Χρόνου[…]. Στην πυρά λοιπόν όσες στιγμές ανάξιες να γενούν ζωή…

     Σε ευχαριστώ!!!!

     Απάντηση
5. 

   Maria στο 31/08/2015 σε 3:13 μμ

   …να κάνει τη στιγμή που ονειρεύτηκαμε ζωή. ..πόσο όμορφη διατυπωση…οι λέξεις σου που αναφερονται σε σημεία της ζωής μας κομβικα μας πάνε πάντα ένα βήμα παρακάτω. …με συναρπάζει η γραφή σου…συγχαρητήρια Βασίλη. .!!

   Απάντηση
   • 

     Βασίλης στο 31/08/2015 σε 3:21 μμ

     … λιλιπούτεια σταυροδρόμια κάθε μία τους Μαρία. Δεσμοί, πολλές φορές, η μία με την επόμενη, μα και με την προηγούμενη… αλλά μία η μοναδική!!!

     Σε ευχαριστώ πολύ!!!

     Απάντηση
6. 

   ΠΑΥΛΙΝΑ ΠΑΠΑΝΤΩΝΑΚΗ στο 31/08/2015 σε 4:15 μμ

   Κι ο χρόνος από τα βάθη φτάνει και ξεφορτώνει στιγμές, αναστεναγμούς…και προσμειδιά…
   Όμως Βασίλη μου… τα τζιτζίκια έχουν… ακόμα Αύγουστο…
   Μπράβο σου Βασίλη
   Καλοτάξιδο!!

   Απάντηση
   • 

     Βασίλης στο 01/09/2015 σε 9:50 πμ

     … ακόμη Αύγουστος στη Ψυχή!

     Σε ευχαριστώ Παυλίνα!!!

     Απάντηση
7. 

   Αλεξάνδρα στο 31/08/2015 σε 4:54 μμ

   Ασ μου χαρηζε μονο μια στιγμή ευτυχίας και ας μου επερνε την ζωή μου ολόκληρη… να έχω να θυμάμαι…

   Απάντηση
   • 

     Βασίλης στο 01/09/2015 σε 9:51 πμ

     … να είσαι πάντα καλά Αλεξάνδρα, σε ευχαριστώ πολύ!!!

     Απάντηση
8. 

   Ανώνυμος στο 31/08/2015 σε 5:40 μμ

   …άφωνος μ ΄αναστεναγμό ψυχής μένω μπροστά στην στιγμή που κατέθεσες τα λόγια σου αυτά…
   Συγχαρητήρια.

   Απάντηση
   • 

     Βασίλης στο 01/09/2015 σε 9:51 πμ

     Σας ευχαριστώ!!!

     Απάντηση
9. 

   Σοφία Ντούπη στο 01/09/2015 σε 5:07 μμ

   Μια παύση σου ζητώ, στιγμή μόνο άφηκε με να διαλέξω
   Να υπάρχουν άραγε πολλοί γύρω μας που τούς άφηκε η ζωή να διαλέξουν;
   Υπέροχο το ποίημά σας Βασίλη, για πολλά μπράβο και συγχαρητήρια…

   Απάντηση
   • 

     Βασίλης στο 04/09/2015 σε 3:11 μμ

     … σα δούμε την κάθε μας επιλογή και διάλεγμα, τότε ναι… η ίδια η ζωή ίσως να μας δώνει τις αφορμές…

     Σας ευχαριστώ πολύ!!!

     Απάντηση
10. 

    Μαρία Φουσταλιεράκη στο 04/09/2015 σε 10:22 μμ

    “άσωτοι έρωτες που σάρκα ζήτησαν,
    αμπόρετα να χαδέψουν”

    Σε μία μόνο φράση η αγωνία της δημιουργίας του κόσμου….

    Μου άρεσε πολύ!

    Απάντηση
    • 

      Βασίλης στο 05/09/2015 σε 11:36 μμ

      Σας ευχαριστώ πολύ!!!

      Απάντηση