Πιστεύω στην ομορφιά,

όπως χαράζει πρόσωπα και τόπους

Οι ρυτίδες της σιμά στα εικονίσματα

οργώνουν τα χωράφια της αλήθειας

Πιστεύω στους απερχόμενους

Αυτούς που σηκώνουν

γενναία τον Σταυρό τους

εκείνη τη δύσκολη στιγμή

αγγίζοντας την αλήθεια,

ξέχωρα από αριθμούς και δυστυχίες

Μένουν πιστοί στα αστέρια

Πιστεύω στον ουρανό:

ό,τι φανερώνει με την Ανατολή

κι ό,τι κρύβει με τα δειλινά του

Πιστεύω στον Λόγο

Αυτόν τον άγραφο δημιουργό

που ξεθάβει τις λέξεις,

έμπνευση τις κάνει

για τους εραστές των κορυφών

Πιστεύω στο φως

που δεν αφήνει τ’ άδικο

να σκιάξει την ντροπή των γυναικών

Το φως

που προστατεύει τη θυσία των αγωνιστών

Πιστεύω στον δρόμο

που τα λουλούδια, τη θάλασσα, τα βουνά

στην καρδιά μου τ’ ανεβάζει

και σπαράγματα της ψυχής μου γίνονται

Πιστεύω στον θάνατο της λήθης

Γιατί οι θύμησες και οι στιγμές της

είναι οι μόνες

που μένουν ζωντανές στον νου και στην καρδιά,

ως το τέλος

Πιστεύω στην αθωότητα

που δίνει φτερά στον έρωτα

Ποίηση τον κάνει χιλιοτραγουδισμένη!

_

γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης